De sportwereld richt deze week de blik op het WK atletiek in Londen, zoals vijf jaar geleden toen de Olympische Spelen er plaatsvonden. Dat hadden de ‘cleanste Spelen ooit’ moeten worden, maar met name het atletiektoernooi was zwaar besmet.
De Netflixdocumentaire Icarus over de dopingzwendel in Rusland en een reportage van de Duitse tv-zender ARD over cover-ups van positieve gevallen door het Keniaanse dopingagentschap legden vorige week, na al eerder uitgebrachte mistoestanden, nogmaals de pijnlijke waarheid bloot: hoezeer de voorbije jaren het dopingvirus om zich heen heeft gegrepen in de sport.
Met als triest ‘hoogtepunt’ het olympisch atletiektoernooi van Londen 2012. De 80.000 toeschouwers die toen bij elke ochtend- en avondsessie in het uitverkochte stadion plaatsnamen, keken naar een vaak bedrieglijk schouwspel.
Nochtans had het IOC bij monde van toenmalige leden Sebastian Coe (nu IAAF-voorzitter) en Denis Oswald beloofd dat de Spelen van 2012 de cleanste ooit zouden worden: 6000 geteste atleten, met nieuwe, geavanceerde controletechnieken. Helaas bleek dat allerminst voldoende. Ook omdat zelfs tot in de hoogste regionen van de IAAF, onder meer door de corrupte voorzitter Lamine Diack, stinkende dopingpotjes werden toegedekt.
De cijfers zijn onthutsend: bij het hertesten van de stalen van tijdens het olympisch atletiektoernooi zijn tot nu toe 66 van de 656 finalisten positief bevonden (10 procent), in totaal 87 atleten (of 13 procent) liepen voor of na de Spelen van 2012 tegen de lamp. En meer dan een derde van alle finalisten (225 op 656, of 34 procent) van Londen 2012 werden ooit gelinkt aan doping – hetzij via henzelf, hetzij via hun coach.
Het meest bevuilde nummer was de 1500 meter bij de dames, waar vijf van de eerste negen atletes, inclusief Cakir Alptekin (goud) en Gamze Bulut (zilver), betrapt en/of geschorst zijn. Van de 4×100-meterfinale bij de vrouwen kregen al zeven atletes een dopingsanctie.
Maar ook de 100 meter bij de mannen stond bol van de zondaars: van de drie Amerikanen en drie Jamaicanen in de finale werd alleen icoon Usain Bolt nooit in verband gebracht met verboden middelen. Yohan Blake, Asafa Powell, Tyson Gay, Justin Gatlin en onlangs nog Ryan Bailey: allemaal werden ze ooit geschorst.
Niet verrassend is Rusland het meest bezoedelde land: van de 53 atleten die in Londen 2012 een finale haalden, hebben er 29 al een dopingovertreding begaan, onder wie goudenmedaillewinnaars als Sergej Kirdjapkin (50 km snelwandelen), Tatjana Lisenko (hamerslingeren), Marija Savinova (800 meter) en Joelija Zaripova (3000 meter steeple) op de Spelen zelf. Na hertesten van de stalen zijn zij hun olympische titels afgenomen. Andere besmette landen zijn Turkije (4 van de 9 finalisten), Jamaica (8 op 21) en Wit-Rusland (7 op 14).
De IAAF benadrukt dat er sinds 2012 veel opgekuist is, onder meer door het McLarenrapport van het WADA, waarbij het dopingsysteem in Rusland blootgelegd werd, gepaard aan de schorsing van de Russische atleten voor Rio en ook voor het WK in Londen (al kunnen er wel nog atleten op individuele basis deelnemen).
Allicht worden de weer vele tienduizenden atletiekfans in het olympisch stadion deze keer minder bedrogen. Maar in welke mate, dat zal (misschien) binnen enkele jaren moeten blijken.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
