Deze zomer viert Knack.be de mysteries van het leven. Elke dag kruipen we in de huid van een verwonderd kind en verbazen we ons over al dan niet alledaagse mysteries. Vandaag: waarom worden we verliefd op die ene?
Over wat er nu precies gebeurt wanneer u verliefd wordt, zijn wetenschappers het nog altijd niet helemaal eens. De voorbije 20 jaar hebben ze al veel van Cupido’s geheimen achterhaald, maar gelukkig nog niet genoeg om alle mysterie uit de liefde te halen.
Zo zijn er verschillende theorieën over waarom ons hart bijvoorbeeld sneller gaat slaan bij die ene persoon en niet bij die andere. Op wie men verliefd wordt, verschilt immers van persoon tot persoon. Pseudo-wetenschappers denken dat het liefdesspel gestuurd wordt door feromonen. Dat zijn geurloze hormonen die worden uitgescheiden door de zweetklieren en bepaalde informatie uitsturen over bijvoorbeeld het afweersysteem. Dat feromonen een rol spelen bij dieren is bewezen, maar voorlopig nog niet bij de mens.
Verliefd op een vreemde
De Amerikaanse psychologe Barbara Fredrickson van de universiteit van North Carolina heeft een andere theorie voor het fenomeen. In haar boek ‘Liefde 2.0’ schrijft ze dat men op eender wie verliefd kan worden zolang er maar een micromoment van verbondenheid is tussen beiden. Deze micromomenten van positiviteitsresonantie kunnen plaatshebben met een lukrake persoon die je eender waar kan ontmoeten. Zo kan u tijdelijk verliefd worden op een vreemde in de straat, een collega op het werk of de kassierster in de supermarkt enkel en alleen omdat men zich verbonden voelt door een gedeelde positieve emotie.
Voorwaarde is volgens Fredrickson wel dat een persoon fysiek bij de andere persoon moet zijn om het micromoment te kunnen ervaren. Een verliefd koppel is dus eigenlijk niet verliefd wanneer de beide partners niet bij elkaar zijn. Hoewel u zich terwijl u dit leest misschien verbonden voelt met uw partner en naar hem of haar verlangt, is uw lichaam momenteel volledig ‘liefdeloos’.
Niet voor altijd
Hoe moeilijk de liefde dus soms kan zijn, deze theorie maakt liefde veel bereikbaarder in ons dagdagelijks leven dan gedacht, of u nu een relatie hebt of niet. Het kan een troost zijn voor de vele singles onder ond.
Maar als u dan toch eindelijk de ware hebt gevonden, dan staat de wetenschap alweer klaar om het ‘ze leefden nog lang en gelukkig’-sprookje aan diggelen te slaan is. Slechts zo’n drie procent van de zoogdieren is monogaam en de mens behoort daar – helaas voor de gebroeders Grimm – niet toe. Volgens een populaire theorie is ons brein van nature geprogrammeerd om zo veel mogelijk partners te hebben, net als de chimpansees die in de heerlijkheid van de promiscuïteit leven.
Maar, er is hoop. Volgens verschillende studies zijn er een hele reeks niet-biologische factoren die ervoor kunnen zorgen dat mensen toch monogaam door het leven kunnen gaan, namelijk communicatie, respect voor elkaar, gemeenschappelijk interesses en een intense vriendschap tussen beide partners. (TE)
Mysterie van de dag
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier