‘Het zomeruur is een beetje zoals alcohol. We weten intussen dat er geen goede kant aan is, maar het is wel lekker’

Iemand moet het eens zeggen, vindt onze reporter Stijn Tormans. ‘Leve het zomeruur.’

Het scheppingsverhaal is duidelijk: op de eerste dag scheidde God licht en duisternis. Op de zesde dag schiep God de mens. En op de achtste dag hielp die mens alles om zeep.

Zelfs de tijd. De zomertijd werd voor het eerst ingevoerd in het midden van de Eerste Wereldoorlog. En later opnieuw ingevoerd tijdens de crisis van de jaren zeventig.  We leven allang niet meer zoals op het ritme van de natuur.

Toch ben ik een fan van dat jaarlijkse gemorrel met de klok. Omdat er iets symbolisch kleeft aan dat ritueel. Elk jaar, als de winter eraan komt, krijgen we een uur extra als troost voor de koude en de ellende. Voor de zomer moet er geleden worden, maar de beloning is groot.

Ik hou ook van de discussies over de (on)zin ervan, elke keer weer in oktober en maart: het is intussen zowat de tweede belangrijkste bijzaak in het leven geworden. Even gaat het niet over Xi of De Wever, maar gewoon over de tijd. Al worden die discussies, toegegeven, een beetje saai de laatste tijd. Er is geen enkele wetenschapper die het zomeruur nog verdedigt. Er kleeft alleen maar ellende en doem aan die zomertijd, zeggen ze – op den duur vraag je je af hoe we het met z’n allen overleefd hebben al die jaren.

Ook deze week was het weer prijs. Op knack.be zei een andere slaapexpert dat het zomeruur ‘een verstorend effect heeft op ons energiemetabolisme’. En in Het Nieuwsblad voegde ze eraan toe dat ‘het zomeruur even slecht is als elke dag fastfood eten.’

‘Ik zou de discussies missen: even gaat het niet meer over Xi of De Wever, maar over de tijd’

Ze zal wel gelijk hebben – wie zijn wij om de wetenschap tegen te spreken? Maar toch is het ook wat jammer voor de romantiek. Er is een goed, volstrekt niet wetenschappelijk, argument om alles te laten zoals het is: pret. Mag het leven ook nog een beetje leuk zijn op deze al zo politiek correcte wereld? Het zomeruur is een beetje zoals alcohol. We weten intussen dat er geen goede kant aan is. Maar hey, het is wel lekker. Zo is het zomeruur ook soms gewoon lekker.

Langer licht en warm op de planeet: ik had die honderden eindeloze zomeravonden niet willen missen.

Bij dezen dus – omdat iemand het eens moet zeggen: lang leve de zomertijd! Zo, en nu weer over naar de wanorde van de dag.