‘Vlaamse beweging is een huis met vele kamers, maar je kan niet alles blijven vergoeilijken’

‘Het wordt hoog tijd om Vlaanderen uit de extreemrechtse klauwen te halen’, schrijft Tom Garcia van Vista.

De Frontnacht, het nazifeestje waarmee de IJzerwake ‘de jeugd wilde aanspreken’ is verboden. Het Ieperse stadsbestuur trok, na lang dralen en treuzelen en onder binnen- en buitenlandse druk, de eerdere toestemming in. Maar intussen is de schade wel al geleden. De bombastische ‘ridder’ met zijn buitenmaatse knuppel die prijkt op de affiche symboliseert nu de zoveelste mokerslag die extreemrechts de Vlaamse beweging en Vlaanderen in het algemeen toedient. Want laten we wel wezen, de tijd is intussen al lang voorbij dat dit kon weggezet worden als een folkloristische onnozelheid van een paar romantische reactionaire malloten.

De belangrijkste reactie hierop had moeten komen van de brede Vlaamse beweging. Dat is een huis met vele kamers, wordt wel eens gezegd, maar je kan niet alles blijven vergoelijken of negeren onder het mom dat Vlamingen aan eenzelfde zeel moeten trekken. Als dat zeel vol fascistische en neonazistische drek gesmeerd wordt, dan trek je daar je handen vanaf.

Geen enkele ‘eenheid’ zal immers het kwaad kunnen compenseren dat door extreemrechts telkens opnieuw toegediend wordt. Trouwens: wat hebben kwelende en brullende neonazi’s uit Nederland, Duitsland en Italië nog te maken met Vlaamse ontvoogding? Hoe wordt Vlaanderen beter en sterker door te brallen dat ‘alle joden klootzakken zijn’ en dat er ‘bloed moet vloeien’? Maar die reactie kwam er dus niet.

Vanuit politieke hoek miste de N-VA de kans om hun belofte van ‘brede volkspartij’ en ‘inclusief nationalisme’ eens heel duidelijk in de verf te zetten. Dat het Vlaams Belang zich laaft aan alle aandacht spreekt voor zich. Voor hen is dit gefundenes Fressen. Hun ‘onafhankelijke’ parlementslid Dries Van Langenhove mag voluit gaan met walgelijk gewauwel over ‘etnische experimenten’ terwijl voorzitter Tom Van Grieken de reacties bij het grote publiek nauwlettend opvolgt en een beetje bijstuurt met wat wazig gebazel over al dan niet officiële partijstandpunten. De weifelende stilte bij de N-VA is echter een ander paar mouwen. De schaarse berichten op sociale media van een paar kopstukken volstaan in de verste verte niet en vooral het veel te zachte gepiep van de zogenaamde “socialere N-VA’ers” is oorverdovend.

Ook de vele Vlaamsgezinde verenigingen, het ‘Vlaamse middenveld’ zeg maar, laten zich te zeer onbetuigd. De illusie dat het verschil met die extreme groepen wel duidelijk genoeg is, is een jammerlijke misvatting. De ‘gewone’ Vlaming ziet dat onderscheid niet, vooral omdat die extreme rechterzijde het meeste lawaai maakt. Een duidelijk en éénduidig afwijzen van alle uitwassen, zeker die in eigen rangen, en het duidelijk stellen van de grenzen die de ‘Vlaamse eenheid’ kan verdragen is meer dan ooit nodig.

De schade die Vlaanderen lijdt door die aanhoudende uitspattingen, is niet te onderschatten. Niet alleen zorgt het ervoor dat veel Vlamingen, en zeker Vlamingen met migratieachtergrond, Vlaanderen de rug toekeren, het geeft Vlaanderen ook een kwalijk imago in het buitenland. Al wie onze welvaart koestert en versterkt wil zien, zou zich daarom grote zorgen moeten maken. Daarom is de discussie over ‘vrijheid van meningsuiting’ die naar aanleiding van het verbieden van Frontnacht her en der gevoerd wordt, filosofisch ongetwijfeld interessant, maar vooral compleet irrelevant.

Maar diegene die hier echt flink wat gewicht in de schaal kan leggen, is de zogenaamd ‘zwijgende meerderheid’. De zo vaak aangehaalde polarisering in onze maatschappij komt immers voort uit dat stilzwijgen. Het maakt dat je alleen nog maar de extremen hoort.

Het wordt tijd dat al wie Vlaming wil zijn zich daar niet voor moet schamen omdat een hoop idioten identitaire ranzigheid verwarren met liefde voor de gemeenschap waar je in leeft. Het wordt tijd dat al wie Vlaming wil zijn dat kan zijn zonder eindeloos te moeten uitleggen dat hij of zij niks te maken heeft met collaboratie, runetekens of Germaanse grootsheid. Het wordt tijd dat Vlaming zijn opnieuw aansluiting vindt bij de lange traditie van sociale strijd. Het wordt tijd dat wie Vlaming wil zijn een nieuwe politieke thuis vindt en zich verenigt om Vlaanderen uit die extreemrechtse klauwen te halen.

Tom Garcia is mede-oprichter van Vista, partij voor progressieve regionalisten.