‘Laat studenten zelf beslissen of ze meer dan 600 uren willen werken’

Studente Margaux Masquelier uit haar bezorgdheden over de manier waarop studentenarbeid vandaag geregeld wordt. ‘Maak van de 600 uren, een onbeperkt getal en help hiermee niet alleen onze studenten, maar ook de gehele maatschappij.’

‘Sorry, mijn teller staat op nul.’

Die woorden sprak ik op vier oktober 2022 uit tegen mijn werkgever. De federale Regering legt studenten een beperking op om arbeid te presteren tegen een gunstig tarief. Om welke reden? Dat is niet duidelijk. Gezien het grote tekort op de arbeidsmarkt, lijkt het me niet logisch dat er een beperking wordt opgelegd.

Nu hoor ik sommigen al denken: ‘Je kan toch blijven werken als student, je betaalt gewoon wat
meer belastingen?’. Ja, dat kan inderdaad, maar waarom zou ik dat doen? Mijn ouders hebben de kans
hun kindergeld te verliezen, ik moet meer loon afgeven om hetzelfde werk te doen als twee weken geleden.
Dat er in deze discussie ook vaak op gewezen wordt op het feit dat op die manier kansen worden afgenomen van werkzoekenden, doet de wenkbrauwen fronsen. Waarom treden die mensen dan niet op de arbeidsmarkt? De jobs die studenten uitoefenen zijn, met alle respect, vaak perfect uit te voeren zonder diploma, waardoor het argument wegvalt dat mensen niet correct opgeleid zijn. Is er niet dringend nood aan een wijziging van ‘het systeem’?

De eerste stap

De Federale Regering besliste op 11 oktober 2022 dat jobstudenten meer uren studentenarbeid zullen
mogen presteren aan het gunstige tarief. Het aantal uren wordt opgetrokken van 475 naar 600. Heel wat studenten zijn hier blij om, maar waarom toch nog die grens? In elke uithoek op de arbeidsmarkt is er nood aan extra ondersteuning. Dit gaat zowel over de zorgsector, de eventsector, onderwijssector,
horeca,…

Zorg onder druk

Op 5 oktober 2022 werd in de Commissie Werk, Pensioen en Sociale Zekerheid het wetsvoorstel goedgekeurd wat betreft de neutralisatie van de uren die studenten presteren in de zorg- en onderwijssector. Dat is Een maatregel die al langer op tafel lag, en die broodnodig was voor deze sectoren. Halleluja, we kunnen onze zorg blijven ondersteunen, we krijgen opnieuw iets meer handen aan het bed. Dat deze maatregelen maar tijdelijk zijn, dat nemen we er voorlopig maar bij.

(Lees verder onder het artikel.)

Plots wordt op 11 oktober 2022 dan ook een algemene uitbreiding van de toegelaten uren goedgekeurd. Het aantal uren dat jobstudenten aan studentenarbeid zullen kunnen werken, wordt opgetrokken van 475 naar 600. Heel wat studenten zijn hier blij om, maar waarom toch nog die grens? In elke uithoek op de arbeidsmarkt is er nood aan extra ondersteuning. Dit gaat zowel over de zorgsector, de eventsector, onderwijssector, horeca,…

Zelf slaat mijn teller aan, en Student@Work wordt geopend. Alle gepresteerde uren samengeteld, kom ik aan 784 werkuren. We zijn nog maar oktober… De optrekking naar 600 uur is een mooie gunst, maar wat met die overige 184 uren?

Veel jobstudenten zitten met de vraag: waarom nog een beperking? Er zijn duizenden studenten die met hart en ziel gaan werken. Ze doen dat in sectoren die om extra handen vragen. Moeten wij onze werkgevers dan in de steek laten?

Er zijn momenteel duizenden studenten die gewoon thuis zitten, net zoals een deel van de werkende bevolking. Het zijn mensen die geen gebruik maken van hun uren. Waarom zouden studenten die dan niet kunnen overnemen?

Sommigen vrezen dat meer werken nefast zou zijn voor de studieresultaten, maar ook daar kunnen vragen bij gesteld worden (Neyt, Omey, Verhaest & Baert, 2019). Laat de studenten zelf beslissen of zij meer willen deelnemen op de arbeidsmarkt. Niet elke student is geïnteresseerd in uitgaan en feesten. Sommigen kiezen er liever voor om wat extra bij te verdienen. Laat de studenten zelf beslissen wat zij met hun vrije tijd willen doen, naast hun schoolleven. Een studentenjob helpt bovendien om vaardigheden te verwerven die ook later op de arbeidsmarkt van pas komen, en goed staan op je cv. Waarom zouden we hen die kansen dan ook ontnemen?

Vandaar ook deze vraag aan de federale Regering: herbekijk uw maatregelen. Maak van de
neutralisatie binnen de zorg een permanente, geen tijdelijke maatregel. Maak van de 600 uren, een
onbeperkt getal en help hiermee niet alleen onze studenten, maar de hele maatschappij.

Margaux Masquelier (22) is studente Managent en Beleid van de Gezondheidszorg aan de UGent. Ze combineert deze opleiding met de master Bestuurskunde en Publiek Management. Ze schreef dit opiniestuk als een opdracht in het kader van het opleidingsonderdeel Arbeid en tewerkstelling van professor Stijn Baert aan de UGent.