Het was een van de mooiste momenten op de Olympische Spelen in Tokio toen Bashir Abdi, fel aangemoedigd door zijn Nederlandse vriend Abdi Nageeye, naar het brons snelde in de marathon. In Sport/Voetbalmagazine geven de twee olympische medaillewinnaars deze week voor het eerst een dubbelinterview. Daaring ging het natuurlijk over dat ene moment.
Het gebaar van broederschap in de olympische marathon was niet enkel een mooi moment voor de twee vrienden, het ging ook de hele wereld rond. ‘Als ik achter Kipchoge rustig tweede was geëindigd, had er buiten Nederland geen haan naar gekraaid. Maar omdat ik Bashir hielp, werd het wereldnieuws’, vertelt Abdi Nageeye deze week in Sport/Voetbalmagazine. Zelfs in het Belgische Kasteel van Laken werd het opgemerkt, want enkele uren na de marathon kreeg Bashir Abdi een onverwachte telefoon, van koning Filip. Hij wist wat Abdi gedaan had. ‘Zo mooi van uw Nederlandse vriend, zei hij me. Toen hij daarna vroeg hoe ik me voelde, schoot ik vol. Door de grote vermoeidheid, plotse krampen in mijn benen ook. Tegelijkertijd was ik zo trots dat de koning, van het land dat mij alle kansen gegeven had, míj belde. De traantjes vloeiden’, vertelt bronzen medaillewinnaar Abdi.
Nageeye besefte pas later in Nederland echt welke impact zijn hulp aan Abdi had gecreëerd. ‘IOC-voorzitter Thomas Bach zei voor de medaille-uitreiking (tijdens de slotceremonie in het olympisch stadion van Tokio, nvdr) dat we iets bijzonders hadden gedaan. Vriendelijke praatjes van een bobo, dacht ik. Maar na de aankomst op Schiphol vroeg een zeer struise medewerker van het NOC*NSF (Nederlands Olympisch Comité, nvdr) me met tranen in de ogen om een selfie, omdat ik hem zo geïnspireerd had.’
Het duet van de Belgische en Nederlandse Brothers in Arms kreeg zelfs weerklank tot in de Dire Straits van Afrika. In zijn woonplaats in Kenia werd Nageeye bedolven onder de felicitaties, van collega-atleten tot (on)bekende Kenianen. ‘Niet vanzelfsprekend, want in Iten hadden ze met duizenden toegezien hoe twee ex-Somaliërs een Keniaan, Cherono, van het podium hielden. Toch gunden ze mij dat zilver. Ze wisten immers hoe weinig middelen ik had toen ik daar voor het eerst op stage ging, hoeveel ik geïnvesteerd heb in mijn carrière.’
Nog meer emoties maakten de medailles van Nageeye en Abdi los in hun geboorteland Somalië. ‘Verschillende stammen vierden samen. Voor een van de weinige keren in 31 jaar burgeroorlog weer verenigd. Onze prestaties worden er nu zelfs aangehaald in verschillende projecten, als een voorbeeld van hoe je door samen te werken iets moois kunt bereiken. “We moeten broers en vrienden zijn, zoals Bashir en Abdi.” Helaas is die denkwijze er bij velen nog niet doorgedrongen. En blijven de stammentwisten duren.’
Lees het volledige en exclusieve dubbelinterview deze week in Sport/Voetbalmagazine of in onze Plus-zone.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier