Professor Wim Van Lancker, die verbonden is aan het Centrum voor Sociologisch Onderzoek van de KU Leuven, begrijpt niet waarom we niet meer doen om armoede aan te pakken.
Vlaanderen is een rijke regio. Is armoede hier echt een probleem?
Wim Van Lancker: Ja. Tien procent van de Vlamingen leeft in armoede, dat zijn ongeveer 640.000 mensen. In Wallonië en Brussel zijn de problemen natuurlijk groter, maar in Vlaanderen wordt het ook steeds erger. De armoede bij ouderen is de voorbije jaren wel heel sterk gedaald. We zien ook dat het probleem geconcentreerd zit bij enkele groepen: laaggeschoolden, alleenstaande ouders en migranten die niet uit de Europese Unie komen.
Zijn er in Vlaanderen veel werkende armen?
Van Lancker: In vergelijking met Europese landen doen wij het daarin zeer, zeer goed. Dat neemt niet weg dat er hier wel degelijk werkende armen zijn. Het gaat misschien maar om een percentage van 3 procent, maar in absolute aantallen gaat het om heel veel mensen. Het zijn meestal mensen die met een precair, onzeker statuut ergens een deeltijdse baan hebben, of samenwonen met een partner die niet werkt.
Hoe doen we het in het algemeen in vergelijking met andere landen?
Van Lancker: Bijvoorbeeld in Nederland werkt het beleid een stuk beter. Zij zetten de beschikbare instrumenten efficiënt in tegen armoede. Vlaanderen doet dat niet, en ik begrijp dat niet goed. Ik kan vandaag nog een plan uittekenen om de armoede ook hier substantieel te verminderen.
Het plan van Conner Rousseau verergert het probleem nog.
Laat me raden: de middenklasse zou er in zo’n plan bekaaid van afkomen?
Van Lancker: Dat valt heel goed mee. Neem de kinderbijslag, die in Nederland deels wordt gebruikt om een grotere groep met een laag inkomen veel meer te geven. Zou het zo erg zijn als we tegen mensen die het goed hebben zeggen dat ze niet langer 163 euro per kind krijgen maar 150 euro?
Vooruit-voorzitter Conner Rousseau stelde onlangs voor de kinderbijslag te gebruiken om kinderopvang te organiseren. U noemde dat een ‘idioot idee’.
Van Lancker: Zonder kinderbijslag zou de kinderarmoede in Vlaanderen met 30 procent stijgen. Stelt u zich even voor dat we iedereen in één keer toegankelijke kinderopvang kunnen aanbieden – wat heel onrealistisch is. Zelfs dan zal de kinderarmoede misschien pas op langere termijn afnemen, als die kinderen op volwassen leeftijd het beter doen omdat ze een betere start hebben gekregen. Het probleem dat Rousseau zegt te willen aanpakken, blijft dus nog lang even groot, of verergert zelfs.
Hebt u nog een ander voorstel voor politici?
Van Lancker: Huursubsidies, nog iets dat in Nederland beter werkt. We moeten mensen die op een wachtlijst staan voor een sociale woning dringend helpen om een woning op de private huurmarkt te vinden. Veel mensen in armoede verliezen veel geld aan slechte woningen. Ik zeg niet dat Vlaanderen daar meteen miljarden euro’s in moet stoppen, maar er moeten meer mensen geholpen worden dan nu het geval is.
Zijn we als samenleving te streng voor mensen in armoede, of nog altijd niet streng genoeg?
Van Lancker: We verwachten te veel van mensen met een laag inkomen. De regels zijn soms ook zo streng om te vermijden dat toch maar iemand iets zou krijgen waarop hij geen recht heeft, met als gevolg dat mensen die het wel nodig hebben ook niets meer krijgen. Sommigen dachten dat de coronacrisis ons het belang van solidariteit weer zou laten ontdekken. Ik hoop het ook nog steeds, maar ik vrees ervoor.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
