Vandaag, donderdag 12 januari, is het 25 jaar geleden dat Frederik Deburghgraeve als eerste, en nog altijd als enige, Belg (m/v) een wereldtitel in het zwemmen behaalde.
Dit verhaal verscheen in Sport/Voetbalmagazine van 10 januari 2018.
Iedereen herinnert zich de olympische titel van de West-Vlaming op de Olympische Spelen van Atlanta 1996.
Minder bekend is dat Fred Deburghgraeve in zijn loopbaan ook de fameuze grand slam realiseerde: als wereldrecordhouder (in klein en groot bad) en met een olympische, Europese (1995, Wenen) én een wereldtitel op de 100 meter schoolslag.
Dat laatste goud dateert van 12 januari 1998 in het Australische Perth, en was de meest onverwachte titel.
Door vele jaren zes tot acht uur per dag baantjes te trekken was na de Spelen van 1996 het mentale vat bij Fredje immers compleet af. Hij laste een sabbatperiode in van ruim een half jaar. Weg van de hectiek en de druk van de media, met een bizarre mix van motorrijden, vissen, hardrocker spelen, een balletje sjotten en pintjes pakken.
Voor het EK van 1997 in Sevilla gaf de Roeselarenaar dan ook forfait, met nog slechts één doel in gedachten: zich in alle rust, maar met weer een maniakale gedrevenheid, voorbereiden op het WK van 1998.
De twijfels over zijn comeback staken de kop op, maar Deburghgraeve haalde zijn Grote Gelijk: snelste in de reeksen, en met 1’01”34 (weliswaar 74 honderdsten boven zijn wereldrecord van Atlanta) autoritair de beste in de finale, voor de Chinees Zeng Qiliang (1’01”76) en de Amerikaan Kurt Grote (1’01”93).
‘In Atlanta wist ik dat ik zou winnen. Hier hield niemand nog rekening met mij. Dat prikkelde me. En dat maakt deze overwinning nog mooier’, zei de West-Vlaming, die bij zijn thuiskomst in Poelkapelle nog eens in de bloemetjes werd gezet.
Eindpunt
De buitenwereld zag Deburghgraeve op Spelen van Sydney 2000 al naar een nieuwe olympische titel zwemmen, maar daarvoor kon hij zich niet meer plaatsen. De regerende olympische kampioen wilde nochtans nog een laatste keer schitteren, en trainde, ondanks de steeds groter wordende mentale belasting, zeer hard.
Tijdens een trainingskamp in het voorjaar in Arizona (waar hij het zwembadrecord op de 100 yards schoolslag van de Amerikaan Ed Moses verbeterde) liep de West-Vlaming echter een polsblessure op waardoor hij drie weken geen kwaliteitstrainingen kon afwerken. Weg olympische limiet.
‘Ik heb toen aan het BOIC gevraagd of ze Fred niet konden selecteren, zonder kwalificiatietijd. Zodat hij in augustus (de Spelen van 2000 vonden plaats in september, nvdr) zelf kon bepalen of hij medaillewaardig was. Maar dat stonden ze niet meer toe’, vertelt zijn toenmalige trainer Ronald Gaastra.
Eind mei 2000, kort voor Deburghgraeve 27 zou worden, zette hij definitief een punt achter zijn carrière.
Vandaag werkt Fred, intussen 49, als account manager bij het Roeselaarse bedrijf Reflecta Graphics.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier