Op 28 november gaat I Am Bolt in wereldwijde première, een docufilm met en over Usain Bolt, sprintkoning op rust. Sport/Voetbalmagazine sprak met regisseurs Ben en Gabe Turner.
Op 20 augustus 2016, een dag voor hij dertig werd, nam Usain Bolt afscheid van de atletieksport. Een slotakkoord zoals hij het gedroomd had: met een negende gouden olympische medaille. Drie Olympische Spelen op rij (Peking, Londen, Rio) domineerde de Jamaicaan de sprintnummers zoals niemand het hem ooit voor deed… en misschien ook niet meer zal nadoen.
Een overzicht van die indrukwekkende carrière is nu te zien in de docufilm I Am Bolt, die volgende week in première gaat. Een documentaire waarin we Bolt volgen in de lange aanloop naar de Spelen in Rio, kennismaken met zijn entourage, maar die vooral gedragen wordt door de unieke filmpjes die hij zelf schoot tijdens vervelende uurtjes in hotelkamers, tijdens nachtelijke escapades met zijn vrienden (en vriendinnen) of wanneer hij bij de ouders op de sofa zit. We zien Bolt terwijl hij zich afbeult op een krakkemikkig terreintje in Jamaica en wanneer hij in München bij dokter Hans-Wilhelm Müller-Wohlfahrt op de massagetafel ligt voor de verzorging van een zoveelste blessure.
Het idee kwam er van diens management, met name Ricky Simms en Nugent ‘NJ’ Walker, de beste vriend en persoonlijke assistent van Bolt. In de regisseursstoel namen Gabe en Ben Turner plaats, die eerder al de sportdocu The Class of ’92 maakten, over de succesvolle generatie van Manchester United, met David Beckham, Ryan Giggs en Paul Scholes. “Uiteraard waren wij in de wolken met dat voorstel”, vertelt Gabe. “Bolt behoort tot een categorie sporthelden zoals er niet veel rondlopen. We hebben een lange meeting met hem gehad in München en hem vervolgens anderhalf jaar gevolgd.”
Echte grootsheid
Niet dat de regisseurs Bolt zelf veel te zien kregen. “Maar hij leverde zelf meer dan genoeg materiaal aan”, aldus Gabe. Dat er amper gefocust wordt op zijn privéleven of zijn jeugd, maar vooral op de sport en alles wat daarbij komt kijken, vindt Ben logisch: “Dat Usain van vrouwen houdt of graag een stapje in de wereld zet, is algemeen geweten. Daarin is hij ook geen uitzondering.”
“Wat ons vooral interesseerde was de vraag: hoe voelt het om zo een onoverwinnelijk geachte kampioen te zijn? Verrassend was bijvoorbeeld vast te stellen dat hij met motivatieproblemen kampte in aanloop naar Rio, daar waar hij het orgelpunt van zijn carrière moest zetten. Maar dan zie je de echte grootsheid van zo’n man, die er altijd staat op de belangrijke momenten. Zoals tijdens het WK in Peking, begin 2015, waar Justin Gatlin in bloedvorm verkeert en Bolt zijn comeback maakt. Hij struikelt bijna in de halve finale, iedereen denkt: het zal niets worden… en dan wint hij die finale.”
Wat in de film ook sterk tot uiting komt is de levensvreugde van Bolt en zijn hele entourage, die als een familie is. En dát is geen cinema, beweren de regisseurs. Gabe: “De Bolt die je publiekelijk ziet, is ook de Bolt zoals hij bij zijn vrienden is. Er zijn geen geheimen. In die wereld van beroemdheden absoluut geen evidentie. Hij is echt een warm en mooi mens. Na anderhalf jaar in zijn zog kan ik alleen maar zeggen: I love him.”
(Matthias Stockmans)
Bekijk hier de officiële trailer:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier