Op de laatste Olympische Spelen, WK’s en EK’s outdoor en indoor behaalden de Belgische atleten telkens een recordaantal finaleplaatsen en vier keer een recordaantal medailles – goed voor in totaal 18 stuks.
Jonas Creteur gaat op zoek naar een markant cijfer van de sportweek.
23 jaar geleden, in 2002, schreef ik als student journalistiek een eindwerk over de zeven Belgische olympische medaillewinnaars in de atletiek. Met een zweem van nostalgie. Niet alleen was het al 26 jaar geleden dat een landgenoot (Ivo Van Damme in 1976) op het grootste atletiektoneel een medaille in de wacht had gesleept.
Na de ‘gouden’ jaren zestig en zeventig, met naast Van Damme ook toppers als Roger Moens, Gaston Roelants, Miel Puttemans, Karel Lismont en Fons Brydenbach, waren de Belgen er in andere kampioenschappen na 1980 zelfs amper aan te pas gekomen.
Op mondiaal vlak hadden alleen William Van Dijck (brons op de 3000 meter steeple op het WK outdoor 1987) en de genaturaliseerde dopingzondaar Mohammed Mourhit (brons op de 5000 meter op het WK 1999) een medaille veroverd.
Na de Spelen van 1984 bemachtigden Van Dijck (5e) en Patrick Stevens (7e in de 200 meterfinale van 1996) als enigen een olympische topachtplaats. En alleen Van Dijck, Stevens en afstandsloper Vincent Rousseau behaalden eremetaal op een EK outdoor (dat van 1994).
In het eerste decennium van de 21e eeuw gaven twee vrouwelijke boegbeelden, hoogspringster Tia Hellebaut en sprintster Kim Gevaert (en met haar de 4×100 meterploeg), de zieltogende Belgische atletiek een boost met twee gouden olympische medailles, en andere topdrieplaatsen op WK’s en EK’s.
Deze keer bleven de mannen achter, maar dat veranderde met de opkomst van de broers Jonathan en Kevin Borlée, die vanaf 2008 met de Belgian Tornados de medailles en finales op de 4×400 meter opstapelden. In 2014 sloot ook Nafi Thiam aan, in het zog van meerkampers Thomas Van der Plaetsen en Hans Van Alphen.
Op het EK in 2018 knikte de curve opnieuw omhoog, met een record van zes medailles, onder meer de eerste voor afstandslopers Bashir Abdi en Koen Naert.
Na de coronapandemie bloeide ook meerkampster Noor Vidts open, schoten de Belgian Cheetahs op de 4×400 meter sneller uit de startblokken en vorig jaar stond met Alexander Doom een nieuwe Belgische wereldtopper op, met goud op het WK indoor en het EK outdoor. Dat ging gepaard met een opleving van onze landgenoten op de 800 en 1500 meter.
Resultaat: op de laatste Olympische Spelen, WK’s en EK’s outdoor en indoor behaalden de Belgische atleten telkens een recordaantal finaleplaatsen en vier keer een recordaantal medailles – goed voor in totaal 18 stuks. Alleen op het jongste WK outdoor bleef de teller op nul staan, maar de editie van 2022 was wel goed voor drie plakken.
Op het EK en WK indoor in de komende weken en vooral op het WK outdoor in september moeten de Belgen die lijn kunnen doortrekken.
Donderdag behaalden de Belgian Waffles op de 4×400 meter mixed relay al een eerste EK-medaille (zilver) in Apeldoorn.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
