‘Ik vrees voor een herhaling van het rekeningrijdenscenario’, zegt Wilfried Vandaele (N-VA), de nieuwe tijdelijke voorzitter van het Vlaams Parlement.
Het moest een van de grote verwezenlijkingen worden van de regering-Bourgeois: het Beleidsplan Ruimte Vlaanderen, beter bekend als de ‘betonstop’, zou de inname van de vrije ruimte binnen de perken houden. Tegen 2025 zou nog 3 hectare grond per dag mogen worden verhard en volgebouwd, tegen 2040 zou dat cijfer 0 moeten zijn. Maar net voor het einde van de voorbije regeerperiode floot de Raad van State de regering terug: er waren te veel juridische bezwaren.
Daardoor hebben de onderhandelaars in de lopende Vlaamse formatiegesprekken de betonstop op hun bord gekregen. Wilfried Vandaele, die tijdelijk voorzitter van het Vlaams Parlement is en ‘het groene geweten’ van de N-VA wordt genoemd, heeft het dossier de afgelopen jaren nauwgezet opgevolgd. Hij ziet de bui al hangen.
Wilfried Vandaele: Als minister-president heeft Geert Bourgeois (N-VA) zeer voluntaristisch de kar getrokken. Tijdens de onderhandelingen over de betonstop hebben we daar ook een politieke prijs voor betaald. Maar door een samenloop van omstandigheden is het dossier op een flop uitgelopen. Nu is de vraag: wie wil het dit keer op tafel leggen? En belangrijker nog: wie wil er politiek voor betalen?
Hoe goedbedoeld een maatregel ook is, het kan altijd dat je op een bepaald moment vaststelt dat niemand er nog achter staat.
Uw coalitiepartner Open VLD is altijd minder enthousiast geweest dan de N-VA.
Vandaele:(onverstoorbaar) Voor sommigen is het eigendomsrecht allesbepalend. Maar in de plannen staat dat we 100 procent van de actuele waarde van bouwgronden zullen vergoeden als ze niet meer bebouwd mogen worden. Er zijn nog andere mogelijkheden, ja, zoals de ‘planologische ruil’, waarbij je een niet-bebouwbare kavel kunt inruilen voor een andere waarop je wel mag bouwen. Maar waarom zou je daar nog een beroep op willen doen als de actuele waarde kan worden terugbetaald?
Kan de Vlaamse begroting dat wel aan?
Vandaele: Wat dat betreft hebben we een probleem. Niets doen kost ook geld, alleen wordt de kostprijs daarvan verspreid over verschillende spelers – lokaal, gewestelijk, federaal. Bij de betonstop is er maar één overheid die betaalt: de Vlaamse.
Dreigt hier een scenario zoals bij het rekeningrijden, waarvoor de plannen overboord werden gekieperd wegens ‘geen draagvlak’?
Vandaele: Ik vrees ervoor. Hoe goedbedoeld een maatregel ook is, het kan altijd dat je op een bepaald moment vaststelt dat niemand er nog achter staat.
U was ook een voorstander van het rekeningrijden.
Vandaele:(fijntjes) Dat staat ook zo in het N-VA- programma, ja.
Uw partij vindt dat de jongste kerncentrales tien jaar langer moeten openblijven. U was vroeger tegen kernenergie en bent er nog altijd een koele minnaar van.
Vandaele: Dat klopt, maar ik moet toegeven dat we vroeger geen rekening hielden met de CO2-discussie. Kijk naar de ruimtelijke impact van windmolens en zonnepanelen: die is groter dan die van kernreactoren. We moeten kernenergie dus minstens behouden in afwachting van een technologische doorbraak.
