‘Door en door cynisch? Noem me dan liever een flierefluiter’

De één: Als u zo roept, zal niemand luisteren. U doet het debat geen goed.

De ander: De enige reden dat we dit gesprek voeren is omdat ik ben beginnen te roepen. Zonder mijn geroep bestaat het debat helemaal niet.

De 1: Maar waarom moet het altijd zo radicaal? We kunnen toch ook rustig naar oplossingen zoeken?

De A: U ervaart het als radicaal wanneer ik een probleem aanduid? Zonder collectieve erkenning van het probleem kunnen we helemaal niet naar oplossingen zoeken.

1: Wat stelt u dan voor?

A: Ik klaag vooral aan, dat vraagt al genoeg werk.

1: U moet toch wel een alternatief hebben?

A: Ja natuurlijk, we zullen ons democratische/economische/academische/industriële (schrappen wat niet past) systeem moeten herdenken, zodat we naar een wereld kunnen waarin…

1: Ja sorry, maar dat klinkt wel erg onrealistisch, nee?

A: Vindt u? Het speelt zich nochtans allemaal binnen de wetten van de fysica af. Al geef ik toe dat het niet makkelijk is om het je voor te stellen. Dat heb je vaak met alternatieven. Daar vroeg u ook om.

1: Het is onmogelijk. Onhaalbaar. Onbetaalbaar. Het klinkt als chaos.

A: In de tijden van almachtige koningen en adel klonk de afwezigheid daarvan ook als onmogelijk, en al zeker als chaos. Toen voelde het ook alsof er niets beters te bedenken was. We moeten ons verbeeldingsvermogen inzetten als we iets willen veranderen.

1: Jullie zijn dromers. Flierefluiters. Zo zit de wereld niet in elkaar.

A: Inderdaad, zo is ze niet in elkaar gestoken. Maar wij kunnen haar evengoed anders in elkaar steken.

1: En wat met de economie?

A: Dat is niet echt een interessante vraag. De economie heeft op zich weinig met de kwaliteit van ons leven te maken. Het kan prima gaan met ons bbp en toch heel slecht met onze algemene welvaart. De economie is in wezen een systeem, een spelletje zo u wil, van banken en bedrijven. ‘Wat met ons welzijn?’ Dat is een vraag waarop ik wil antwoorden.

1: U bent door en door cynisch.

A: Dan heb ik toch nog liever dat u mij een flierefluiter noemt.

1: Maar ondertussen hebt u dit maar mooi getypt op een Macbook Air, vrucht van het kapitalistische systeem. Kijkt u weleens in een spiegel?

A: Zeker, ik ben ontegensprekelijk deel van een samenleving waar ik ook kritiek op heb. Daar valt niet aan te ontsnappen.

1: U bent inconsequent.

A: Oké. Maar wedden? Als ik door en door consequent was… noemde u me extremistisch en radicaal.

1: Maar u wijst altijd naar anderen. Waarom gaat u niet… in de politiek, bijvoorbeeld?

A: Omdat u mij dan zou vertellen dat ik te veel deel ben van het systeem om er nog iets aan te veranderen.

1: Maar als je impact wilt hebben, kun je niet iedereen tegen de borst blijven stuiten.

A: En toch zal ik sommigen tegen de borst moeten stuiten om impact te hebben. De wereld is alleen maar veranderd omdat mensen ongeduldig én moedig genoeg waren om voor verandering te vechten.

1: Vechten, kijk daar gaan ze weer. Zo zal echt niemand luisteren. U doet het debat werkelijk geen goed.