Factcheck: ‘Met een tattoo vind je gemakkelijker werk’

Deze factcheck is uitgevoerd op basis van de beschikbare informatie op de datum van publicatie. Lees hier meer over hoe we werken.

Dat lazen we onlangs in Metro. Maar klopt het wel?

‘Maak je met een tattoo minder kans op een job? Nee’, lazen we onlangs in Metro. ‘Dat idee blijkt verleden tijd. Volgens een Amerikaans onderzoek hebben tatoeages geen negatieve invloed bij sollicitaties, integendeel.’

De krant verwijst naar een studie van de University of Miami Business School die ruim 2000 Amerikanen ondervroeg over hun tatoeages, werkervaringen, inkomen, levensstijl en achtergrond. ‘Bijzonder is zelfs dat wat inkt op het lichaam positief kan zijn volgens de studie’, schrijft Metro. ‘Vooral bij de mannen was er een stijging (7,3 procent) in tewerkstelling te zien. Bij vrouwen was er geen verschil te merken.’

De kop boven het stuk luidde: ‘Met een tattoo vind je gemakkelijker werk’.

Klopt dat?

Volgens een persbericht over het onderzoek lijkt het zo. ‘Op de sollicitatiemarkt hebben getatoeëerde werkzoekenden evenveel kans, en in sommige gevallen zelfs meer kans om werk te vinden’, lezen we. Welke gevallen, dat staat er niet bij. Maar ‘het zou kunnen dat de lang bestaande stigma’s geassocieerd met tattoos – zeker met zichtbare – aan het eroderen zijn,’ zegt onderzoeker Michael French, ‘in het bijzonder bij jongere mensen die bodyart als een natuurlijke en gemeenzame vorm van persoonlijke expressie zien’.

Maar wie de studie in Human Relations achter het persbericht leest, vindt geen bewijs voor de claim. ‘De steekproef is niet representatief. Het percentage bevraagden met tatoeages ligt veel hoger dan in realiteit. En over solliciteren an sich gaat dit onderzoek helemaal niet’, zegt hoogleraar Stijn Baert (UGent, UA), die zelf publiceert over aanwervingsdiscriminatie.

Van de volwassen min-veertigjarigen heeft naar schatting één op de drie één of meer tattoos, weet dermatologe Christa De Cuyper, auteur van het boek Dermatologic Complications with Body Art. Over de hele Europese bevolking genomen zijn het er volgens dat boek minder: één à twee op de tien. Maar bodyart zit in de lift: volgens Statbel, de statistische dienst van de federale overheid, is het aantal tattoo- en piercingshops gestegen van 56 in 2008 naar 633 in 2016.

‘Dat tatoeages niet meer zo’n “nadeel” zijn als vroeger, tot daar volg ik nog’, zegt hoogleraar Lode Godderis (KU Leuven), die gespecialiseerd is in welzijn op het werk. ‘Maar volgens andere, recente publicaties blijft het stigma vooralsnog bestaan.’

Dat bevestigt Stijn Baert, op grond van het sollicitatieonderzoek. ‘Toch kun je beredeneren dat er iets verschuift’, zegt hij. ‘Bij aanwervingsdiscriminatie bestaan er twee theorieën. Ten eerste die over statistische discriminatie. Uit de weinige gegevens die je hebt over een jobkandidaat leidt een recruiter andere dingen af om hem te kunnen beoordelen. Volgens deze theorie zoeken werkgevers de meest productieve kandidaat. Tatoeages beloven dan weinig positiefs, want het heersende stigma is voorlopig nog altijd dat mensen met tattoos promiscuer, impulsiever en oneerlijker zijn dan mensen zonder.’ De tweede theorie gaat echter uit van voorkeursdiscriminatie, zegt Baert. ‘Werkgevers kiezen dan niet zozeer naar productiviteit, maar degene met wie zijzelf, hun klanten en werknemers graag zouden samenwerken. Dat meer mensen dan vroeger tattoos mooi vinden, kan hier een aanwijzing zijn dat een zichtbare tatoeage alvast minder in je nadeel speelt dan vroeger.’