60 jaar Michael Jordan: waarom hij de Grootste Aller Tijden blijft
Michael Jordan viert vandaag zijn 60e verjaardag. Voor velen is hij nog altijd de GOAT, The Greatest of All Time van het basketbal. Ook voor ons. En wel hierom.
Toen LeBron James onlangs topscorer aller tijden werd in de NBA, laaide de discussie nog eens op: is hij nu de beste basketbalspeler ooit? En heeft The King dan toch Michael Jordan onttroond als de GOAT?
Naarmate James, zelfs na zijn 38e, zijn puntentotaal zal blijven aandikken en andere records zullen sneuvelen, zullen de argumenten pro-LeBron almaar luider klinken. Ook omdat de herinneringen aan Jordan bij jongere opiniemakers, die MJ nooit live hebben zien spelen, zullen vervagen.
Dat merkte Jordan zelf toen James in 2016 met een fameuze comeback zijn Cleveland Cavaliers de NBA-titel bezorgde. Ook toen barstte het GOAT-debat al los. Waarop Jordan niet veel later toestemming gaf voor The Last Dance, de docuserie over hem en de Chicago Bulls die tijdens corona miljoenen kijkers lokte op Netflix. Jordan besefte dat hij ‘the narrative’ weer in zijn voordeel moest doen kantelen. Dat kon het best door de jongere generatie te laten kennismaken met zijn verhaal en erfenis.
Want zelfs twee decennia na zijn afscheid blijft His Royal Airness hypercompetitief. Ook in de strijd om de GOAT-titel. Toen het officiële account van Twitter in januari 2019 twitteraars opriep om zichzelf te omschrijven in emoji’s, antwoordde Jordan in hoogsteigen persoon met een emoji van een geit. Een GOAT dus.
Donatie
Vandaag, ruim drie jaar later, viert Jordanzijn 60e verjaardag. En kwam hij vooral in het nieuws met zijn donatie van 10 miljoen dollar aan de Make a Wish-foundation, een stichting waarmee Jordan al tijdens zijn carrière samenwerkte. Ook die perceptie, die van de empathische weldoener, moet af en toe worden aangescherpt.
Al is die 10 miljoen peanuts in vergelijking met de 256 miljoen dollar die hij vorig jaar opstreek via Jordan Brand, de naar hem genoemde kledinglijn van sportmerk Nike waarvan hij vijf procent van de inkomsten op zak mag steken.
Jordans nettovermogen bedraagt zo’n 1,7 miljard dollar – geen (ex-)sporter ter wereld die zo’n fortuin heeft vergaard. Ook LeBron heeft intussen de kaap van 1 miljard dollar gerond en blijft zijn zakenimperium uitbouwen terwijl hij aan zijn laatste jaren in de NBA bezig is.
Zo lang zo goed
Met zijn recentste puntenrecord, dat van topscorer in de reguliere competitie, heeft James wel al één titel beet: die van de ‘Longevity GOAT’. Geen enkele speler, ook Jordan niet, heeft over zo’n lange periode – intussen twintig jaar – zo’n hoog niveau gehaald. Niet alleen qua puntentotaal, ook in tal van andere categorieën.
Maar als het gaat over de béste speler ooit, weliswaar dan over een kortere periode, staat de hiërarchie nog altijd vast: 1. Michael Jordan, 2. LeBron James. Of toch zeker voor hen die Jordan hebben zien spelen. Voor hen, en ook voor ons, is hij nog altijd de maatstaf voor excellentie. En dat niet alleen voor zijn gigantische impact op de popularisering van de NBA, als wereldwijd icoon die zijn sport ver oversteeg.
Federer vs. Nadal
Ook puur qua speelstijl gaat de vergelijking met James niet op. In tennistermen: Roger Federer versus Rafael Nadal. Jordan koppelde gratie, explosiviteit en snelheid aan sprongkracht om te doen wat hij als geen ander kon: scoren. Tien keer was hij topscorer in de NBA, met over zijn hele carrière gemiddeld 30,1 punten per wedstrijd in het reguliere seizoen en 33,45 punten per match in de play-offs, wanneer het er écht om gaat.
Geen speler was in money time bepalender dan Jordan, ook James niet. Bij een 105-105-stand met nog vijf seconden te spelen, zou elke basketbalcoach hem nog altijd de bal in handen geven.
Jordan haalde zijn puntengemiddelde bovendien in een tijdperk waarin verdedigers veel meer mochten dan tegenwoordig. Ze speelden brutaler, agressiever, met veel meer fysiek contact. De Detroit Pistons, bijgenaamd ‘The Bad Boys’, schreven zelfs de fameuze Jordan Rules om hem af te stoppen: met alle mogelijke middelen. Toch scoorde Jordan gemiddeld drie punten meer dan James per match, en zelfs vijf meer in de play-offs.
Beste verdediger
Ook op defensief vlak helt de balans over naar His Royal Airness. Negen keer werd Jordan geselecteerd voor het All Defensive First Team met de vijf beste verdedigers van het seizoen. LeBron bleef steken op vijf keer. Dat zal op zijn 38e niet veranderen. Jordan haalde vijf MVP-trofeeën, de prijs voor de most valuable player, de beste speler van het reguliere seizoen. James heeft er vier. Beiden hadden er meer verdiend, maar dat is een andere discussie.
Minder weerlegbaar, en nog altijd het ultieme argument pro-Jordan: LeBron James verloor zes van zijn tien NBA-finals. Bovendien chokete hij daarin enkele keren, zoals tegen Dallas in 2011. Jordan daarentegen scoorde een perfecte zes op zes, verdeeld over twee zogenaamde three-peats, drie of meer opeenvolgende kampioenstitels. En meer dan waarschijnlijk had Jordan er met Chicago zelfs acht op een rij gewonnen als hij geen baseballintermezzo had ingelast na de dood van zijn vader.
Ultieme killer
Al even straf is dat Jordan en de Bulls in die zes jaar nooit een beslissende game seven moesten spelen. De ultieme killer had zijn tegenstanders daarvoor al eigenhandig de doodsteek gegeven. Zoals in de zesde match van de NBA-finals in 1998 tegen de Utah Jazz, waarin Jordan zes seconden voor het einde de match in een definitieve plooi legde.
Zijn allerlaatste shot voor de Bulls, als orgelpunt van The Last Dance. Niet het perfecte einde – Jordan vierde nog een overbodige comeback bij de middelmatige Washington Wizards – maar dat heeft zijn status als The Greatest of All Time niet geschaad.
Ook omdat Jordan dat beeld zelf heeft vormgegeven, en hij dat ook na zijn 60e verjaardag zal blijven doen, als een onaantastbaar icoon dat boven de NBA zweeft en zich zelden of nooit laat zien. Dat deed hij ook niet toen LeBron James onlangs het scorerecord brak en zichzelf op de borst klopte als de beste ooit.
Voor velen zal LeBron achter de ongrijpbare schaduw van Michael Jordan blijven lopen. Omdat hij, zelfs op het toppunt van zijn carrière, nooit het allerhoogste niveau van Jordan heeft bereikt. Daar zal hij met geen enkel record nog iets aan kunnen veranderen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier