‘Zijn regeringspartijen zo bang van PVDA dat feiten niet langer van tel zijn?’

‘De laatste dag van 2016 opent het nieuwe post-truth-tijdperk in de Belgische politiek’, schrijft Peter Mertens. De voorzitter van de linkse PVDA antwoordt op de kritiek van de afgelopen dagen.

De laatste dag van 2016 opent het nieuwe post-truth-tijdperk in de Belgische politiek. De grootste regeringspartijen voeren oppositie tegen de oppositie, en in die perceptie-oorlog zijn feiten niet langer van tel. De afgelopen maand trokken drie voorzitters van rechtse regeringspartijen ten aanval tegen de PVDA. Olivier Chastel van de franstalige liberale MR, zijn collega Gwendolyn Rutten van Open VLD en tot slot ook Bart De Wever van de N-VA. Die laatste besteedde gisteren op Newsmonkey zelfs de helft van zijn nieuwjaarsboodschap aan de PVDA. Onze partij wordt door hem fijntjes “het restafval van de geschiedenis” genoemd. De boodschap is duidelijk: als het over de PVDA gaat mag n’importe quoi gezegd worden. Dat is dan ook precies wat filosoof Maarten Boudry vandaag in De Morgen doet in zijn column ‘We zijn te lief voor extreemlinks‘. Feiten en fictie, laster en larie, framing en fact-free politics, alles wordt dooreengemixt als de eerste de beste spaghetti carbonara.

Alles is goed om het maar niet te hebben over het programma van de PVDA, onze voorstellen in het parlement, of de standpunten uit het boek Graailand. Dat gaat vierhonderd bladzijden lang over de concrete politiek van vandaag. Dat ik de zelfbediening van een politieke kaste op de korrel neem wordt niet in dank afgenomen. De eerste druk was na nog geen zes dagen uitverkocht. Het boek is ondertussen meteen op de eerste plaats in de non-fictie top 10 van boek.be terecht gekomen en dat blijkt een aantal regeringspartijen zenuwachtig te maken. Ze hebben schrik van kritiek op de ons-kent-ons mentaliteit, op de graaicultuur en op de achterkamerpolitiek. Nog zenuwachtiger werden Chastel, Rutten en De Wever van de groeiende populariteit van Raoul Hedebouw, tweetalig woordvoerder van onze partij. Een sympathieke 21ste-eeuwse marxist, dat stond niet in het draaiboek van deze regering. En dus moet het allemaal hoognodig bij ‘het restafval van de geschiedenis’. Fijnzinnige framing, dat wel.

Verbeten intentieprocessen

De PVDA zit in de lift en dus worden alle registers open getrokken. Het eerste wat opvalt is hoe gelijkend de teksten van De Wever op Newsmonkey en van Boudry in De Morgen wel zijn. Zowel De Wever als Boudry trekken scherp van leer tegen het marxisme, geven dezelfde voorbeelden (‘waarom geen Annemans maar wel Hedebouw in De Slimste Mens’?), pleiten allebei tegen een ‘cordon sanitaire’ tegen het Vlaams Belang om zo de poort open te laten voor een coalitie met een ‘gematigd Vlaams Belang’ na 2018, en gebruiken ook hetzelfde soort neologismen (de intellectuele ‘hygiëne’ tegen het marxisme).

Voor Boudry en De Wever is het speelveld van de aanval breed, heel breed. Het gaat niet alleen om de vermaledijde PVDA, maar ook over de hoofdredacteurs en journalisten – waarvan er volgens De Wever ‘velen’ een lidkaart van de PVDA op zak hebben – die de marxisten aan het woord laten, en over groenen en sociaaldemocraten die samen met de PVDA een coalitie vormen in Borgerhout. Er worden intentieprocessen gevoerd met een verbetenheid waar Joseph McCarthy nog een puntje aan kon zuigen. Voor het tribunaal van Boudry wordt iedereen die ook maar de minste sympathie voor nieuw links heeft meteen ook lid, militant en schuldig bevonden. Zo nagelt hij ‘de trouwe PVDA-militant Jan Blommaert‘ aan het kruis. Professor Blommaert is geen lid van de PVDA, en overigens ook geen ‘professor psycholinguïstiek’, maar ondertussen is de verdachtmaking wel gelanceerd. Het is een beproefde tactiek.

De fractie van Verenigd Links in het Europees parlement

Hetzelfde geldt voor de internationale samenwerking van de PVDA. Onze basiswerking internationaal gebeurt in het kader van het Europees parlement, binnen de fractie van Verenigd Links (GUE/NGL). We hebben nog geen verkozenen in het Europees parlement, maar zijn wel geassocieerd lid van Verenigd Links en hebben zo ook een medewerker in het Europees parlement. In die fractie werken we uitstekend samen met onder meer de SP Nederland, Die Linke uit Duitsland, Front de Gauche uit Frankrijk enzovoort. Dat is de essentie van onze internationale werking. Boudry weet dat, De Wever weet dat, maar feiten spelen blijkbaar geen rol in dit post-truth-tijdperk.

Misschien is De Wever ook niet zo goed geplaatst om lessen in internationale samenwerking uit te delen. In het Europees parlement maakt zijn N-VA deel uit van de ECR-fractie, samen met extreemrechtse partijen zoals de Ware Finnen, de Bulgaarse Nationale Beweging en het ultraconservatieve Poolse regeringspartij PiS. De fractie werkt zo goed samen dat ze Helga Stevens van de N-VA voordraagt als nieuwe voorzitster van het Europees parlement. De ultrareactionaire PiS-partij is nog rechtser dan Fidesz van de Hongaarse premier Viktor Orban, die samen met de CD&V in de Europese Volkspartij zetelt. Niemand die het in zijn hoofd haalt om alles wat PiS of Fidesz uitkramen over abortus of homohuwelijk zo maar te transponeren op de N-VA of de CD&V. Toch?

Zaai duizend insinuaties en er zal altijd iets blijven hangen

Naast onze vaste associatie binnen Europees Verenigd Links nemen wij deel aan verschillende internationale conferenties. Zo nemen we onder meer deel aan het jaarlijks Forum van São Paulo, de belangrijkste samenkomst van progressieve partijen en organisaties uit Latijns-Amerika en de Caraïben. Betekent dit dat we het met alle partijen en organisaties uit bontgeschakeerd Latijns-Amerika eens zijn? Uiteraard niet. Verre van. Maar voor ons is het wel interessant om de wereld ook eens te kunnen bekijken vanuit de bril van het zuiden.

Tot slot namen we tot dit jaar deel aan de internationale conferentie van marxistische en communistische partijen, die elk jaar in een andere stad plaatsvindt. Dit jaar was Hanoï de gaststad voor de conferentie. De PVDA was er en sprak er onder meer met de communistische partijen uit Brazilië en Chili over de zorgwekkende evoluties in Latijns-Amerika en de recente coup in Brazilië. Betekent dit dat we met alles van de Communistische Partij van Brazilië, die destijds samen met president Lula in de regering zat, akkoord gaan? Uiteraard niet. Maar het geeft ons wel een ander zicht dan alleen de versie van FoxNews te horen. Het is niet omdat we met andere partijen praten, dat we het daarom met hen eens zijn.

Maar dictatoriale militaire regimes, daar willen wij uiteraard geen enkel contact mee. Op die conferentie in Hanoi bleek dat ook de zogenaamde Koreaanse Arbeiderspartij aanwezig was. Dat is voor ons een brug te ver. En dus hebben we de conferentie verlaten en geen enkele tekst of oproep ondertekend of onderschreven. Dat is allemaal gemakkelijk verifieerbaar, maar toch wordt geïnsinueerd alsof wij een of andere congres-verklaring over de Oktoberrevolutie zouden hebben getekend. En toch dopen Boudry en De Wever gemakshalve een internationale conferentie met honderden deelnemers om tot een duister ‘Internationaal Communistisch Congres’. Het is een beproefde strategie: zaai duizend insinuaties, vermeng waarheid en fictie, en er zal altijd wel iets blijven hangen.

Intellectuele hygiëne tegenover dictaturen

Nogmaals: wij hebben dus niet met de Noord-Koreanen ‘aan tafel aangeschoven’. En we zullen dat ook niet doen. Dat hebben we de organisatoren van de internationale conferentie in Hanoï ook laten weten. Net als de pers. Dat heb ik overigens op 8 december in een interview met De Morgen ook zeer duidelijk gezegd. Ja, er mag wel degelijk wat intellectuele hygiëne bestaan tegenover dictaturen in het verleden en in het heden. Misschien moet er dan wel iets minder met twee maten en twee gewichten worden gewerkt.

Ik heb nooit op de foto geposeerd met extreemrechtse Holocaust-ontkenners zoals Jean-Marie Le Pen. Jan Jambon en Bart De Wever deden dat ooit wel. Hoe bekijken zij dat verleden vandaag? Bob Maes van de private fascistische militie VMO wordt door de N-VA vandaag nog steeds op handen gedragen. Nochtans neemt diezelfde Bob Maes geen millimeter afstand van de collaboratie en Staf De Clerck, zo zei hij aan Terzake. Ik vraag me af wat Maarten Boudry daar van vindt.

Of van het feit dat de Antwerpse meerderheid van Bart De Wever er alles aan doet om de banden met de Saoudische dictatuur aan te halen om toch maar Saoudische investeringen naar Antwerpen te halen. Van zodra er olie in de grond zit, vervallen blijkbaar alle principes inzake democratische hygiëne. Het zou nochtans goed zijn als alle partijen meer dan een armlengte afstand zouden houden van dictaturen, in plaats van er handjes mee te schudden en contracten mee af te sluiten van zodra er olie in de grond zit.

“Eerst negeren ze je, dan lachen ze om je, dan vechten ze tegen je, en dan win je”

Vragen over de koers van de PVDA en de inzet van de vernieuwing van de PVDA zijn terecht. Uiteraard. Ik wil hier nog wel eens herhalen wat ik begin december aan De Morgen vertelde: “Natuurlijk is Stalin een massamoordenaar. Het zou totaal absurd zijn als we dat niet zouden afkeuren. We zijn daar veel te lang onduidelijk over geweest, maar ondertussen distantiëren we ons al bijna twaalf jaar van al die dictaturen. De parlementaire democratie is ons model van voorkeur. Sinds de partijhervorming in gang gezet is hebben we duidelijk gemaakt dat we geen leninisme, geen stalinisme en geen enkele vorm van dictatuur kunnen goedkeuren.”

Voor alle duidelijkheid: wij zijn het dus niet eens met wat Ludo Martens, de vorige voorzitter, schreef over Noord Korea en over Stalin. Wij hebben dat dogmatisme en extremisme afgelegd op het vernieuwingscongres van 2008, tot spijt van wie het benijdt. Boudry heeft gelijk om links-extremisten aller landen te citeren die vandaag websites volpennen over het ‘opportunisme’ van de PVDA. Onze partij verwerpt de dictaturen van Kim Il Sung en Stalin, ook al schrijven Boudry en De Wever nog duizend artikels vol om het tegendeel te beweren.

Boudry heeft het over een zogenaamde resolutie uit 2011 in steun aan het Noord-Koreaanse regime. Als een ware feitenacrobaat heeft Boudry onze naam letterlijk ‘geplakt’ op een ontwerptekst die wij nooit hebben ingediend of ondertekend. Zeker, we hebben toen wel een tekst ondertekend over de hereniging van Korea waarin we ons uitspreken tegen het militarisme.

Maar om die twee door elkaar te halen, faut le faire. Dat is allemaal makkelijk te controleren. Overigens blijft het niet alleen bij woorden, in tegenstelling tot wat Boudry insinueert. Jef Bossuyt, een medewerker op de internationale afdeling, is in januari 2012 uit de PVDA gezet nadat hij in december 2011 op Terzake de meest groteske onzin over de dictatuur in Noord Korea had verteld.

‘Hij heeft zichzelf uit de partij gezet. Ik zat met stomme verbazing te kijken naar dat interview. Hij wist heel goed dat zijn standpunt niet dat van de partij is, en dat wie dat standpunt publiek verkondigt, zichzelf buiten de organisatie zet. Met dictaturen en dynastieën heb ik niets te maken’, zei ik nadien in De Standaard.

Het is ondertussen vijf jaar geleden dat Bossuyt uit de partij werd gezet en dat we interview na interview afstand nemen van dogmatisme, stalinisme en totalitarisme. We zullen dat ook blijven doen. Ik heb echter alle illusies opgegeven om bepaalde mensen te overtuigen. In een post-truth-gegeven is dat immers niet mogelijk.

We kunnen proberen de feiten recht te zetten, en te antwoorden op de meeste groteske onwaarheden. Maar zeker lijkt me dat hoe meer de PVDA zal groeien als anti-establishment-stem, hoe meer we over ons heen zullen krijgen. Het doet me denken aan een uitspraak die door sommigen aan Gandhi wordt toegedicht: ‘Eerst negeren ze je, dan lachen ze om je, dan vechten ze tegen je, en dan win je.’