800 meterloper Nathan Kahan dreef het geluk zijn kant op.
Jef Van Baelen vraagt toppers naar hun mooiste sportherinnering.
In 1993 beleefde ik een doorbraakseizoen om van te dromen. Als 22-jarige miste ik maar nipt de finale van het WK. Maar in de jaren daarna kon ik dat niveau niet meer halen. Ik trainde hard – té hard, achteraf bekeken – maar ik kon me niet meer plaatsen voor de kampioenschappen. Na vier jaar zonder noemenswaardige resultaten kwam het moment eraan om te stoppen.
In één weekend in 1997 is het helemaal omgeslagen. Ik had het geluk dat Wilfried Meert, de organisator van de Memorial Van Damme, nog in mij geloofde. Hij gebruikte zijn connecties om mij binnen te loodsen op de meeting van Nürnberg. Ik kende die meeting niet en verwachtte er ook weinig van. Ik ging ernaartoe omdat Nürnberg door de nazi-processen na de Tweede Wereldoorlog een plek vol geschiedenis was, die mij intrigeerde.
Daar aangekomen bleek de meeting georganiseerd door de club van Nico Motchebon, een Duitse atleet die per toeval een vriend was geworden. De Belgische delegatie had geprobeerd hem te diskwalificeren, en we waren aan de praat geraakt toen hij verhaal kwam halen. Via Nico mocht ik starten in de A-reeks, tussen de toppers. In die wedstrijd ben ik boven mezelf uitgestegen. Na 600 meter hing ik vierde, net achter Nico. In het zog van mijn Duitse vriend werk ik me naar voren… en op de streep klop ik hem. Na vier jaar anonimiteit win ik een internationale meeting waar niemand wist wie ik was. De klok stopte op 1’43″50. Dat zou een Belgisch record zijn geweest, maar er was iets mis met de tijdsopname.
1997 was ook het jaar waarin het toenmalige Bloso voor het eerst topsportcontracten uitdeelde. Dankzij de meeting in Nürnberg kwam ik in aanmerking. Een enorm keerpunt in mijn carrière, van misschien moeten stoppen naar kunnen leven van mijn sport. Ik ben nog negen jaar prof geweest, en liep op het WK en de Olympische Spelen. Nürnberg was een speling van het lot, een opeenstapeling van geluk. Of niet? Want ook in de jaren waarin niets lukte, bleef ik ervoor gaan. Misschien is dat het geheim om, vroeg of laat, het geluk jouw kant op te drijven.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier