Valentijn voor mensen met een affaire: daarom gaan we vreemd

13 februari staat op de officieuze kalender genoteerd als ‘Valentijn voor mensen met een affaire’. Vooral in de VS is dit een hoogdag voor rendez-voushotels. Vreemdgaan is immers des mensens, zo blijkt.

Maakt u zich geen illusies: de mens gaat al eeuwenlang vreemd en dat zal wel nog een tijdje zo blijven. Bijna 60 procent van de mannen en meer dan 45 procent van de vrouwen doet het weleens op een bepaald moment in zijn of haar leven. Bijna 1 op drie koppels wordt er ooit mee geconfronteerd.

Lange vingers

Over de reden waarom mensen hun partner bedriegen lopen de theorieën nogal uiteen. Volgens sommigen komt het door de effecten van de dopamine die vrijkomt wanneer we liegen en bedriegen. Anderen beweren dat het puur gaat om de opportuniteit. Er zijn wellicht zoveel redenen om vreemd te gaan als er mensen zijn.

Toch probeert de wetenschap al jaren een sluitend antwoord te vinden op deze oorzaak van heel wat liefdesverdriet, in de hoop het fenomeen beter te begrijpen. Zo is er het verhaal van de ringvinger en de wijsvinger. Uit een studie van de universiteit van Oxford blijkt dat de lengte van de ringvinger de hoeveelheid testosterone aanduidt waaraan de ontwikkelende foetus werd blootgesteld in de baarmoeder. Hoe langer de ringvinger, in vergelijking met de wijsvinger, hoe hoger het niveau van het hormoon en ‘hoe hoger de kans dat die persoon vreemd zal gaan’. Al waarschuwen de onderzoekers dat correlatie niet hetzelfde is als causaliteit en we dus niet meteen de handen van onze partners moeten gaan inspecteren.

Een spray tegen vreemdgaan?

Ook op celniveau kan vreemdgaan verklaard worden: zo zou het hormoon oxytocine een belangrijke rol spelen bij het samenhouden van mensen in een langdurige relatie, onder meer door de aantrekkelijkheid van de partner te stimuleren. Uit onderzoek in Proceedings of the National Academy of Sciences blijkt dat als mannen door middel van een neusspray een extra dosis oxytocine toegediend kregen, het beloningscentrum in hun hersenen geactiveerd werd als ze een foto van hun vrouw te zien kregen. Ze beoordeelden hun vrouw dan ook gemiddeld als wat mooier dan anders. Hetzelfde ging niet op als ze foto’s van vriendinnen of kennissen te zien kregen.

Het biologisch mechanisme achter het samenblijven van koppels zou dus te vergelijken zijn met de effecten van drugs, wat mee zou verklaren waarom een scheiding of een sterfgeval dikwijls zo veel tijd vergt om te verwerken.

Definitie van monogamie

Als antwoord op het hoge aantal scheidingen proberen koppels steeds meer hun eigen vorm van monogamie te definiëren in de vorm van open huwelijken. Niet de seksuele trouw bepaalt de monogamie, maar de emotionele verbondenheid. Dergelijke open relaties zijn echter niet voor iedereen weggelegd en bestaan slechts bij 4 tot 5 procent van de heteroseksuele bevolking. Zij zouden over het algemeen wel gelukkiger zijn in hun relatie dan meer traditionele koppels. Ze zijn minder jaloers en hebben een opwindender seksleven, zo blijkt uit onderzoek.

Welke vorm u ook kiest, menselijke realties zijn gecompliceerd. Het belangrijkste is dat u echt voor een partner kiest en zich vervolgens volledig geeft in een relatie. Met heel uw lijf, van kop tot teen. Ook met lange vingers.