‘Zijn er afspraken gemaakt die niet in het regeerakkoord terug te vinden zijn?’

Hebben de partijen van de ‘Zweedse coalitie’ nu al afspraken gemaakt om elkaar bij de volgende stembusgang als bevoorrechte gesprekspartner te behandelen, vraagt Niels De Rudder zich af.

De partijen die een nieuwe federale regering gevormd hebben, weten maar al te goed dat drastische ingrepen, die het leven van heel wat mensen moeilijker zal maken, electoraal niet onbestraft blijven. Heel wat kiezers dreigen af te haken wanneer ze geconfronteerd worden met de onverbiddelijkheid van de genomen beslissingen. En dat lijkt de betrokken politici niet te deren. Het gemak waarmee CD&V haar linkervleugel negeerde en gezwind het verhogen van de pensioenleeftijd en een indexsprong actief mee onderhandeld heeft, doet wenkbrauwen fronsen. Dat er tegelijkertijd vanuit het NV-A-kamp luider en luider klinkt dat de socialisten hopelijk nooit mee aan de macht komen, het communautaire nu (nog) niet van belang is en Open Vld bij dit alles openlijk over zich heen laten lopen, roept geen verwondering op maar stemt tot nadenken. Langs de andere kant van de taalgrens ligt MR blijkbaar totaal niet wakker van het risico, door als enige Franstalige partij in deze coalitie te stappen, aldaar een uppercut van jewelste te incasseren.

Geen rondje zelfkastijding

Wat zou er aan de hand kunnen zijn? Het zien er mij immers geen types uit die een rondje zelfkastijding op tijd en stond weten te appreciëren. Zijn er één of meerdere belangrijke afspraken gemaakt die niet in het akkoord terug te vinden zijn? De belofte om elkaar bij de volgende stembusgangen als bevoorrechte gesprekspartner te behandelen? Langs Vlaamse zijde zou dat kunnen betekenen dat in 2018, na de lokale verkiezingen, de meeste steden en gemeenten de Zweedse vlag kunnen uithangen. Her en der zal nog een vierde gelegenheidspartner moeten gezocht worden om de links progressieven buiten spel te zetten, maar op veel plaatsen zal dat zelfs niet nodig zijn. MR daarentegen mikt zijn pijlen eerder op 2019, het jaar van de parlementaire verkiezingen, met de belofte nu dat er dan federaal voluit voor Michel II gegaan zal worden. Ik vermoed immers dat de Franstalige socialisten van PS en christendemocraten van CDH de rekening, van wat zij verwoorden als verraad, nog enkele keren aan de MR zullen presenteren, lokaal en regionaal.

Saucissen

Wat we in deze hypothese zeker niet uit het oog mogen verliezen is de geloofwaardigheid van MR. Sla er de pers van de afgelopen maanden maar eens op na en maak zelf uit hoe betrouwbaar een partij is die nooit met NV-A in zee zou gaan maar nu wel een coalitie met diezelfde NV-A overtuigend trekt? Dan moet er toch boter bij de vis?

En is het volgende vergezocht? Met zo een harde besparingsoperatie achter de rug moet er financiële ruimte zijn met wat ik noem: ‘het uitdelen van de saucissen van Charles Woeste’. De campagne zal in 2018 amper over lokale aangelegenheden gaan. Een stap verder dan tijdens de verkiezingscampagne in 2012 waarin men toen reeds nationale kopstukken op affiches ver buiten hun kieskring zag pronken. Men zal een heel klein beetje aan de mensen teruggeven van wat men nu schaamteloos afpakt. Het is de manier waarop men nu met het overgrote deel van de bevolking omgaat dat men in die logica zal campagne voeren. Niets is namelijk zo vergeetachtig als de massa. Het einde van het sociaaleconomische herstelbeleid aankondigen en hoop zaaien. Hoop dat het vanaf dan veel beter zal gaan, mits de bereidwilligheid om nog één kleine stap te nemen: een onafhankelijk Vlaanderen, lidstaat van een democratisch Europa. Lees er de één of andere beginselverklaring maar eens op na.

De helpende hand

Eén ding klopt in het verhaal niet helemaal, nl. artikel 195 (de sleutel om alle grondwetsartikels te kunnen wijzigen) is niet voor herziening vatbaar verklaard. Daarmee zou een nieuwe stap naar confederalisme opgeborgen zijn. De volgende regering zal dus geen grondwetsartikels kunnen wijzigen die leiden naar een nieuwe staatshervorming. Zonder deze trofee zou NV-A zich zorgen moeten maken zegt politicoloog Bart Maddens. Ik heb een andere mening. NV-A krijgt nu wat het altijd al gewild heeft: een land met 2 democratieën waarin de klok in Vlaanderen op politiek, sociaal en op economisch vlak anders tikt dan in Wallonië. En dat gevoel, noem het gerust ook een feit, is voor hen meer waard dan een nieuwe staatshervorming. Meer nog, vanuit een comfortabele zetel wacht men de houding van Franstalig België af op deze politieke, sociale en economische spreidstand. En is het ver gezocht om de hypothese af te vuren dat van daaruit de helpende hand weleens zou kunnen komen dat ‘het verborgen plan uit Vlaanderen’ in een stroomversnelling brengt?

Wat is er met de MR aan de hand? Het is onwaarschijnlijk dat de partij met suïcidale gedachten aan politiek doet. Het is algemeen geweten dat ‘macht’ zelfs de meest intelligente mensen kan verblinden, maar toch. Ik kan alleen maar vaststellen dat Waver en Ukkel bijvoorbeeld slechts op een boogscheut van Brussel en het Nederlandstalig landsgedeelte liggen. Zonder meer.

Ik bekijk geen afleveringen van Borgen of Homeland, hecht geen waarde aan complottheorieën en samenzweringen, ik lees gewoon dagdagelijks de kranten, ook de Franstalige, en stel vast dat we voor rare politieke tijden staan.