Atleet Pieter-Jan Hannes was topsporter tot op de streep.
Jef Van Baelen vraagt toppers naar hun mooiste sportherinnering.
Er is geen mooier afscheid mogelijk dan wat mij te beurt viel op het Europees Kampioenschap veldlopen in Brussel, in december 2023. Dat ik de EK-selectie haalde, was een half mirakel. Ik ben al een tijd geen profatleet meer, en voor mijn absolute topniveau moeten we zelfs terug naar 2015. De laatste jaren draaide ik mee als amateurloper, in combinatie met een erg drukke horecazaak. Maar de ambitie brandde om nog één sportief hoogtepunt te beleven. Anderhalf jaar werkte ik toe naar het EK van 2023. In de aanloop naar die cross vroeg ik mijn vrouw het onmogelijke: of zij alsjeblieft onze evenementenzaal alleen kon beredderen terwijl ik op hoogtestage ging in Sankt-Moritz.
Niemand kon voorspellen dat België op dat EK atletiekgeschiedenis zou schrijven. Het was een episch parcours, vol modder. Iedere loper weet: als de omloop er zo lastig bij ligt, wordt alles bepaald door wat je overhoudt voor de laatste twee ronden. Ik wist dat evengoed, en toch heb ik mij laten vangen. Mijn supporters hadden zich verzameld in één bocht, en ik moest en zou er in de eerste ronde bij de koplopers passeren. Dat enthousiasme betaal je cash. Ik viel terug tot bijna de laatste positie maar schoof nadien, op ervaring, op naar plek 31. Gelukkig hadden een aantal jonge atleten zich ook opgeblazen.
In de laatste 200 meter perste ik er nog een spurt uit. Topsporter tot op de streep!
Aan kop van de koers zorgden Robin Hendrix, John Heymans en Isaac Kimeli voor een gigantische stunt. Ik ging de laatste kilometer in toen de speaker omriep dat het Belgische landenteam goud zou pakken. Ik was nooit bezig met mijn afscheid, tot dan. Euforisch begon ik te juichen, te lanterfanten en het publiek te groeten. Maar in de laatste 200 meter perste ik er nog een spurt uit, want een grote groep dreigde me nog bij te halen. Topsporter tot op de streep! (lacht) Nooit vergeet ik de heerlijke, uitgeregende podiumceremonie. Iedereen was tot op zijn sokken doorweekt: fans, atleten maar ook Tia Hellebaut, die de medailles uitreikte. ’s Avonds was er een laatste supportersfeest waarbij ik mijn bemodderde spikes letterlijk aan de haak hing, met een gouden medaille ernaast.
