Ondergronds meer op Mars: de lange zoektocht naar water op de Rode Planeet

Op de planeet Mars is een groot meer met vloeibaar water gevonden, zo blijkt uit een studie.

Voor het eerst is op Mars een groot ondergronds meer gevonden en nooit eerder een zo grote hoeveelheid vloeibaar water dat voor leven noodzakelijk is, zo hebben wetenschappers woensdag bekendgemaakt. Het gaat om een meer dat zich onder een ijslaag bevindt en zich over 20 km uitstrekt, schrijft het wetenschappelijke vakblad Science.

Hoe diep het reservoir is, konden de wetenschappers aan de hand van de gegevens niet achterhalen. Wat ze wel weten, is dat het water extreem koud is, zo’n -68 graden Celsius. Toch is het vloeibaar omdat het onder druk staat en rijk is aan zouten zoals magnesium, calcium en perchloraten, die veel voorkomen op het Marsoppervlak.

De ontdekking werd gedaan door de Mars Advanced Radar for Subsurface and Ionosphere Sounding (Marsis), een instrument aan boord van de onbemande ruimtemissie Mars Express die in 2003 gelanceerd werd.

Wat betekent dit nu voor mogelijk leven op de Rode Planeet? Voorlopig nog niets. In de huidige omstandigheden is leven op Mars immers onmogelijk. Maar misschien bevat het meer microben die zich in de loop der tijd hebben aangepast aan zoute omgevingen, maar dat lijkt onwaarschijnlijk, aldus The Guardian.

Wat betekent dit nu voor mogelijk leven op de Rode Planeet? Voorlopig nog niets.

De weg naar water

Het is niet de eerste keer dat er op Mars een ontdekking wordt gedaan die verband houdt met water. Bijna 40 jaar geleden identificeerden wetenschappers al bevroren water op de polen van Mars. Uit onderzoek blijkt nu ook dat het oppervlak van de Rode Planeet mogelijk ooit het decor van rivieren en oceanen is geweest die uiteindelijk verdampt zijn door een zwakke zwaartekracht en een dunne atmosfeer.

Vooral de laatste vijftien jaar hebben de verschillende Marsmissies ons meer details gegeven. Zo trof het Marswagentje Curiosity in 2012 gladde, afgeronde kiezels aan, die varieerden in grootte van een zandkorrel tot een golfbal en er net zo uit zagen als de stenen op rivierbodems op Aarde. Het bewijs voor vermoedelijke waterlopen. Wanneer stenen door wind en zandstormen verweren, worden zij rauw en kantig.

In 2013 ontdekte het Marswagentje Curiosity daarenboven dat elke schepje op Mars grond 2 procent vocht bevat. Ook in 2013 identificeerde een andere Marsrobot, Opportunity, kleimineralen in een gesteente. De aanwezigheid van dergelijke mineralen wijst erop dat het gesteente mogelijk op een bepaald moment in het verleden een verandering heeft ondergaan door langdurig contact met water.

En begin 2015 kwam daar nog eens bij dat kleine hoeveelheden waterdamp in de grond ’s nachts condenseren en tijdens de dag weer verdampen. De bodem bevat immers calciumperchloraat, een zout die het vriespunt van water sterk doet zakken.

In september 2015 kwam de NASA tenslotte met het nieuws dat de ‘Mars Reconnaissance Orbiter’ sporen had gevonden van water dat in de zomer van kliffen en kratermuren stroomt. Het water laat lange, donkere sporen na op de ondergrond, die honderden meters lang kunnen worden in de warme maanden en opdrogen in de herfst wanneer de temperatuur daalt. Die uitleg werd vorig jaar evenwel in twijfel getrokken door Amerikaanse geologen die meenden dat de donkere strepen niet meer waren dan vallende zandkorrels.