‘Wat heeft de tragische dood van een journaliste van Al Jazeerah te maken met de finale van het songfestival?’

Hans Knoop van het Forum voor Joodse Organisaties reageert op het opiniestuk van Alain Platel over de dood van de Palestijnse journaliste Shireen Abu Akleh.

Regisseur en choreograaf Alain Platel windt zich in een opiniestuk van 17 mei op over de bloeddorstigheid van het Israëlische “Apartheidsbewind” gekoppeld aan het feit dat de finale van het Eurovisiesongfestival samenviel met de begrafenis van de in Jenin “vermoorde” journaliste Shireen Abu Akleh.

Voor Platel staat het vast dat zij is “vermoord” door Israëlische scherpschutters. Let op die laatste s! Meervoud dus! Dit in weerwil van het feit dat de Palestijnse Autoriteit slechts één kogel in het dode lichaam heeft aangetroffen en weigert tesamen met Israël een ballistisch en forensisch onderzoek in te stellen onder internationale supervisie.

En wat heeft de tragische dood van een journaliste van Al Jazeerah te maken met de finale van het Eurovisiesongfestival waaraan Israël niet eens deelnam? Niemand in Israël sluit uit dat het fatale schot abusievelijk door een Israëlische schutter kan zijn gelost. Absolute zekerheid is daar zonder onderzoek niet over te verkrijgen. Maar voor Platel kan het niet anders dan een bewuste en koelbloedige moord van het misdadige Israëlische Apartheidsregiem zijn. Ter adstructie haalt hij er het rapport van Human Rights Watch bij dat Israël zonder enig voorbehoud een Apartheidsstaat noemt. HRW mag van mij een hond een kat noemen en wijzen op overeenkomstige kenmerken. Beide hebben vier poten en doorgaans een staart. Maar is daarmee bewezen dat mijn kat een hond is of vice versa?

Alain Platel is zich er kennelijk niet van bewust dat hij met zijn woede-uitbarsting zich conform de werkdefinitie van de International Holocaust Remembrance Alliance schuldig maakt aan onvervalst antisemitisme. Vrijwel alle Europese staten hebben die (niet-bindende) definitie overgenomen. Het optreden van Israël gelijkstellen aan Nazi of Apartheid praktijken is conform de IHRA- werkdefinitie een uiting van antisemitisme. Ook de Belgische senaat heeft op 14 december 2018 zonder een enkele stem tegen de betreffende definitie aanvaard.

Als oud-oorlogscorrespondent heb ik tal van collega’s in de uitoefening van hun beroep aan het front of in crossfire gedood zien worden. Zelf heb ik bij mirakel de oorlog in Biafra overleefd. De dood van collega Shireen gaat mij oprecht aan het hart, zozeer als elke journalist die het leven laat mij diep raakt. Vorig jaar werden wereldwijd 45 journalisten gedood en bijna 400 gevangengezet.

Israël is voor journalisten een relatief veilig land. Dat het leger soms (te) hardhandig tegen Palestijnen optreedt wordt door niemand betwist. Evenmin verdient soms het optreden van bijvoorbeeld de Franse of Belgische oproerpolitie de schoonheidsprijs. Hebben we ooit een protest van Platel tegen bruut politiegeweld in Parijs of Brussel gehoord? Als zijn tirade iets duidelijk maakt is het slechts zijn weerzin tegen Israël.

Kennelijk geldt voor hem overduidelijk het adagium; “No Jews, no news!”.

Hans Knoop (1943) is oud correspondent van De Telegraaf, AVRO en VRT in Tel Aviv en Brussel. Hij is woordvoerder van het Forum der Joodse Organisaties in Antwerpen.