EK atletiek: het wereldrecord van Nafi Thiam is niet het enige goede nieuws

Het EK indoor in Istanbul werd de meest succesvolle editie in de geschiedenis van de Belgische atletiek, met onder meer goud voor Nafi Thiam en de Belgian Tornados. Een overzicht aan de hand van vijf opvallende cijfers.

6

Zoveel medailles behaalde België op het EK indoor atletiek: goud voor Nafi Thiam op de vijfkamp en voor de Belgian Tornados op de 4×400 meter, zilver voor Julien Watrin op de 400 meter, brons voor Noor Vidts op de vijfkamp, Eliott Crestan op de 800 meter en Thomas Carmoy in het hoogspringen.

Goed voor een vijfde plaats in de medaillespiegel, en een medaille meer dan het vorige Belgische record, dat op het voorafgaande EK indoor, in 2021 in Torun, was gevestigd (vijf medailles). En dat terwijl Belgische atleten voordien, in alle EK’s sinds de eerste editie in 1970, nooit meer dan drie medailles per EK hadden behaald.

Met de jonge Rani Rosius (22) en Delphine Nkansa (21), die vierde en zesde werden op de 60 meter, haalden bovendien voor het eerst ooit twee Belgische dames de finale van hetzelfde nummer op een EK indoor.

Ja, het algemene niveau op een EK indoor is niet te vergelijken met een outdoorkampioenschap, en is nog minder een garantie op finales en medailles tijdens WK’s en OIympische Spelen, maar het wijst nogmaals op de stijgende lijn waarin de Belgische atletiek, zowel in Vlaanderen als in Wallonië, al een tijdje zit. Niet alleen met de ‘sterren’ (Thiam, de Tornado’s, Bashir Abdi), maar ook in de breedte, met ook goede prestaties op jeugdtoernooien.

31

In zoveel van de 32 finales die de Belgian Tornados sinds de Olympische Spelen van 2008 hebben afgewerkt, was Kevin Borlée van de partij. Hij miste door een hamstringblessure alleen de World Relays in 2019.

Ook in Istanbul wervelde Borlée weer voor de Tornados, hoewel hij zich niet specifiek had voorbereid. Met 45.80 liep hij in de finale zelfs de snelste splittijd van alle atleten die als derde aan de beurt kwamen. En de op een na rapste tijd van alle deelnemers, na de 45.67 van de Nederlander Liemarvin Bonevacia, die als slotloper in actie kwam.

De pas 35 jaar geworden Borlée stuwde de Tornados zo naar een 17^e medaille op een internationaal kampioenschap. Goed ook voor zijn vijfde medaille op een EK indoor, waarvan drie keer goud, net als voor zijn broer Dylan Borlée.

Samen evenaarden ze zo Ronald Desruelles, die tot voor het aflopen EK alleen Belgisch recordhouder was qua aantal medailles. Hij veroverde tussen 1978 en 1988 wel maar één keer goud.

8

Zoveel honderdsten strandde Julien Watrin van goud op de 400 meter. Op een zucht van de Noor Karsten Warholm, die een bijzonder snelle eerste 200 meter had gelopen, in 20.84. Watrin was in die eerste ronde 66 honderdsten trager. En had na 300 meter zelfs 88 honderdsten achterstand. Warholm kon zijn razende tempo niet aanhouden, maar hield nog nét voldoende over om de Belg, die een nationaal record liep (45.44), achter zich te houden.

Voor Watrin was het op zijn 30^e een eerste individuele medaille op een internationaal kampioenschap. Terwijl hij al een tijd meedraait bij de Tornados. Zijn eerste finale dateert al van 2014, op de World Relays. Zijn recente overstap naar de 400 meter horden, het nummer waarop hij vorig jaar zesde werd op het EK outdoor, heeft hem duidelijk een nieuwe schwung gegeven.

Goed nieuws voor de Tornados, want ze hebben een snelle Watrin nodig als ze ook op mondiaal vlak (WK komende zomer, Olympische Spelen 2024) een medaille willen behalen. Zeker als Jonathan Sacoor niet meer op het juiste spoor zou raken, en Jonathan Borlée met blessures zou blijven sukkelen.

1

Als eerste Belgische vrouw ooit vestigde Nafi Thiam in Istanbul een officieel erkend wereldrecord in de atletiek, zowel indoor als outdoor. Indoor had alleen Miel Puttemans, als Belg, ook een wereldrecord verbeterd. Twaalf stuk zelfs, al werden die later niet allemaal officieel gehomologeerd.

Thiams deed op de vijfkamp 42 punten beter dan het vorige wereldrecord van Nataliya Dobrynska in 2012: 5055 tegenover 5013. Een eerste vrucht van de nog prille samenwerking met haar nieuwe coach Michael Van der Plaetsen, na de gedurfde keuze om de begeleiding door haar jarenlange trainer Roger Lespagnard stop te zetten.

Nochtans hadden Van der Plaetsen en Thiam voor het EK indoor over een ‘overgangsjaar’ gesproken. En de Luikse had nog niet gepiekt naar het EK. Met name haar sprongen (hoog en ver) had ze nog niet stevig ingeoefend. Dat bleek ook in Istanbul: met 1m92 en 6m59 bleef Thiam een stukje onder haar persoonlijke indoorrecords (1m96 en 6m79). Al had de olympische kampioene in het verspringen naar eigen zeggen 20 centimeter laten liggen bij haar beste sprong, door te vroeg af te zetten voor de plank.

Dat Thiam desondanks het wereldrecord verbeterde, heeft ze te danken aan een evenaring van haar persoonlijk record op de 60 meter horden (8.23), een nieuwe persoonlijk indoorrecord op de 800 meter (2:13.60, maar liefst 5 seconden en 20 honderdsten sneller dan haar vorig indoorrecord) en haar verste worp (15m54) ooit in het kogelstoten, zowel indoor als outdoor.

Vooral Thiams progressie op de loopnummers, deels te verklaren door de nieuwe carbonspikes, is opmerkelijk. Dat was vroeger immers haar minst sterke punt. De gezamenlijke trainingssessies met Van der Plaetsen, waarin die als ‘haas’ acteert, renderen duidelijk.

Wel deze nuance: op basis van de puntenquotering waarmee World Athletics elk record een waarde geeft, was het vorige wereldrecord van Dobrynska niet het strafste indoorrecord. Alleen voor de 60 meter horden lag de quotering nog lager (1235 vs. 1243). En ook Thiams nieuw wereldrecord (met een quotering van 1254) overtreft alleen dat van de 60 meter horden (1235) en de 60 meter (1248). In de ranking van de beste zevenkampen ooit valt een quotering van 1254 zelfs net buiten de top 10.

Voor Thiam was haar wereldrecord en gouden medaille een bevestiging van haar heerschappij in de meerkamp. Sinds de Olympische Spelen in Rio werkte ze dertien vijf-/zevenkampen af, en daarvan verloor ze er slechts één: het WK in 2019 in Doha, waar ze tweede werd na Katarina Johnson Thompson.

Met oog op hét grote doel, een derde olympische titel in Parijs, is nog één zaak cruciaal, zelfs belangrijker dan haar indoorrecord: dat Thiam na enkele fysiek en mentaal zeer belastende jaren volkomen pijnvrij haar vijfkamp in Istanbul kon afwerken.

Met haar nieuwe coach Michael Van der Plaetsen heeft ze tijdens haar winterperiode in Zuid-Afrika meer dan ooit gewerkt op blessurepreventie, en dat werpt zijn vruchten af. Maandenlang kunnen trainen in warm weer, in plaats van in het koude België, heeft ongetwijfeld ook geholpen.

Blessurevrij blijven kan, ook voor de mentale gemoedsrust van Thiam, dé sleutel worden voor een nieuwe wereldtitel (in Boedapest komende zomer) en een nieuwe gouden olympische medaille. Zeker nu er met de Poolse Adrianna Sulek (23) en de Amerikaanse Anna Hall (21) jonge concurrentes zijn opgestaan.

49.85

De tijd die de Nederlandse Femke Bol liep op de 400 meter. De derde keer dat ze de voorbije weken onder de magische grens van 50 seconden dook, na ook een wereldrecord van 49.26. Sneller lopen dan 50 seconden, dat was in de héle atletiekgeschiedenis slechts zevenmaal eerder gebeurd. Het duidt op de enorme progressie die de 23-jarige Nederlandse de afgelopen winter heeft gemaakt.

Dankzij een splittijd van 49.58 loodste ze de Nederlandse ploeg ook naar een Europese titel op de 4×400 meter. De tweede dubbel (400 meter + 4×400 meter) op rij voor Bol op een EK indoor, nadat ze vorige zomer ook Europees kampioene outdoor werd op de 400 meter, de 400 meter horden en de 4×400 meter.

Afwachten of ze komende zomer nu ook de ongenaakbare wereldrecordhoudster Sydney McLaughlin-Levrone op de 400 meter horden kan bedreigen, met een nieuw ritme van 14 passen tussen elke horde.

Behalve Bol schitterden in Istanbul nog andere sterren: de Griek Miltiadis Tentoglou veroverde zijn derde gouden medaille in het verspringen, de Fransman Kevin Mayer deed hetzelfde in de zevenkamp bij de mannen, en de Noor Jakob Ingebrigtsen realiseerde voor de tweede opeenvolgende keer de dubbelslag op de 1500 en de 3000 meter. Hij is nog altijd maar 22 jaar oud, en heeft nu al elf Europese titels, plus één wereldtitel (5000 meter) en één olympische titel (1500 meter) op zijn erelijst staan.