Zestien jaar speelde Axel Hervelle voor de nationale basketbalploeg. Na 128 caps vond hij het welletjes. Daar zat het teleurstellende EK in Turkije voor iets tussen, bekent hij in Sport/Voetbalmagazine.
Axel Hervelle speelde zijn laatste match voor de Belgian Lions tegen Servië in Istanbul, op het EK 2017. Hervelle is, op twee na, de international met de meeste caps, na Christophe Beghin (137) en Jef Eygel (134), die hij had kunnen voorbijsteken als hij nog wat langer was doorgegaan.
‘Het was een heel moeilijke beslissing, want ik wilde echt nog doorgaan’, verklaart hij. ‘Maar ik moet consequent zijn met mezelf. Alles wat ik in mijn carrière heb gedaan, heb ik tot het uiterste gedaan. Maar nu, op mijn 34e, voel ik dat mijn lichaam af en toe een adempauze vraagt. De relatieve teleurstelling van het EK in Istanbul speelde hierbij een rol. Niet vanwege het resultaat (een vijfde plaats in een groep van zes, met uitschakeling in de eerste ronde, nvdr), maar omdat ik niet op mijn beste niveau kon spelen door kleine blessures en een turista die me verzwakte. Ook het hervatten met Bilbao onmiddellijk daarna was moeilijk. Als het mij aan frisheid ontbreekt, kan ik niet brengen wat de club van mij verwacht. Ten slotte moeten we ook toegeven dat de nieuwe situatie met de windows voor de kwalificaties niet geholpen heeft, want ze leidt tot vermoeidheid en extra verplaatsingen tijdens het seizoen.’
In organigram bij Belgian Lions
De windows zijn het nieuwe kwalificatiesysteem van de FIBA. Terwijl tot vorig jaar de kwalificaties tijdens de zomer werden gespeeld, vinden ze nu plaats gedurende drie periodes van twee weken, waarin de nationale competities worden onderbroken (maar niet de NBA en de EuroLeague). Hervelle vond dit het juiste moment om ermee op te houden. Bondscoach Eddy Casteels is het daar niet per se mee eens: ‘Persoonlijk had ik graag gezien dat hij nog wat langer door zou gaan. De nationale ploeg beschikt over jonge, getalenteerde spelers, maar ze moeten begeleid worden. Ik rekende daarvoor op Axel. Nu, ik respecteer natuurlijk zijn beslissing. Ik hoop dat er in de toekomst voor hem een plaats in het organigram kan worden gevonden, want zijn ervaring kan voor ons nog waardevol zijn.’
Misschien wel de beste
En nu? ‘We zullen zonder hem verder moeten gaan, er is geen andere oplossing’, zegt Casteels berustend. ‘Andere spelers zullen het moeten overnemen, maar Hervelle vervangen is onmogelijk: hij is uniek. In ben nu twaalf jaar bondscoach van de Belgian Lions, Axel was altijd mijn natuurlijk verlengstuk op het veld. Een echte leider en voor mij een van de grootste Belgische spelers aller tijden, misschien zelfs de beste.’
‘Ik vergelijk niet graag tijdperken’, zegt Rik Samaey, in België tien keer tot Speler van het Jaar verkozen. ‘Het basketbal is veranderd. Maar Axel maakt zeker deel uit van het kleine, heel selecte clubje van grote Belgische spelers. Zijn carrière was subliem. Maar ik begrijp ook zijn redenering: hij is op een leeftijd gekomen waarop het lichaam behoefte voelt om op adem te komen. Door zichzelf drie rustperiodes van veertien dagen te geven tijdens het seizoen, mag hij nog hopen twee, drie of vier jaar in zijn club te spelen.’
Daniel Devos
