‘Zelden hoorde ik zoiets dolkomisch als geradicaliseerde kleuters’

Radicaliseert uw kleuter ook zo? De mijne wel.

Hij maait woedend met zijn vuistjes rond met een My First Bomgordel om. Maakt zich schuimbekkend op voor de jeugdjihad. Hij heeft al een minimachete en als hij braaf is, krijgt hij voor kerst een koterkalasjnikov. Nu kunt u zeggen: dat is niet grappig, Stella. En dan heeft u gelijk. Kinderen die elkaar op school voor varken uitmaken of keelsnijgebaren maken, zijn helemaal niet grappig.

En toch moet ik erom lachen. Zelden hoorde ik zoiets dolkomisch als geradicaliseerde kleuters. Misschien neem ik het niet serieus genoeg. Omdat ik linksig ben. Een deuggleuf. Een wegkijkwijf dat niet wil zien hoe erg de wereld eraan toe is. Terwijl ik weet dat wanneer je er kinderen bijhaalt, de boel pas echt link wordt.

Iedereen, maar dan ook iedereen, heeft een zwak voor die pocketpolpots. Zelfs de meest doorgewinterde cynici smelten weg wanneer er een dramdwerg met veiligheidsspeldbroek de conversatie in kruipt. Ze zijn ideaal drogredenmateriaal. Dé manier om je discussiepartner eens stevig in de luren te leggen. Roep gewoon iets als: maar de kinderen dan? Of hoe leg ik dat uit aan mijn kind? In no time zit je tegenstander te snotteren en krijg je gelijk. Je hebt zeker geen kinderen, hè, kun je dan zalvend zeggen terwijl je meewarig kijkt en je hoofd een klein beetje scheef houdt.

Mensen zonder booskoters druipen dan vertwijfeld af. Bied ze gerust een zakdoekje aan, want je hebt gewonnen. Niemand kan tegen nageslachtargumentatie op. Heb je soms geen hart? Geen gevoel? Zeker zelf geen kinderen? Ik hoor het heel vaak. En het klopt ook, ik heb zelf geen kinderen. En misschien ook wel geen hart, want ik vind geradicaliseerde kleuters echt hilarisch, echt kk-grappig. Een vriend van me zegt dat het komt door die k’s. K’s maken woorden geestig. Komkommer, augurk. Dat heeft hij uit de film The Sunshine Boys. Maar ik weet het niet. KKK heeft bijvoorbeeld echt superveel k’s en daar vind ik niets aan. Ik denk dat het eerder door het absurdisme komt. De tegenstelling. Een antisemitische soepkip. Een babynazi. Dat het komt omdat ik het niet geloof.

Kleuters zijn radicaal, ja. Over niet willen gaan slapen of hun groenten niet lusten. Kleuters die varken zeggen, praten hun ouders na. Ze imiteren de woorden, maar het komt niet vanbinnenuit. Ze missen het diepe gevoel erbij. De haat en de minachting. Het feit dat je de ander echt ziet als een minder mens. Leg dat maar eens uit aan je kind.