‘Rouwbrief bij de uitvaart van Doel 3: kernuitstap is een blunder van formaat’

‘Een kroniek van een aangekondigde dood met meer plotwendingen dan in een tv-soap’, schrijft Jean-Marie Dedecker over het jarenlange aanslepen van de discussie over de kernuitstap. Vrijdagavond werd na veertig jaar de reactor Doel 3 stilgelegd.

Als u dit stukje leest is het kwaad al geschied. De kernreactor van Doel 3 is in de nacht van 23 op 24 september uitgedoofd. Een economische-, financiële- en ecologische blunder van formaat. Hoe is de kolder zo in onze kop kunnen slaan? Om de CVP (nu CD&V) in 1999  buiten de regering te houden, sloot Guy Verhofstadt, praeses van de VLD (toen nog niet Open) een paarsgroene coalitie af met de SP (nu Vooruit). Agalev (nu Groen) werd over de schreef getrokken met de onderhandse belofte om onze kerncentrales te sluiten. Het opgestoken vingertje van de groene moraalridders ergerde echter zo vaak de bevolking dat de partij bij de verkiezingen van 2003 de kiesdrempel niet meer haalde en voor een legislatuur verdween uit het federaal parlement. Haar ministers Mieke Vogels (“Veel blabla, weinig boemboem”) Vera Dua (“groene hoer”, volgens de boze boeren van toen) en Magda Aelvoet (gesneuveld door FN-wapenleveringen) hadden het verkorven, maar de ecologisten hadden in 2003 wel één trofee in de wacht gesleept: de wet op de ontmanteling van onze kerncentrales. Weliswaar geamendeerd met de voorwaarde dat onze energiebevoorrading niet in het gedrang zou komen. Het kader was geschapen voor een energiebeleid gebaseerd op de groene anti-nucleaire doctrine met de onvoorwaardelijke steun van de socialistische partijen.

Er volgden twintig jaar van gejeremieer, gekrakeel, en valse beloftes. Verhofstadt verkwanselde onder andere voor een simpele “Golden share” Electrabel aan de Fransen. De kosten van de  oversubsidiëring van wind- en zonne-energie (meer dan 40 miljard euro aan groenestroomcertificaten) werden in de maag van de belastingbetaler gesplitst enz. Voor Paars aan de macht kwam voerden we zelfs 15% van onze elektriciteit uit, nu leidt ze tot een collectieve verarming.

Om de N-VA in 2019 buiten de federale regering te houden dweilde premier Alexander De Croo een appelblauwzeegroene coalitie bijeen met de belofte de nucleaire ontmantelingswet van zijn kompaan en dwaallicht Verhofstadt eindelijk uit te voeren. Niet uit overtuiging, want Open VLD-voorzitter Egbert Lachaert verklaarde nog dat het licht zou uitgaan als we de natte antinucleaire groene droom zouden verwezenlijken. Zijn woorden waren zoals gebruikelijk even vluchtig als lachgas, want voor het smeer van de macht likt de kat de kandeleer. Vals liberaal moralisme en groen dogmatisme vonden mekaar en verdrongen elke vorm van pragmatisme en realisme.

Pas wanneer een catastrofe dreigt schiet men nu in actie. Ministers worden nu nog wat opgejaagd door hun partijvoorzitters om de definitieve ontmanteling van Doel 3 na de sluiting nog tegen te gaan. Dat minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden nu plots het nucleair licht ziet is een wanhopige tjevenstreek. Berouw na de zonde en meer platte profileringsdrang dan kennis en inhoud. Technisch gezien is de sluiting omkeerbaar, maar te laat de put gevuld als het kalf verdronken is, reageert het Federaal Agentschap voor Nucleaire Controle (Fanc). Enkel een open brief van de nucleaire werknemers in Doel & Tihange gaf de afgelopen weken nog even hoop op een reddend scenario. Achter de politieke frustratie schuilt alleen maar onmacht en dwaasheid. Op het Vlaams Belang na stemden alle partijen in het verleden al voor de kernuitstap. Een kroniek van een aangekondigde dood met meer plotwendingen dan in een tv-soap.

‘Heb je van mij al een dossier dat technisch gecompliceerd was en dat niet opgelost is geraakt?’ orakelde energieminister Tinne Van der Straeten onlangs hooghartig op de stoep van het leugenpaleis in de Wetstraat 16. In de discipline ‘arrogantie van de macht’ staat ze met stip op één genoteerd. De ene week komt ze aan de deugtafels van allerhande praatprogramma’s kritiekloos verklaren dat onze kerncentrales barsten van de scheurtjes, de andere week liegt ze ons voor over een Europees prijzenplafond op de gasprijs. Ze bekt zonder een blos schaamrood op haar wangen dat het aan haar te danken is dat er twee kernreactoren in Doel en Tihange nog een wijl kunnen open blijven, terwijl ze al jarenlang de priesteres is van de antikernenergielobby.  Ze is Cassandra in zakformaat.

Als je geen rationele argumenten hebt moet je je beperken tot beschimpen, liegen en bedriegen. Geen factchecker om haar te ontmaskeren of een kritische journalist om haar eigenwaan te ontluisteren. Iemand die zou kunnen zeggen dat de enige scheurtjes in de minister haar kernbetoog deze in haar dogmatische geest zijn. Verschillende gerenommeerde organisaties in binnen- en buitenland tot het besluit dat Doel 3 en Tihange 2 veilig zijn. De FANC concludeerde dat de gebruikte ultrasone inspectiemethode zeer betrouwbaar is en dat de insluitsels (waterstofvlokken) in de wanden van de reactorkuip al ontstaan zijn bij het smeden ervan en dat ze niet evolueren in de tijd. En dat de sterkte van de reactorkap gewaarborgd blijft. De waterstofvlokken hebben geen impact op de integriteit van de structuur van de reactorvaten.

Groen leeft als elitaire klimaatpartij ongestoord voort in een dogmatisch parallel universum. Als een dogma het overneemt van de rede en de besluiteloosheid krijg je de dwaasheden niet meer uitgelegd en gaat het licht uit. Zit liegen in het DNA van de Groenen? Eventjes het geheugen opfrissen: 5 maart 1993 in De Tijd: ‘Publiciteit om woningen integraal elektrisch te verwarmen moet verboden worden. Wie er toch voor kiest moet geen bouwpremie krijgen. Volgens Ecolo en Agalev is elektrische verwarming milieuonvriendelijk. De voorkeur blijft uitgaan naar aardgas.’ Ooit zei hun voorzitter dat we energie zo duur moeten maken dat we er minder van zouden gebruiken. Ze is er vandaag tot scha en schande in geslaagd.

Nog een voorbeeld uit de oude doos: op 14 oktober 2004 pleitte Europees Parlementslid Bart Staes in “Het Zespuntenplan voor Groen Tanken” er nog voor om alle bussen van de Lijn op plantenolie te laten rijden. Vandaag stelt het Groen Europarlementslid dat voedselgewassen niet thuis horen in auto’s, want vele van die biobrandstoffen die nu in de brandstoftank belanden nemen arme mensen het brood uit de mond. Oude dwaasheden worden dan verpakt als voortschrijdend inzicht. Ze belijden het terugdringen van de CO2-uitstoot als een onwrikbaar punt van geloof om de klimaatopwarming tegen te gaan, maar subsidiëren met miljarden euro’s nieuwe gascentrales die veertig keer meer CO2 uitstoten dan kernenergie. Als we de levensduur van onze kerncentrales verlengen is het zelfs tachtig keer. We worden een walhalla aan waterstof voorgespiegeld, een bijproduct van elektriciteitsopwekking. Maar ‘om onze staalfabriek in Gent te laten draaien op waterstof dan heb je vier kerncentrales nodig om die waterstof aan te maken’, dixit Geert Van Poelvoorde, CEO van Arcelor Mittal.

Er is geen enkele technisch wetenschappelijke reden om de levensduur van onze zeven Belgische kernreactoren niet te verlengen met minimum 20 jaar. Ze zijn alle van Amerikaanse makelij en technologie (PWR). In de Verenigde Staten zijn er 97 nucleaire reactoren operationeel waarvan er 89 (!) onlangs een licentieverlenging van veertig tot zestig jaar gekregen hebben. Overal in de wereld worden er nieuwe gebouwd, gepland of verlengd. In 2009 besloten de olie- en gasrijke islamitische dictaturen van de Arabische Emiraten zelfs om een viertal kerncentrales te bouwen. Ze werden zopas opgeleverd met een gezamenlijk vermogen van 5.380 MW voor een totale kostprijs van 24,4 miljard euro (Doel 1,2,3 en 4 halen samen maar 2.923 MW). We gaan nu op bedeltocht naar Amerika om milieuvervuilend schaliegas aan te kopen en naar Qatar om onze gastanks tegen woekerprijzen te vullen.

Straks ga ik in mijn luie zetel onder een fleece kijken naar onze voetballers op het WK. De Rode Duivels zullen er midden in de Qatarese woestijn in open lucht sjotten in met airco gekoelde stadions. De kolder in de kop.