Vernieuwde Belgian Cats naar het EK: ‘We gaan weer voor een medaille’
Met een wedstrijd tegen cogastland Israël beginnen de nationale basketbalvrouwen donderdag aan het EK. Hoe staan de vernieuwde Belgian Cats ervoor?
Op de buzzer! Nee, een fractie van een seconde na de buzzer. Het is 26 juni 2021, bijna kwart voor elf ’s avonds, wanneer Kim Mestdagh de bal nét te laat in het net gooit. De Belgian Cats spelen níét voor de eerste keer in hun geschiedenis een EK-finale, maar moeten opnieuw tevreden zijn met brons. Nog geen twee maanden later lijdt de nationale vrouwenbasketbalploeg nog een dramatische nederlaag. Op de Olympische Spelen verliezen ze van thuisland Japan, andermaal met één puntje verschil. België strandt in de kwartfinales, maar de zoveelste glansprestatie bevestigt wel de hoogconjunctuur bij de Belgian Cats.
Hoogconjunctuur
Ondanks het afscheid van een aantal ervaren speelsters, onder wie Kim Mestdagh, Jana Raman, Marjorie Carpréaux en Ann Wauters, zal die hoogconjunctuur nog wel even aanhouden, meent Sven Van Camp, sportief manager van de Belgian Cats. ‘De kern van het team blijft bestaan uit Emma Meesseman, Julie Vanloo en Antonia Delaere. Zij pakten in 2009 zilver op het EK U16 en twee jaar later goud op het EK U18. Julie Allemand, Kyara Linskens en Hind Ben Adbelkader scoorden ook op jeugdkampioenschappen. We moeten de lat hoog blijven leggen. Op dit EK gaan we weer voor een medaille.’
Arvid Diels, Coach van het Jaar die met Kangoeroes Mechelen kampioen en bekerwinnaar werd, is het daarmee eens. ‘Zelfs een finaleplaats behoort tot de mogelijkheden. In vergelijking met het EK in 2021 is van de “starting five” alleen Kim Mestdagh weggevallen. De grootste verandering is dat de meisjes die tijdens vorige campagnes nummers 6 tot 9 waren, allemaal wat meer internationale ervaring opdeden. Je moet ook kijken naar de concurrentie. Enkele landen maakten een generatiewissel mee met een grotere impact. En Frankrijk laat zijn beste speelster, Marine Johannès, thuis, omdat ze tijdens de voorbereiding de voorkeur gaf aan de Amerikaanse competitie.’
De sterkhouder van het Belgische team, vijfvoudig Euroleaguewinnares Emma Meesseman, liet een nieuwe campagne in de WNBA schieten om zich volop op het EK te concentreren. ‘Emma is qua intrinsieke kwaliteiten een van de beste basketbalspeelsters van de wereld’, zegt Van Camp over de kapitein van de Cats. ‘Ze geeft in alles het voorbeeld. Ze staat altijd, zonder enige uitzondering, als eerste op het terrein. Toen we afgelopen maand voor de oefenwedstrijd in Servië na drie uur uit de bus stapten, haalde zij bijna alle koffers uit het ruim. Ik denk niet dat veel wereldtoppers dat zouden doen.’
Voor Meesseman is de nationale ploeg nog altijd een prioriteit. Daar zijn volgens Diels verschillende redenen voor. ‘Je ziet dat bij veel speelsters die al jaren thuis weg zijn, en zeker ook bij Emma: verzamelen met de nationale ploeg zorgt voor een gevoel van thuiskomen. Bovendien wil Emma spelen voor de prijzen. Dat gaat met haar clubteam en in de WNBA, maar ze constateert dat het ook kan lukken met de Belgian Cats.’
Bondscoach Rachid Méziane voegde aan de kern van zijn voorgangers enkele jonge speelsters toe. ‘Als je nieuwe mensen in een groep plaatst, verandert automatisch de dynamiek’, weet Van Camp. ‘In de voorbereidingsperiode merkten we duidelijk meer jeugdig enthousiasme. Voordien was de gretigheid er zeker ook, maar de leefwereld van een dertiger is nu eenmaal anders dan die van een prille twintiger of iemand die nog jonger is. De jongeren zijn – hoe zal ik het zeggen? – wat onbezonnener, meer flapuit. We waken erover dat er geen aparte eilandjes ontstaan, maar dat de groep een samenhangende mix van generaties is.’
‘Stap voor stap moet de jongere generatie het overnemen’, haakt Diels in. ‘Hoe meer ervaring ze samen met de andere generaties opdoen, hoe gunstiger dat is voor de toekomst. Je mag wel niet vergeten dat wij, in tegenstelling tot andere Europese toplanden, geen genaturaliseerde Amerikaanse speelsters hebben. Dat is een factor die de onderlinge rangorde tussen jeugd- en seniorenploegen kan wijzigen.’
De opvolging
Bij de youngsters die op langere termijn de fakkel moeten overnemen, valt vooral de naam van Nastja Claessens. Zij werd dit jaar als eerste speelster in hetzelfde jaar verkozen tot Speelster én Belofte van het Jaar. ‘Nastja is absoluut een toptalent,’ vindt Van Camp, ‘maar dat biedt nog geen garantie op slagen. Je moet ook de juiste keuzes maken en wat geluk hebben. Maar we geloven natuurlijk in haar mogelijkheden. Ook in die van Habibatou Bah, die net als Claessens zal deelnemen aan het EK U20. Verder is er Bethy Mununga die nieuw is en Serena-Lynn Geldof, Laure Resimont en Elise Ramette die wat tussen de leeftijdsgroepen in zitten. Met ook nog de tweelingzusjes Becky en Billie Massey, Ine Joris en Maxuella Lisowa-Mbaka hebben we enkele jonge twintigers die maken dat niet alleen het heden maar ook de toekomst van de Belgian Cats er rooskleurig uitziet.’
