Mysterie van de dag: waarom zijn panda’s zwart en wit?

Deze zomer viert Knack.be de mysteries van het leven. Elke dag kruipen we in de huid van een verwonderd kind en verbazen we ons over al dan niet alledaagse mysteries. Vandaag: waarom zijn panda’s zwart en wit?

De meeste zoogdieren verdwijnen om voor de hand liggende redenen in het omringende natuurlijke decor, terwijl de panda, in tegenstelling tot hun Noord-Amerikaanse soortgenoten, de beer, er met zijn contrasterende zwart-witkleuren juist niet onopvallend door het leven gaat. Zijn iconische uiterlijk heeft hem zelfs tot symbool van het Wereldnatuurfonds WWF geschopt.

Waarom panda’s deze zwart-witmarkering van de natuur hebben meegekregen, werd onlangs ontrafeld door dezelfde wetenschappers die enkele jaren geleden ook het mysterie achter de zwart-witstrepen van de zebra hebben achterhaald.

In het vakblad Behavioral Ecology stellen de biologen van de universiteit van Californië en California State University dat de pandapatronen twee bedoelingen hebben: opgaan in sneeuw en schaduw enerzijds en communicatie anderzijds.

Gevolg van een slecht dieet

Omdat reuzenpanda’s op een dieet van bamboe teren en ze daarom geen vetreserves kunnen aanleggen, zijn ze ook niet in staat om een winterslaap te houden.

Ze moeten voortdurend op zoek naar voedsel, van de sneeuw in de winter naar de donkere schaduw van de bossen in de zomer. Hun vacht is daarom een soort van camouflagecompromis geworden: het witte lichaam en hoofd van de panda gaan op in de sneeuw, terwijl de zwarte ledematen in de schaduw van bomen en vegetatie verdwijnen, menen de wetenschappers.

De zwarte oren van de panda zouden dan weer als afschrikmiddel dienen voor mogelijke vijanden. Ook de zwarte ogen zouden eenzelfde functie hebben. Uit een studie uit 2008 blijkt echter dat er nog een andere mogelijke reden voor de zwarte ogen van een panda is. Twee jonge pandabeertjes kregen artificiële oogmaskerpatronen te zien met enkele subtiele verschillen. Jaren later herkenden de panda’s de maskers nog steeds, wat er mogelijk op wijst dat de typische gezichtsmarkering een beetje als een naamkaartje werkt zodat individuele beren elkaar kunnen herkennen.