Wij willen onze privacy terug

De Piratenpartij schrijft niet te geloven in commissies van beroepspolitici, maar roept ‘alle bewuste burgers op om zich te verenigen in een nieuwe burgerbeweging ter bescherming van onze digitale rechten en vrijheden’.

Edward Snowden heeft ons gewaarschuwd. De Amerikaanse geheime dienst NSA bespioneert niet enkel ’terroristen’, maar evengoed bedrijven en particulieren. De afluisterpraktijken zijn geen ver-van-ons-bed-show meer, de NSA ligt midden in ons bed. Vaarwel privacy!

Pas nog bleek dat ook de Belg Jean-Jacques Quisquater, professor aan de UCL, mogelijk gehackt werd door de NSA. Een wereldautoriteit op het vlak van cryptografie en beveiligingstechnologie: geen wonder dat inlichtingendiensten geïnteresseerd zijn in zijn vertrouwelijke documenten en voorontwerpen, in zijn mails en gesprekspartners, in alles wat de man liever geheim wil houden. Door hem te bespieden zijn ze steeds een stapje voor op innovaties bedoeld om hen stokken in de wielen te steken. De kans bestaat dat ze hem ook afluisterden door ongemerkt zijn webcam of microfoon te activeren, dat ze hem volgden via zijn smartphone en registreerden met wie en waar hij afsprak. Griezelig, niet?

Nochtans maken veel mensen zich nog geen zorgen. ‘Ik doe niks verkeerd, ik heb niets te verbergen’, denken ze. Ze geven hun privacy collectief op in ruil voor meer veiligheid en meer efficiëntie, zoals overheden en bedrijven graag doen geloven. Want wie angst zaait zal macht oogsten.

Maar privacy heeft niets te maken met “iets verkeerds doen”. Privacy is een fundamenteel mensenrecht dat ons toelaat om te zijn wie we zijn. Je wilt toch zelf kiezen aan wie je onthult wat je googlet of leest, met wie je correspondeert of wat je koopt, welke jouw geheimen zijn, van wie je houdt en hoe je die liefde kenbaar wilt maken, wat jouw sexuele voorkeuren zijn, welke ziektes je hebt, wat jouw religieuze of politieke voorkeuren zijn? Groeien als mens betekent meester worden over je eigen leven en je eigen gedachten, ook als die afwijken van wat de meerderheid denkt en doet. Meer en meer verliezen wij de mogelijkheid om onszelf te ontplooien op een manier die los staat van wat de staat, de arbeidsmarkt en de consumtiemaatschappij van ons verwachten. Meer en meer worden we gedetermineerd, gecontroleerd en gekneed tot brave, machtsgetrouwe, hardwerkende en vooral zwijgende consumenten: dat is wat ons verlies aan privacy werkelijk inhoudt.

De infrastructuur van de controlestaat wordt voor onze eigen ogen in gereedheid gebracht. Alles wat je schrijft, zegt, doet, koopt, ja, zelfs denkt, wordt geregistreerd. Privacy lijkt wel verleden tijd. De oplossing ligt niet in het afwijzen of aan banden leggen van die nieuwe technologieën. Dat is onmogelijk en onnodig. Het is technisch perfect haalbaar om te genieten van de voordelen van die digitale verworvenheden én tegelijkertijd onze privacy te vrijwaren. Het zijn de overheden en de multinationals die ons doen geloven dat we voor één van beide moeten kiezen. In werkelijkheid is het er hun enkel om te doen om zoveel mogelijk gegevens te verzamelen, zodat ze ons nog gerichter kunnen controleren of doen consumeren. Het enige echte antwoord op de bedreiging van onze privacy zijn niet minder, maar net meer digitale burgerrechten.

Groen en Ecolo willen dat een parlementaire onderzoekscommissie de mogelijke afluisterpraktijken in ons land in kaart brengt. Sympathiek voorstel, maar opnieuw een bewijs dat onze beroepspolitici vastzitten in hun top-down visie op de maatschappij. In plaats van commissies op te richten, zouden ze beter een écht statement te maken en Snowden politiek asiel aanbieden en zijn voordracht voor de Nobelprijs steunen. In plaats van in Europese achterkamertjes te overleggen met de USA over vrijhandelsakkoorden (zoals ACTA, SOPA en nu recent TTIP) die een complete uitverkoop van de rechten van de Europese burger aan de Amerikaanse overheid en multinationals betekenen, zouden ze beter werk maken van de verankering van onze digitale burgerrechten in de Europese én in de Belgische grondwet.

De Piraten geloven niet in commissies van beroepspolitici, maar roepen alle bewuste burgers op om zich te verenigen in een nieuwe burgerbeweging ter bescherming van onze digitale rechten en vrijheden. Wij burgers moeten het heft in eigen handen nemen.