Kippenvelmoment voor atleet Christophe Impens: ‘Jacht op een mythisch record’
Atleet Christophe Impens begon te sprinten zodra hij braadworst rook.
Jef Van Baelen vraagt toppers naar hun mooiste sportherinnering.
Op voorhand had ik ‘3m35s90’ in mijn loopschoenen geschreven. Als ik die tijd liep op de Nacht van de Atletiek, dan vervulde ik in één klap twee jongensdromen. Ik zou de laatste kans grijpen om mij te plaatsen voor de Olympische Spelen van 1996 én ik brak het record van mijn sportheld Ivo Van Damme.
Mijn generatie lopers was gefascineerd door Van Damme. Een cultfiguur met lange haren en een baard, die atletiek er cool deed uitzien. Met vijf atleten maakten we jacht op zijn mythische record op de 1500 meter. Luc Bernaert, Marc Corstjens, Eddy Stevens en Gino Van Geyte waren er allemaal dichtbij geweest, maar niemand slaagde erin de tijd van Van Damme van de tabellen te lopen.
Ik kreeg een unieke kans op de Nacht van de Atletiek. Hicham El Guerrouj stond aan de start. De Marokkaan was aan zijn eigen recordjacht bezig, maar dan voor het wereldrecord, dat hij vandaag nog altijd bezit. Ik wist dat ik El Guerrouj onmogelijk kon kloppen, maar zijn aanwezigheid gaf misschien het extraatje dat ik miste voor het record van Van Damme.
Ik dronk een kop sterke koffie, at een groot stuk pure chocolade en zette mijn koptelefoon loeihard. Smashing Pumpkins zaten in mijn discman: als ik hun muziek vandaag hoor, denk ik automatisch aan die zomeravond in 1996.
El Guerrouj startte als een kanon. 500 meter ben ik hem gevolgd. Toen haakte ik bewust af, om mezelf niet op te blazen. Aan de streep hing de indringende geur van braadworsten, die je tegemoet waaide vanaf de bocht.
Ik wist: wanneer ik in de laatste ronde braadworsten ruik, moet ik alles geven. Ik liet mijn concurrenten achter, en werd tweede na El Guerrouj. Zelfs zonder de tijd te zien voelde ik dat het record van Ivo Van Damme gebroken was. De kranten schreven ’s anderendaags over ‘de man die zijn record in zijn schoenen schreef’, maar ik liep zelfs 3’35″72, nog sneller dan ik in mijn schoenen had voorspeld.
En een tweede verrassing: ik ben 21 jaar Belgischrecordhouder gebleven. Door een mislukte operatie stopte ik jong. Maar het is allemaal goed uitgedraaid: ik vond een droomjob bij Golazo, organisator van onder andere de Nacht van de Atletiek.
De toekomst van de Zesdaagse: ‘Het mag geen event worden voor de elite’
