De vraag die zich bij het vertrek van Eidur Gudjohnsen van Cercle naar Club opdringt, is: wanneer je als vereniging begin oktober in het kader van ‘operatie redding’ een extra speler aantrekt, moet je er dan niet contractueel voor zorgen dat hij blijft tot de reddingsoperatie afgelopen is – en niet opstapt net wanneer de cruciale fase aanbreekt? Dat was niet mogelijk, zegt technisch adviseur Sven Jaecques. Hij schetst de omstandigheden waarin de transfer tot stand kwam. “Het is Stefan VanHeester die ons op het idee bracht, een makelaar die we persoonlijk kennen en die in connectie staat met het management van de speler. Hij zei: ‘Is dat niet iets dat je toch eens moet proberen?’ Eidur was gaan testen in Amerika ( bij Seattle Sounders FC, nvdr) en dat was meegevallen, maar daar zit je met de salary cap. Het was zijn droom om in Amerika te spelen, maar als ze daar niet méér kunnen betalen dan in Europa, dan zou hij wel wachten. Dat was de informatie die we van Stefan meekregen. ‘En jullie beschikken over een extra troef met Arnar Vidarsson,’ zei hij, ‘die tien jaar lang zijn kamergenoot is geweest bij de nationale ploeg en een persoonlijke vriend is.’ Dan zijn we beginnen te praten, maar van in het begin is er duidelijk gezegd geweest dat er bij zo’n speler een clausule in het contract moest staan om in januari vrij weg te kunnen mocht dan de mogelijkheid er wel zijn om zijn droom in Amerika waar te maken. Uiteindelijk bekwamen wij dat hij alleen vrij weg zou kunnen naar een buitenlandse club.

“We hebben altijd het belang van onze opdracht en zijn rol daarin proberen te benadrukken en hij is altijd in ons verhaal meegegaan. Maar op een bepaald moment kom je tot de constatering dat de belangen volledig tegengesteld zijn. Elke ploeg heeft het recht om neen te zeggen tegen een andere ploeg die in een transferperiode een speler aanspreekt die onder contract ligt; en dat is precies wat er is gebeurd met Eidur. Alleen zit je dan met identiek hetzelfde probleem als met Igor ( Vetokele, nvdr) in augustus, namelijk dat in het hoofd van de speler en zijn management de beslissing om te vertrekken al genomen is. De ene was jong en vond dat een ideale stap in zijn carrière, de andere is 34 en vond dat een fantastische manier om nog achttien maanden veel meer geld te verdienen en op een hoger niveau te spelen. In onze operatie redding is het heel belangrijk om spelers te hebben die honderd procent geïnteresseerd, gemotiveerd en gefocust zijn. Zodra het duidelijk was dat het niet ging lukken om hem hier te houden, draaiden we de knop om. Ook spelers en staf zegden meteen: wie er ook vertrekt of komt, er is kwaliteit genoeg; we hebben mensen nodig die er vol voor gaan en keihard werken. Misschien heb elk nadeel ook zijn voordeel.”