‘Mondmaskerplicht in woonzorgcentra of niet? Luister naar de bewoners’

Aan de vooravond van het Overlegcomité roept Dirk Doucet op om de mondmaskerplicht die nog geldt in woonzorgcentra tegen het licht te houden. ‘Is het niet meer dan zelfsprekend dat bewoners van woonzorgcentra zelf een inschatting maken van het risico?’

Op 20 mei komt het overlegcomité samen om de resterende coronamaatregelen onder de loep te nemen. Vooral de mogelijke afschaffing van de mondmaskerplicht op het openbaar vervoer lijkt op tafel te liggen. Minder aandacht is er voor de mondmaskerplicht voor bezoekers, vrijwilligers en personeelsleden in de woonzorgcentra. Nochtans voor de mensen die er wonen, werken of vrijwilligerswerk doen niet onbelangrijk. Het mondmasker heeft nu éénmaal een grote impact op het welzijn van het leven, het wonen en het werken.

Laat het duidelijk zijn dat de mondmaskers binnen en buiten het woonzorgcentrum zonder twijfel hun nut hebben bewezen en het leven van vele (kwetsbare) mensen hebben gered.  Maar op een bepaald ogenblik moeten afwegingen worden gemaakt waarbij niet enkel de fysieke gezondheid in de weegschaal wordt gegooid, maar ook het welzijn en de kwaliteit van (zorg)relaties.

Het Coronavirus is nog lang niet verdwenen en blijft, ook in woonzorgcentra, een risico dat de levenskwaliteit of soms zelfs het leven van kwetsbare mensen in gevaar brengt. Anderzijds is het ook duidelijk dat deze variant ook voor kwetsbare mensen minder ziekmakend en levensbedreigend is. Tevens hebben alle bewoners deze weken ook de mogelijkheid om zich extra te laten vaccineren. Een bevraging in woonzorgcentra leert dat meer dan 90% van de bewoners of hun vertegenwoordigers dit ook effectief van plan is.

De voordelen en nadelen van mondmaskers worden door u en mij afgewogen. We maken heel bewust een keuze of we dat mondmasker zelf aandoen. Als we zelf kwetsbaar zijn hebben we de keuze en het recht om aan bezoek te vragen om een mondmasker aan te doen. Niemand zal het ons verplichten of verbieden. Mensen die wonen in een woonzorgcentrum hebben deze keuze niet. Zij  worden al meer dan twee jaren verplicht geconfronteerd met familieleden en personeelsleden met mondmaskers. Een scenario dat verre van warm en huiselijk is. Warmte en huiselijkheid zijn toch zaken die we in een huis mogen verwachten.

In de eerste plaats wonen mensen  toch in een woonzorgcentrum. Men kan zich de vraag stellen of dit geen ernstige vorm van discriminatie is? Als een overheid op basis van kwetsbaarheid deze keuze maakt dient deze geobjectiveerd te worden en toegepast in alle thuis- en woonsituaties.

We zitten nu wat betreft het al dan niet dragen van een mondmasker in de fase van de vrije keuze en het persoonlijk afwegen van waarden. Hier gaan de heren en de dames van het overlegcomité aan voorbij. Men heeft één belangrijk ding over het hoofd gezien. Daar waar in de buitenwereld iedereen de vrije keuze heeft om mondmasker al dan niet te gebruiken heeft men dit in een woonzorgcentrum niet. Is het geen idee dit aan de bewoners van woonzorgcentra zelf voor te leggen?

Is het niet meer dan zelfsprekend dat bewoners van woonzorgcentra zelf een inschatting maken van het risico? Wat denkt de meerderheid?  Wij deden wel de bevraging in twee woonzorgcentra. En wat blijkt? Van de 278 bewoners wensen 57 mensen (of hun vertegenwoordigers) de mondmaskerplicht te behouden, 29 mensen hebben hieromtrent geen mening en 192 mensen wensen deze af te schaffen.

Dus, beste mensen van het overlegcomité, als jullie “participatie” toch zo hoog in het vaandel dragen, luister dan even naar de bewoners van woonzorgcentra. Het zal voor heel wat mensen meer welzijn betekenen. En zoals men in Nederland zegt “Een ons welzijn scheelt een kilo gezondheid”.