Noah Lyles, Mondo Duplantis, Femke Bol, Sydney McLaughlin: de atletieksterren hebben al voor fantastische momenten gezorgd op de Spelen van Parijs en zullen er, onder meer donderdagavond, nog brengen. Hoewel ze al enkele jaren aan de top staan, begint hun wereldwijde bekendheid echter nú pas (relatief gezien) flink te stijgen.
Wie er afgelopen maandag bij was in het Stade de France zal er nog jaren over spreken. Over dat magische moment waarop Mondo Duplantis over 6,25 meter sprong en een nieuw wereldrecord vestigde. Tachtigduizend toeschouwers waren begeesterd door een uitzonderlijk, magnetiserend fenomeen.
Een dag eerder had die andere charismatische vedette, Noah Lyles, de 100 meter gewonnen, het koningsnummer van de atletiek. Lyles vond dat nog maar het begin, want hij wilde ook de dubbel met de 200 meter realiseren. Zoals Usain Bolt dat drie keer op rij lukte, in 2008, 2012 en 2016. Dat plan viel echter in het water, want donderdagavond moest hij tevreden zijn met brons (naar eigen zeggen mede door een covid-besmetting).
Zelfs zonder de verhoopte olympische dubbel zal Lyles blijven ijveren om zijn sport, atletiek, meer in de spotlights van het grote publiek te zetten. Weliswaar door vooral zichzelf te verkopen, met zijn showgebaren op de piste, en al zijn nevenactiviteiten ernaast.
Het lijkt allemaal spontaan, maar veel is berekend. Van de manier waarop Lyles zondag voor de 100 meterfinale bij zijn voorstelling uit de tunnel over de baan scheurde en het publiek in extase bracht, over zijn gelakte nagels in de Amerikaanse kleuren, tot het uitbrengen van een YouTubevideo, de ochtend van het begin van de 100 metercompetitie. De titel: ‘The making of an icon.’
‘Ik wist dat mensen naar me zouden kijken en dat ze mijn naam zouden googelen. Google heeft connecties met YouTube, en duwt iedereen naar mijn YouTubekanaal. Wat is er beter dan een nieuwe video die uitkomt zodra ik ga winnen?’ vertelde Lyles na de 100 meter.
Eigen sneaker
Een andere belangrijke boodschap na zijn gewonnen finale uitte hij ook niet toevallig. ‘Ik wil mijn eigen sneaker. Zelfs Michael Johnson (het Amerikaanse atletiekicoon uit de jaren negentig, nvdr) had dat niet. Er is geen geld te verdienen met spikes (waarmee atleten lopen, nvdr), wel met sneakers.’
Een verlangen dat voortvloeit uit frustratie. Eerder dit jaar tekende Lyles een lucratieve contractverlenging met zijn sponsor Adidas tot en met de Olympische Spelen van 2028 in Los Angeles. Naar verluidt het grootste atletiekcontract sinds de deals van Usain Bolt met Puma. Maar de overeenkomst kwam na er flink wat ergernis bij de Amerikaan. De schoenengigant had hem eerder uitgenodigd voor een release van de sneaker van NBA-ster en Adidasgezicht Anthony Edwards. ‘Geweldig dat ze het inzicht hadden om hem een schoen te geven, omdat ze zagen dat hij een grote zou worden. Het enige wat ik vraag is: ‘Hoe kon je dat niet voor mij zien?’, uitte Lyles zijn ongenoegen in Time.
Frustratie die na zijn 100 meterfinale nog eens opborrelde. Want tenslotte is Lyles een drievoudige regerende wereldkampioen, op de 100 en 200 meter en 4×100 meter. Helaas voor hem kwam zijn naam in de Amerikaanse media het meest in het nieuws toen hij op het WK vorig jaar zei dat de NBA-kampioen zich géén ‘world champion’ kan noemen, omdat die competitie zich alleen in de VS afspeelt. Waarop hij felle tegenwind kreeg van NBA-sterren. En dat breed werd uitgesmeerd.
Het gaf Lyles nog meer motivatie om in Parijs een unieke reeks van vier gouden medailles te behalen. Het enige wat hem nog ontbrak, was immers een olympische titel, aangezien hij in Tokio 2021 ‘pas’ derde werd op de 200 meter. Dat hiaat vulde hij vorige zondag in, op de 100 meter. Weliswaar zonder het gewenste vervolg op de 200 meter.
Flinke stijging Instagramvolgers
Toch begint de ster van de Amerikaan buiten de atletiekwereld te rijzen. Of beter: sinds begin juli de Netflixdocumentaire SPRINT uitkwam. Een serie over topsprinters waarin hij een van de hoofdrollen speelt. Tot dan was Lyles een van de gezichten van de atletiek, maar niet bij het mainstream sportpubliek. Begin juli had de Amerikaan op Instagram ‘slechts’ 600.000 volgers.
Ruim 350.000 minder dan, op dat moment, bijvoorbeeld Remco Evenepoel. Een van de sterren in het wielrennen, dat mondiaal gezien een veel kleinere (vooral West-Europese) afzetmarkt heeft. Zeker ten opzichte van atletiek, als dé olympische moedersport die wereldwijd wordt beoefend. In vergelijking met de grote sterren uit het basketbal, tennis en voetbal waren die 600.000 volgers van Lyles zeker peanuts.
(lees verder hieronder)
𝑪𝑨𝑳𝑳𝑰𝑵𝑮 𝑨𝑳𝑳 𝑹𝑰𝑽𝑨𝑳𝑺.
— Grand Slam Track (@GrandSlamTrack) June 18, 2024
This is the future of track. This is Grand Slam Track.
Get in the Race: https://t.co/isCyKHlJeb#GrandSlamTrack #OnlyTheFastest pic.twitter.com/D7kTmSlm6r
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Pas na de release van SPRINT op Netflix en zijn verschijning in The Tonight Show op NBC begon dat aantal te stijgen: tot 900.000 volgers tot voor de 100 meterfinale. Om daarna nog sneller omhoog te schieten: tot 1.364.000 donderdag, om 14.30 uur. Plus 127 procent in een goeie maand tijd, plus 50 procent na zijn gouden medaille op de 100 meter. Al is dat nog altijd ‘slechts’ 300.000 meer dan Remco Evenepoel.
En niet eens het meest van alle atleten. De Indiase speerwerper Neeraj Chopra heeft liefst 9,3 miljoen volgers op Instagram, als een van de weinige olympische sterren in een land met 1,44 miljard inwoners. De Amerikaanse sprintster Sha’Carri Richardson, die in Parijs zilver behaalde op de 100 meter, heeft er 3,9 miljoen. Maar zij is dan ook een geval apart (lees hier haar portret).
De Keniaan Eliud Kipchoge, de beste marathonloper ooit, wordt gevolgd door 2.632.000 mensen, maar hij werd wereldberoemd door als eerste man onder de mythische twee-uurgrens te duiken, geboost door een marketingmachine.
Nog niet in de buurt van Bolt
Hetzelfde beeld (en stijging) zie je bij de Zweedse polsstokspringer Mondo Duplantis. Al sinds de Spelen van Tokio 2021 won Duplantis alle grote kampioenschappen, en vestigde hij acht wereldrecords. Toch had hij tot voor de olympische finale ‘slechts’ 609.000 volgers op Instagram – een kanaal waarop de Zweed (of zijn marketingteam) nochtans geregeld content op post. Sinds hij afgelopen maandag zijn negende wereldrecord neerzette, kreeg hij er ruim 400.000 volgers bij, tot 1.012.000. Wel nog 10.000 minder dan Evenepoel, 157.000 minder dan Wout van Aert en ruim 900.000 minder dan Tourwinnaar Tadej Pogacar.
De grootste Nederlandse atletiekster, Femke Bol, en de grootste Belgische vedette, Nafi Thiam, komen ook niet in de buurt: respectievelijk 522.000 en 279.000 volgers.
(lees verder hieronder)
Lukt het Femke Bol vanavond om haar grootste concurrente op de 400 meter horden, Sydney McLaughlin-Levrone, voor het eerst in haar leven te verslaan?🔥
— NOS Sport (@NOSsport) August 8, 2024
“Dit wordt zo’n spannende finale dat iedereen ernaar uitkijkt”, aldus Dafne Schippers. pic.twitter.com/kkaFnW18M9
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Olympisch kampioene op de 400 meter horden Sydney McLaughlin doet wel beter, zelfs beter dan Lyles, met 1,22 miljoen volgers, maar ook dat is in de mondiale sportwereld weinig. En komt bijlange niet in de buurt van de al sinds 2017 gestopte Usain Bolt, die ruim veertien miljoen Instagramvolgers heeft.
Ook veelbetekenend: de kijkcijfers in de grootste Europese landen lagen voor de 100 meterfinale 22 tot 56 procent láger dan toen de Jamaicaan in 2012 olympisch kampioen werd – weliswaar toen al als een mondiale vedette, terwijl Lyles die status nog niet heeft.
Lyles, Duplantis, Bol, McLaughlin en alle andere atletiekkampioenen hebben het nadeel dat ze alleen écht in beeld komen op de Olympische Spelen, en (weliswaar minder) op het tweejaarlijkse WK. Tussenin zijn er wel Diamond Leaguemeetings, zoals de Memorial Van Damme, maar die worden niet goed vermarkt, worden te weinig overal en aantrekkelijk in beeld gebracht, en vinden op te onregelmatige tijdstippen plaats.
Het grote (en jongere) publiek zul je daarmee niet verleiden. Het wielrennen mist ook zo’n goed commercieel model en een overzichtelijke kalender, maar Van Aert en co. hebben het voordeel dat ze in meerdere afspraken per seizoen kunnen schitteren, en elk jaar in een drie weken durende Tour de France. Voor voetballers en basketbalspelers geldt dat nog meer.
Grand Slam Track
Atletiekicoon Michael Johnson ergert zich al jaren aan de chaotische structuur in de atletiek, en de beperkte ‘marketability’ van de sport en zijn vedettes.
In de aanloop naar de Spelen van Parijs lanceerde hij daarom met commerciële partner Winners Alliance de Grand Slam Track. Dat is een serie van vier meetings die vanaf 2025 van start gaat. Met een heel ander één-tegen-éénformat en alleen loopnummers, waarbij de verhalen achter de atleten volgens Johnson veel beter verteld zullen worden. Er is ook veel grotere prijzenpot (100.000 dollar voor een zege) dan in de Diamond League (10.000 dollar).
(lees verder hieronder)
𝑪𝑨𝑳𝑳𝑰𝑵𝑮 𝑨𝑳𝑳 𝑹𝑰𝑽𝑨𝑳𝑺.
— Grand Slam Track (@GrandSlamTrack) June 18, 2024
This is the future of track. This is Grand Slam Track.
Get in the Race: https://t.co/isCyKHlJeb#GrandSlamTrack #OnlyTheFastest pic.twitter.com/D7kTmSlm6r
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Dat zou atleten moeten verleiden om gedurende het seizoen meer in competitie te treden, of het duel aan te gaan met hun grote concurrenten. Veel toppers doen dat amper, omdat ze van hun schoenen- en kledijsponsors grote premies krijgen voor alleen (gouden) medailles op WK’s en Olympische Spelen. Of de Grand Slam Track (die kan bogen op 30 miljoen dollar aan initiële investeringen) evenveel zal aanslaan als de grandslamtoernooien in het tennis valt nog af te wachten. Een deal over de tv-rechten moet bijvoorbeeld nog worden afgesloten.
Prijzengeld op de Spelen
Ook Sebastian Coe, voorzitter van World Athletics, beseft dat er iets moet gebeuren. Hij kondigde onlangs een tweejaarlijks Ultimate Championship aan. Dat moet in 2026 voor het eerst plaatsvinden, en het gat tussen het WK en de Olympische Spelen opvullen.
Op het Ultimate Championship zullen de winnaars 150.000 dollar kunnen opstrijken. Een derde meer dan World Athletics op de Spelen van Parijs uitkeert aan de olympische kampioenen. Vanaf de Spelen van 2028 hoopt Coe dat uit te breiden met premies voor zilveren- en bronzenmedaillewinnaars.
Coe wil, tot grote onvrede van het IOC, atletiek zo financieel ‘aantrekkelijker’ maken. Hij kreeg daarvoor veel kritiek, maar hij en Johnson proberen op zijn minst de bakens te verzetten. Wie weet krijgt Noah Lyles in de toekomst dan wel makkelijker een eigen sneaker.
Olympische Spelen 2024
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier