Zo gingen de politieke partijen om met de coronacrisis, van januari tot nu

Elke politieke partij communiceert momenteel uitvoerig over de coronacrisis. Daar hoort ook oppositiewerk bij. Dat legt pijnpunten en systeemfouten bloot in onze gezondheids- en welzijnszorg. Hoe hebben de oppositiepartijen zich gepositioneerd in de coronacrisis? Een overzicht.

Gastprofessor Jan De Meulemeester en de studenten Kilien Natens, Stefanie Tuerlinckx en Pauline Verelst van de Master in de Journalistiek van de KULeuven Campus Antwerpen, screenden de communicaties van de politieke hoofdkwartieren en parlementsleden gedurende de maanden januari, februari en de eerste helft van maart, het begin van de huidige semi-lockdown. Ze baseerden zich op de Vlaamse en federale parlementaire tussenkomsten in commissies en plenaires, de nationale persberichten en de sociale media-accounts van de N-VA, het Vlaams Belang, de SP.A, Groen en de PTB-PVDA.

Januari: ‘Een Chinese longziekte’

Tijdens de hele maand januari is in de Wetstraat het coronavirus nog een mysterieuze longziekte ergens in een dichtbevolkte uithoek in China. Viroloog Marc Van Ranst zegt op Radio 2 dat we op onze hoede moeten zijn maar dat de kans klein is dat het virus ooit in ons land opduikt. De krant De Morgen titelt online: ‘Corona eist al 9 doden maar kan best een gewone verkoudheid zijn.’ Er is geen enkele reden tot paniek. Op 22 januari zegt Jan Eyckmans van de FOD volksgezondheid in het Nieuwsblad dat ons land voldoende ervaring heeft in het tegenhouden van dergelijk virus.

Op 23 januari wordt in het parlement de eerste vraag over corona gesteld. Catherine Fonck van het CDH wijst tijdens de plenaire zetting op ongerustheid bij de bevolking over het virus, dat op dat moment in China 17 dodelijke slachtoffers heeft gemaakt. Ze vraagt om een Belgische ‘controlestrategie’ om mogelijke infecties op te sporen bij reizigers die terugkeren vanuit China. Minister van Volksgezondheid Maggie De Block (Open VLD) antwoordt dat er in ons land al een constante risico-inschatting bezig is. Niets wijst er op dat moment op, zegt De Block, ‘dat er in België een grootschalige gezondheidscrisis dreigt.’ Het blijft bij die ene gedachtewisseling tussen Fonck en De Block.

Enkele dagen later zegt De Block in VTM Nieuws dat ‘de kans reëel is’ dat ook in ons land infecties van het virus worden vastgesteld. Op dat moment is het dodentol in China opgelopen tot 56 en dook een eerste besmetting op in Parijs. Op haar website publiceert de minister haar allereerste bericht over corona: een link naar een pagina van de FOD Volksgezondheid met veelgestelde vragen over ‘het nieuwe virus.’

‘We zullen goed voor hen zorgen’

Een week later, op 28 januari, komt corona voor het eerst ter sprake in de commissie Volksgezondheid in het federaal parlement. De vragen zijn uiteenlopend en van algemene aard: zijn we voorbereid op een eventuele epidemie (PVDA)? Zijn er in dat geval voldoende ziekenhuisbedden (Ecolo-Groen)? Liggen er procedures vast voor de omgang met besmetten, ook in woonzorgcentra (CD&V)? Voor het eerst wordt over medisch beschermingsmateriaal gesproken: de N-VA-fractie vreest een stormloop op mondmaskers, iets wat op dat moment aan de gang in de VS.

Dit zijn verkennende vragen en van kritiek is nog geen sprake. Het commissiewerk heeft veel weg van een wetenschappelijke gedachtewisseling, zoals onder meer over de genetische code van het nieuwe griepvirus. Dat covid-19 nog als een Chinees, bijna exotisch fenomeen wordt benaderd, illustreren twee vragen over illegale handel in bushmeat op Chinese markten. Zo wil de SP.A dat onze regering druk zet op China om die markten te verbieden.

Twee dagen later vraagt N-VA-Kamerlid Frieda Gijbels tijdens de plenaire vergadering wat er zal gebeuren met de Belgen die zich op dat moment nog in Wuhan bevinden. De N-VA-fractie klaagt over onduidelijke communicatie: ‘Ik hoor dat er aan een plan van aanpak wordt gewerkt, maar dat had er al lang moeten zijn.’

In de hele coronasaga is dit het eerste scherpe oppositiefeit. De Block verwijst naar de aanbevelingen van het WHO die België volgt en zegt: ‘Voor de rest zullen wij onze burgers repatriëren als zij dat willen en zullen wij goed voor hen zorgen.’ Die quarantaine voor Belgen die vanuit China reizen zal enkele dagen nadien effectief ook plaatsvinden.

Begin februari: ‘Succesvolle testcase’

Op 3 februari is er een wending: voor het eerst duikt corona in België op, wanneer een West-Vlaamse vijftiger die uit Wuhan werd gerepatrieerd besmet blijkt. Het is breaking en nationaal nieuws maar die ene en enige besmetting luidt nog geen gezondheidscrisis in: de patiënt stelt het goed, de besmetting werd in China opgelopen en de screening en quarantaine lijken effectief te werken. ‘Dat eerste geval was een testcase,’ zegt Maggie De Block daar een maand later over. Dat de man in afzondering kon genezen en virusvrij werd verklaard, heeft in februari gezorgd voor een collectieve geruststelling.

De eerste interventie over covid-19 in het Vlaams parlement is er begin februari van Freya Van den Bossche (SP.A), met de vraag aan minister van Welzijn Wouter Beke (CD&V) of Vlaanderen voldoende voorbereid is op eventuele besmettingen. Tijdens de daaropvolgende plenaire zittingen en de commissievergaderingen Volksgezondheid komt corona niet meer aan bod, behalve 1 vraag naar de economische impact op de Antwerpse haventrafiek met China (N-VA).

Ook de partijen pikken niet in op de verdere evolutie van de corona-epidemie. Het blijft een buitenlands gegeven, ook in brede media. Uit de lijst met haar studiogasten die VTM Nieuws vorige week publiceerde, blijkt dat die periode Marc Van Ranst één keer studiogast was. Midden februari lanceert de overheid de website info-coronavirus.be. De eerste dode buiten China valt op 17 februari, in Frankrijk.

Op datzelfde moment kijken Belgische medici echter al verder: in het vakblad De Specialist vragen de koepels van huisartsen om nu al te anticiperen op een scenario waarbij scholen en bedrijven worden gesloten.

Krokusvakantie: absurd kantelpunt

Het zal duren tot de laatste week van februari – het begin van krokusvakantie – vooraleer er sprake is van meer ongerustheid. De krant De Morgen verwijst naar Marc Van Ranst die zijn boodschap subtiel verandert van ‘de Belg heeft niets te vrezen’ naar ‘de kans is groot dat corona ook hier opduikt.’ Tijdens die week is er in Europa immers een plotse en exponentiële stijging van het aantal coronagevallen, vooral in Noord-Italië. Honderden Belgen echter beleven op dat moment hun skivakantie in de Italiaanse Alpen. De overheid raadt reizen naar Italië niet af en roept enkel op om de instructies van de lokale autoriteiten op te volgen – een klassiek advies bij matige risico’s.

Met de kennis die we inmiddels hebben, is die krokusweek van 24 februari tot 1 maart een bijzonder eigenaardig stadium. Media berichten over de coronabrandhaard in Noord-Italië maar de Belgen op skivakantie hoeven geen besmetting te vrezen, klinkt het. Vanaf dit moment duiken schijnbaar tegenstrijdige analyses op, ook van experten.

Marc Van Ranst geeft in de pers aan dat we op een ‘kantelpunt’ zitten en dat we het virus niet meer buiten kunnen houden, ‘maar over de landgenoten die eind deze week uit Italië naar huis terugkeren heb je geen controle.’ In De Morgen zegt microbioloog Herman Goossens over corona: ‘Misschien zeggen we over enkele weken: Et alors?’ Op het einde van de krokusvakantie wordt een tweede besmette in het ziekenhuis opgenomen, na een reis naar Noord-Frankrijk.

Tijdens diezelfde Krokusweek wijst de huisartsenkoepel Domus Medica in het vakblad De Specialist op een gebrek aan beschermingsmateriaal, zoals mondmaskers en schorten. Voor het eerst beginnen ook werkgevers zich te roeren: op eigen initiatief beslist Belfius om elke werknemer die op reis is, na zijn of haar terugkeer te verplichten zeven dagen thuis te werken en fysiek contact met collega’s te vermijden. Datzelfde krokusweekend raadt de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) werknemers aan regelmatig bureau, telefoon en toetsenbord te desinfecteren – maar België vindt die voorzorgsmaatregel te drastisch.

Maart: ‘Gezond verstand gebruiken.’

Begin maart is er de coronakater van de skivakanties. In de Wetstraat worden vanaf nu steeds meer kritische vragen gesteld, wanneer blijkt dat Belgische skiërs dan toch het coronavirus hebben opgelopen. Maggie De Block: ‘We hebben het virus lang kunnen buitenhouden, maar er zijn nu veel mensen teruggekomen van hun reisbestemming. We gaan veel mensen moeten onderzoeken.’ Vlaams onderwijsminister Ben Weyts (N-VA) laat weten dat kinderen die op skireis zijn geweest in Italië toch gewoon naar school mogen.

Pas vanaf nu zullen oppositiepartijen zich ook buiten de parlementen en in brede media uitspreken over de coronakwestie. De mondmaskersaga vangt ook aan. Op haar website publiceert de N-VA op zaterdag 29 februari een persbericht van de federale Kamerfractie, waarin wordt gevraagd om zorgverleners beter te informeren. Kamerlid en apotheker Kathleen Depoorter klaagt aan dat de juiste mondmaskers niet meer te verkrijgen zijn. Het tekort aan mondmaskers komt ter sprake in de federale commissie Volksgezondheid van dinsdag 3 maart. Fracties van meerderheid en oppositie vragen naar de beschikbare voorraden. Bij Open VLD klinkt het dat de vraag over mondmaskers is ingegeven door paniek bij de bevolking, dat dreigt mondmaskers te zullen hamsteren. Ecolo-Groen polst naar het tekort aan ontsmettende alcoholgels bij apothekers en vraagt waarom er geen screenings waren in de luchthavens van reizigers die terugkwamen van Italië.

Veelzeggend is volgende passage in een interview in De Tijd met minister De Block diezelfde dag: ‘Waals minister-president Elio Di Rupo (PS) was afgelopen weekend in de Abruzzen, in centraal Italië. Ik heb hem lachend gevraagd waarom hij niet in quarantaine zit. (…) Voor wie terugkeert, moeten we ons gezond verstand gebruiken.’

Op 10 maart komt de kwestie mondmaskers kort ter sprake in het Vlaams parlement, ook vanwege de N-VA. Maar Elke Sleurs hanteert een mildere toon dan haar federale collega’s en zegt dat het probleem van de mondmaskers moet opgelost worden in een Europees kader.

N-VA: de bocht van Bart

Het eerste persbericht over corona van de N-VA verschijnt op zaterdag 29 februari op de website van de partij, met de oproep om zorgverleners beter te informeren over COVID-19. Eerder deelden de federale parlementsleden Frieda Gijbels en Kathleen Depoorter berichten over corona op twitter, verwijzend naar hun werk in de commissie Volksgezondheid: op 13 februari over de productie van medicatie die in Wuhan gebeurt en onder druk komt te staan en op 25 februari over het tekort aan FFP2-mondmaskers voor medisch personeel. In de Kamer vraagt de fractie die dag om een plan klaar te hebben voor het geval het coronavirus ‘ook in ons land epidemische vormen aanneemt.’

Op donderdag 5 maart vraagt de N-VA een pakket financiële en fiscale ondersteuningsmaatregelen voor ondernemingen. Diezelfde dag publiceert de partij een persbericht van Kathleen Depoorter waarin ze zegt zelf op zoek te zijn gegaan naar een producent van gecertificeerde mondmaskers.

De tweede week van maart is die van de bocht van Bart De Wever. Op zondag 8 maart waarschuwt hij voor al te ‘draconische maatregelen.’ Wanneer twee dagen later de regering indoorevenementen met meer dan 1000 personen afraadt, klaagt De Wever dat het slechts om een advies gaat dat hij als burgemeester niet afdwingbaar kan maken. Op 11 maart overlijdt in ons land een 90-jarige aan COVID-19. Het is de eerste Belgische coronadode. Het WHO erkent het virus als pandemie en Donald Trump kondigt een inreisverbod vanuit Europa aan. Diezelfde dag vraagt De Wever om een federaal rampenplan. Vlaams minister-president Jan Jambon herhaalt daags nadien die vraag. Na een urenlange vergadering van de Nationale Veiligheidsraad kondigt premier Sophie Wilmès (MR) de sluiting aan van cafés, restaurants en discotheken. De N-VA zag geen heil in de volledige sluiting van scholen. Het compromis is het opschorten van de lessen met opvang in de scholen voor bepaalde categorieën leerlingen. Na de vorming van de regering Wilmes-II zegt Bart De Wever in Gazet van Antwerpen dat het tijd is voor een ‘economische bazooka.’

Boze burgemeester

De N-VA communiceert sinds de vorming van de coronaregering op twee pistes: enerzijds federale, ingehouden oppositie en anderzijds het positief in de kijker zetten van de corona-maatregelen van de eigen, Vlaamse regering. Federaal springt het oppositiewerk in het oog over beschermend medisch materiaal. Op 20 maart krijgt Kamerlid Kathleen Depoorter N-VA-Twitterapplaus voor de levering van 5 miljoen mondmaskers op de luchthaven van Luik. Omdat de partij de volmachten voor de regering-Wilmès II steunt, is weinig ander oppositiewerk mogelijk.

Bart De Wever organiseert na de doorstart van Sophie Wilmès enkele media-optredens waarin hij de missie van de coronacoalitie in een breder, politiek tijdsperspectief plaatst. Hij daagt de huidige coalitie uit door in De Afspraak op Vrijdag te stellen dat de werkelijke politieke oefening pas zal gemaakt worden na de huidige, acute gezondheidscrisis. Pas nadien zullen ideologische keuzes druk zetten op de regering en haar 10 ondersteunende partijen, klinkt het.

In de loop van maart spreekt De Wever enkel over corona vanuit zijn rol als Antwerps burgemeester. Hij klaagt dat bepaalde maatregelen voor de politie onduidelijk of niet te handhaven zijn. Op maandag 6 april herhaalt hij die klacht: ‘In de regels staan zaken die ik niet wil toepassen, zoals niet mogen rusten op een bankje,’ zegt hij in De Ochtend op Radio 1. Het voedt het beeld van de machtigste man van Vlaanderen die nu aan de zijlijn staat en enkel kan spreken in de hoedanigheid van burgemeester van een grote stad.

President Jambon

De overige communicatie vanwege de N-VA over de coronacrisis wordt zo veel mogelijk gekanaliseerd richting de figuur van Vlaams minister-president Jan Jambon. Dat moet de gemiste kans om federaal leiderschap te etaleren deels compenseren. Op 1 april pakt Jambon op een persconferentie uit met de boodschap dat Vlaanderen ‘diep in de buidel zal tasten’ om de economische gevolgen van corona te verzachten.

Jambon schuwt de grote woorden niet en citeert de Amerikaanse president John F. Kennedy: ‘vraag niet wat je land voor jou kan doen, maar wat jij voor je land kan doen.’ Parallel met hem zijn het voornamelijk individuele ministers en parlementsleden die zich laten horen over corona, zoals Lorin Parys in het Vlaamse parlement.

Het blijkt moeilijk voor de partij om zich een juiste, correcte houding aan te meten. Een nota aan de Vlaamse parlementsleden die naar Knack lekte is veelzeggend: de parlementsleden werd opgedragen zich niet al te stoer te profileren op de onthouding van de partij in het Europees parlement over het eerste coronasteunfonds.

Vlaams Belang: ‘Grenzen dicht’

Op 2 maart publiceert het Vlaams Belang op haar website een eerste coronabericht: het somt maatregelen op die mensen zelf kunnen nemen tegen de verspreiding van corona. De partij zegt in dat bericht ‘niet volledig tevreden’ te zijn over het Belgisch risicobeheer en vraagt om een screening van reizigers uit risicolanden zoals Italië. Diezelfde week laakt federaal parlementslid Dominiek Sneppe in de commissie Volksgezondheid opnieuw het tekort aan mondmaskers.

Vanaf 12 maart stijgt het debiet aan coronaberichten vanuit het Vlaams Belang en is de communicatie drieledig. De partij schaart zich in ettelijke socialemediaposts aan de kant van de zorgverleners en de meest kwetsbare beroepsgroepen. Op federaal niveau pakt de fractie uit met een reeks concrete, verregaande maatregelen zoals het sluiten van de grenzen. En ten derde richt het Vlaams Belang zich regelmatig tot haar achterban met corona-updates en concrete adviezen om een verdere verspreiding van het virus in te dijken.

Hoffelijk zijn

Dat laatste is een opvallende, consumentgerichte aanpak. De partij wil zich profileren als een adviseur, als een zorgende beleidsmaker. Het zijn niet-politieke boodschappen en het is geen oppositiewerk. Ze hanteert in die berichten de toon van klassieke, brede media. Dat past in het ruimer plaatje van een partij al langer fors inzet op eigen en alternatieve, online media.

Zo steekt de partij op 13 maart de maatregelen van de regering in een eigen jasje: ze spoort haar publiek aan om hoffelijk te zijn, een meter afstand te bewaren en voor oudere buren te zorgen. Meerdere tweets worden ondertekend met de slogan ‘samen staan we sterk.’ Er zijn steunbetuigingen aan zorgverleners, leerkrachten, poetshulpen en vrachtwagenchauffeurs.

Na de start van Wilmes II schuift het Belang zelf federale maatregelen naar voren: de Brusselse beurs tijdelijk sluiten, criminaliteit harder aanpakken en de grenzen sluiten. Tom Van Grieken vraagt een opvolgingscommissie om wat hij een ‘coronacoup’ noemt te voorkomen. De partij vraagt ook dan al de optrekking van de tijdelijke werkloosheidsvergoeding naar 100 procent en risicopremies voor zorgverleners.

SPA: #tousensemble

Op 12 maart post federaal fractieleider Meryame Kitir een filmpje op sociale media waarin ze op het spreekgestoelte van de plenaire vergadering haar steun betuigt aan het zorgpersoneel. Hiermee start vrij laat de communicatie van de partij SP.A over de coronacrisis. In het Vlaams parlement vraagt Katia Segers om steunmaatregelen voor de dan reeds zwaar getroffen evenementen- en cultuursector.

Twee dagen later, op 14 maart zorgt de corona-epidemie voor een stroomversnelling in de federale formatiegesprekken. Voorzitter Connor Rousseau twittert: ‘Terwijl mensen vechten voor hun leven en mensen vechten voor de levens van anderen, vechten sommige politici enkel voor zichzelf of voor hun partij. Ik ben gedegouteerd.’ Daags nadien spreekt hij zijn steun uit voor de minderheidsregering met volmachten en lanceert hij op twitter de inmiddels populaire slogans #allemaalsamen en #tousensemble.

‘Vlaamse portemonnee opentrekken’

Het label #tousensemble vat de federale lijn van de partij samen. Meerdere keren gebruikt de partij de slogan in oproepen tot solidariteit. Het is ‘all eyes on corona’ zegt voorzitter Rousseau in De Zevende Dag en ‘de prioriteit is nu de gezondheid van ons allen.’ De Franstalige kritiek vanuit PS-kringen en de MR op minister Maggie De Block wordt door de SP.A genegeerd.

Het oppositiewerk van de SP.A beperkt zich vanaf de start van Wilmes II tot het Vlaamse niveau, vooral bij monde van fractieleider Hannelore Goeman. De Vlaams regering is ‘absoluut niet voorbereid’, zegt ze over de aanpak van de crisis. Minister-president Jan Jambon spreekt aanvankelijk over 140 miljoen euro aan coronamaatregelen. Goeman geeft meteen aan dat dit veel te weinig is en dat de regering ‘de portemonnee moet opentrekken.’ Ze herhaalt wel dat meerderheid en oppositie aan hetzelfde zeel moeten trekken. De voorstellen en tussenkomsten van de Vlaamse fractie gaan de voorbije twee weken over financiële compensaties en tegemoetkomingen voor getroffen werknemers en kleine zelfstandigen.

Groen: L’union fait la force

Het eerste persbericht van de partij Groen inzake corona verschijnt op 10 maart op de website van de partij. Dat staat nog in het teken van de klimaatopwarming: Kamerlid Kim Buyst wil dat landingsrechten op luchthavens tijdelijk worden opgeschort omdat door de corona-epidemie vliegtuigen leeg of halfleeg vertrekken. ‘Dit is in tijden van klimaatopwarming absurd’ zegt de partij. De partij roept op sociale media mensen op om te stoppen met hamsteren, de moed erin te houden, steun te betuigen aan werknemers uit onder meer de zorgsector en de supermarkten en om zo lokaal mogelijk boodschappen te doen.

Pas vanaf 11 maart communiceert de partij uitvoerig over de corona-crisis. Federaal fractieleider Kristof Calvo schaart zich uitdrukkelijk achter de ’tous-ensemble-aanpak van Marc Van Ranst.’ Groen titelt op haar website: ‘Nood aan duidelijke lijn voor het hele land.’ Calvo tackelt in dezelfde beweging Bart De Wever van de N-VA, die op dat moment een federaal rampenplan eist: ‘Altijd maar pleiten om alles nog meer te splitsen, maar als het serieus wordt, zelf moeten toegeven dat een sterke federale overheid noodzakelijk is.’

Een op sociale media veelvuldig gedeelde boodschap van Kristof Calvo volgt daags nadien: ‘Corona kent geen taal. Het kan overal opduiken. Van Oostende tot Arlon. We hebben nood aan eenheid van boodschap en maatregelen. L’union fait la force. Eendracht maakt macht.’

De vorming van Wilmès II komt dichterbij: ‘Corona, de brexit, het begrotingstekort en klimaatverandering: er is geen dag meer te verliezen in de regeringsvorming’ zegt voorzitter Meyrem Almaci. De partij wil snel een nieuwe regering en de formule waarin dat gebeurt ‘is ondergeschikt aan de oplossingen die nu nodig zijn’ klinkt het op de website.

‘Enige clementie voor de regering’

Het oppositiewerk van Groen beperkt zich vanaf de start van Wilmes II tot het Vlaamse niveau – zij het dan op een ingehouden manier. Op 18 maart vraagt Björn Rzoska in het Vlaams parlement aan minister van Welzijn Wouter Beke om de besparingen in de zorgsector minstens op on hold te zetten. Die oproep wordt de week nadien herhaald door voorzitter Almaci. Volgens Groen legt de coronacrisis systeemfouten bloot in onze Vlaamse welzijnszorg, wat nu al noopt tot structurele hervormingen – een debat dat Wouter Beke op dit moment niet wil voeren.

Maar in de studio van Vlaamsparlement.tv zegt Almaci diezelfde dag ze in deze chaotische coronatijden ‘enige clementie’ heeft voor de regering Jambon. Groen wil vooral Wouter Beke niet al te hard voor het hoofd stoten. De CD&V zit ook in de federale regering, die door Groen mee wordt gesteund. De partij wil constructief zijn jegens die corona-partner, die binnenkort misschien een echte coalitiepartner kan worden.

Op 25 maart pakt Groen in de krant De Standaard uit met 50 concrete voorstellen, waaronder een premie voor wie werkt in risicovolle sectoren en een bevriezing van de degressivitiet van de werkloosheidsuitkeringen. Voorstellen die door de regeringspartijen echter nog niet opgepikt worden.

PVDA: het veldwerk

Ook de PTB verspreidt vrij laat politieke boodschappen inzake de coronacrisis. Op 11 maart stelt de de partij voor om 1 coronacommissaris aan te stellen die ‘centraal commando voert’. De partij wil ook een begrotingsamendement dat extra middelen vrijmaakt voor een ‘dringend actieplan.’ Op 12 maart onthult de partij in de pers een lucratieve handel in coronatesten.

Peter Mertens roept op tot solidareit. Vanaf dan worden tweets vaak afgesloten met de boodschap #zorgvoorelkaar. Op 15 maart post de voorzitter een filmpje waarin hij pleit voor het stillegen van alle niet-noodzakelijke productie. PVDA pleit sindsdien voor een volledige lockdown.

Bij de vorming van de corona-regering blijft PTB-PVDA volledig aan de zijlijn staan. De partij stemt tegen de volmachten voor de regering maar belooft wel ‘alle maatregelen die de goede richting uitgaan’ te steunen. Boegbeeld Raoul Hedebouw ‘betreurt dat de voorzitters van de tien traditionele partijen in het uitgebreide kernkabinet beslag leggen op het hele politieke debat.’

Net zoals het Vlaams Belang kan de PTB-PVDA voluit gaan voor oppositiewerk, zowel op Vlaams als federaal niveau. Ze pakt ook regelmatig uit met haar veldwerk: Sofie Merckx, arts en PVDA-parlementslid ‘staat in de frontlinie tegen het coronavirus. Ze maakt deel uit van de 250 artsen en verpleegkundigen van Geneeskunde voor het Volk’ verschijnt op de webiste. Op 23 maart lanceert de partij het voorstel om een coronataks te heffen op grote vermogens van meer dan 3 miljoen, om gezinsinkomens te beschermen tijdens de coronacrisis. Het voorstel wordt vooral opgepikt door de Franstalige media.