De Amerikaanse moonwalker Charles Duke en de Belgische ruimtevaarder Dirk Frimout willen met hun ruimte-avonturen jongeren blijven inspireren: ‘Volg je dromen en doe je best op school. Want je weet nooit wat het leven je brengt.’
‘Het is net alsof het gisteren was’, mijmert Charles Duke over zijn maanmissie en zijn eerste voetstappen op de maan, nu 45 jaar geleden. Duke was een van de astronauten aan boord van de Apollo 16 en de chauffeur van de maanlander. Hij was de tiende van de twaalf mensen op deze wereld die ooit een voet op de maan hebben gezet.
Spelen op de maan
Elk detail van de missie staat in zijn geheugen gegrift: de lancering vanop het Kennedy Space Center in Florida, het uitzicht vanuit het raampje van de Apollo, de landing met de maanlander op een van de meest onherbergzame terreinen waar de mens ooit geweest is en natuurlijk de maanwandeling zelf. ‘Ik herinner mij nog bijna elke voetstap, maar niet allemaal’, grapt de 80-jarige ex-astronaut met zijn jongensachtige pretoogjes. En dat is ook hoe hij zich indertijd voelde, samen met astronaut John Young op de maan, als twee kleine jongetjes die er mochten gaan spelen. ‘Het was een emotionele ervaring om de maanwagen op en neer te voelen veren op het ruige oppervlak van de maan. Die emoties blijven terugkomen, zelfs na zoveel jaar.’
‘Maar we moesten natuurlijk ook werken’, voegt Duke er snel aan toe. ‘En dat deden we. We verzamelden maar liefst 98 kilo stalen en dat op het ruwste terrein dat ooit op de maan werd verkend.’
De Amerikaan draagt met trots zijn felblauwe Nasa-jasje wanneer we hem ontmoeten naar aanleiding van de opening van de tentoonstelling Gateway to SPACE: The Exhibition. Duke is er samen met de Belgische astronaut Dirk Frimout te gast om de tentoonstelling in te leiden. We zien er naast verschillende schaalmodellen van ruimtetuigen, onder meer het ruimtepak van de eerst mens in de ruimte, Joeri Gagarin, een scheef hangend Russisch ruimtestation MIR, een ruimtetoilet, de cockpit van de spaceshuttle, een maanwagen, een Coca Cola drankautomaat (ja, zelfs in de ruimte) en hét pronkstuk van de tentoonstelling: een stukje maan dat elke bezoeker – net zoals alle andere objecten in de expo – ook mag aanraken.
Toen ik klein was, wou ik op de maan wandelen, maar mijn moeder verklaarde me voor gek.
Of Charles Duke het nooit beu wordt om steeds weer hetzelfde verhaal te moeten vertellen? ‘Ik praat er nog steeds graag over omdat ik op die manier jongeren wil stimuleren om hun dromen te volgen en hen duidelijk te maken dat ze hun best moeten doen op school. Want je weet nooit wat het leven je brengt. Toen ik klein was, wou ik al op de maan wandelen, maar mijn moeder verklaarde me voor gek. Toen bestond er nog niet zoiets als een ruimteprogramma zoals nu.’
Ook de 76-jarige Dirk Frimout, die nog steeds in scholen gaat spreken over zijn ervaringen in de ruimte als eerste Belgische astronaut, heeft een boodschap voor toekomstige ruimtevaarders: ‘Al wat je kan dromen, kan je waarmaken.’
‘Door in scholen over de ruimte te praten, wil ik laten zien dat werkelijk alles mogelijk is. Wij zijn de ‘generation of space’. Wij hebben alles zien gebeuren’, aldus Frimout.
Snelheidsrecord
Zo herinnert ook Frimout zich de ruimtewandeling van zijn Amerikaanse collega alsof het gisteren was: ‘Ik zag hem rijden op de maan met de maanwagen aan een snelheid van 17,7 km/u. Daarmee heeft hij trouwens het snelheidsrecord op de maan gebroken en ik dacht: “Dat wil ik ook!”‘ vertelt Frimout, die in 1992 naar het Internationaal Ruimtestation (ISS) ging. ‘Maar naar de maan gaan, is toch nog een extra dimensie’, verwijst hij vol bewondering naar Duke. ‘Het ISS bevindt zich op 350 km van de Aarde, maar de maan is toch nog een stapje verder.’
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Duke wil vooral dat jongeren weten dat de ruimte spannend is en heel wat mogelijkheden biedt. De expo is dan ook duidelijk gericht op de jeugd. Dat blijkt uit de speelse elementen, de makkelijk verteerbare uitlegbordjes en de interactieve simulators. Sommige simulators bootsen de effecten van gewichtloosheid na terwijl andere de bezoeker leren vliegen en landen met de spaceshuttle. Nog andere simulators laten de bezoeker kennis maken met de missies en opdrachten die astronauten in de ruimte moeten uitvoeren.
Wij zijn de ‘generation of space’. Wij hebben alles zien gebeuren.
Frimout, zelf voorzitter van de Euro Space Foundation ter bevordering van wetenschappelijk-technische studies bij de jeugd, ondervindt door zijn bezoeken aan scholen de laatste jaren een opvallende interesse voor de ruimte bij kinderen. ‘De jongere generatie heeft de ruimte als het ware opnieuw ontdekt. Er zijn heel wat jongeren bijzonder geïnteresseerd.’
Apollo op steroïden
Een groeiende interesse is niet onbelangrijk, want de mogelijkheden zijn oneindig. Zo vertelt Charles Duke over de Orion, het toekomstige ‘Marsschip’ dat de Nasa momenteel aan het ontwikkelen is en de mens de diepe ruimte in moet brengen. Duke noemt het de ‘Apollo op steroïden’. ‘Met het opdoeken van de spaceshuttles zijn de Amerikanen momenteel afhankelijk van de Russen om naar de ruimte te gaan. Voor een zitje in hun Soyoez moeten we 70 miljoen dollar betalen, maar met de Orion zullen we opnieuw ons eigen ruimtetuig kunnen inzetten en binnen tien jaar planeten, kometen en asteroïden gaan bezoeken.’ Ook van de private ruimtevaartbedrijven zoals Space X en Orbital Sciences verwacht Duke veel. Een citytrip naar de maan zou dus weleens werkelijkheid kunnen worden…
Een bijzonder spectaculair project van de Nasa is om in de toekomst een asteroïde in een baan rond de maan te brengen
‘Een bijzonder spectaculair project van de Nasa is om in de toekomst een asteroïde in een baan rond de maan te brengen’, vult Frimout aan. ‘De asteroïde zal ergens in 2020 gevangen worden en in een stabiele baan rond de maan worden gebracht. Rond 2026 zullen astronauten in een Orion-capsule dan naar de asteroïde reizen om deze steen te verkennen en eventueel te ontginnen.’
Het lijkt een scenario voor een Hollywoodfilm, maar in de ruimtevaart is verbeelding soms belangrijker dan kennis. Dat is de ook de boodschap die Gateway to SPACE: The Exhibition wil brengen en dat verklaart ook waarom we op de expo plots schrikken als we Darth Vader uit Star Wars voor ons zien staan. De tentoonstelling begint trouwens met een model van de maanraket Columbiad, die de hoofdrol speelt in ‘Van de aarde naar de maan’ van Jules Verne, het boek uit 1862 dat een inspiratie vormde voor heel wat astronauten. Of hoe wetenschap en fictie elkaar ontmoeten aan de toegangspoort tot de ruimte.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
