Hink-stap-springster Svetlana Bolshakova leverde een academische sprong af voor de kwalificatie voor het Europees Kampioenschap van 2010.
Jef Van Baelen vraagt toppers naar hun mooiste sportherinnering.
‘Ik had altijd meer zenuwen voor de kwalificaties dan voor de finale. Bij hink-stap-springen moeten alle puzzelstukken in elkaar passen. Je moet snel aanlopen, maar ook niet te snel. Je moet goed uitkomen op de plank, de elementen technisch perfect uitvoeren en voldoende hoogte halen. Veel facetten die allemaal moeten kloppen. In de kwalificaties krijg je maar drie pogingen om je te plaatsen bij de beste twaalf. De zenuwen gieren door je keel, want elke misser kan dodelijk zijn.
Mijn eerste twee kwalificatiesprongen van het Europees Kampioenschap van 2010 waren niet goed genoeg voor de finale. Sprong drie was eigenlijk alles of niks, maar op zo’n moment moet je juist niet te veel risico’s nemen, maar vertrouwen in jezelf. Ik leverde wat mijn trainer ‘een academische sprong’ noemde: rustig alle basics doorlopen, vertrouwen op mijn kunde en hard gaan, maar wel met controle. Klinkt simpel, maar het lukt niet altijd. Op het EK van 2010 lukte het wel. Een pak spanning viel van me af.
In mijn derde sprong van de finale kwam het allemaal samen. Bij de landing voelde ik al dat het ver was. Nog voor ik naar de zandbak keek, ging mijn blik naar de scheidsrechter: telt deze sprong of had ik de streep overschreden bij mijn afzet? De groene vlag ging omhoog! Ik sprong 14m55, vandaag nog steeds het Belgisch record. De finale was nog maar halfweg. Ik stond derde en wist dat ik die dag waarschijnlijk niet verder zou raken.
Het gevaar kwam vooral van Nadezhda Alekhina, een sterke Russische met een persoonlijk record van 15m14. Normaal kijk ik niet naar de sprongen van mijn concurrentes, maar bij Alekhina kon ik me niet bedwingen. Ze sprong een aantal keren erg goed… maar net niet goed genoeg. Ik eindig op 1 centimeter van zilver. Daar kan je ontevreden over zijn, maar wat was ik opgelucht dat ik een medaille had.
Ik kwam uit jaren waarin de ene blessure op de andere volgde. Ik ben trots dat ik de moed niet verloor en dat ik op dat EK eindelijk kon tonen wat ik in me had. Iemand gaf me een Belgische vlag voor mijn ereronde. Geen idee waar die vandaan kwam, zelf zou ik er niet aan gedacht hebben om een vlag mee te nemen. Overmand door emotie ren ik door het stadion.’
Seizoen Svetlana Bolshakova is al voorbij (video)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
