Een ‘reuzensprong voor de mensheid’, uitte Neil Armstrong toen hij voet neerzette op de maan. Een groter understatement kon hij niet maken.
Opgezweept door de plechtige woorden van John F. Kennedy deden de VS een nooit geziene inspanning om als eerste een mens op de Wachter van de Aarde neer te zetten. De landing van de Apollo 11 en de veilige terugkeer naar de Aarde was de grootste, meest onwaarschijnlijke sprong in de eeuwigheid die de mensheid ooit heeft gemaakt. Dat was allemaal te danken aan het het ingenieuze en vooruitstrevende Apollo-programma van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie Nasa.
In 1967 zou een Saturnus 1-B, een voorloper van de machtige Saturnus V, de eerste bemande Apollo-capsule in een baan om onze planeet brengen, als een eerste test. Dat verliep niet volgens plan. Een kortsluiting kostte het leven aan drie astronauten. Toch slaagde de Nasa uiteindelijk in haar opzet. Een overzicht.
Nadat Apollo 11 succesvol op de maan landde, was het doel bereikt en werd er steeds minder in ruimtevaart geïnvesteerd. Nasa bleef missies plannen, maar na vijf extra maanlandingen (iedereen kent het lot van Apollo 13) werd de stekker uit de dure reizen naar de maan getrokken. De bedragen die Nasa van de Amerikaanse overheid kreeg, waren immers publiekelijk niet meer te verdedigen door de oliecrisis van 1973. Apollo 17 was in 1972 de laatste vlucht. Hierdoor stonden er in totaal twaalf Amerikanen op de Maan.
Wat is de volgende stap?
President Donald Trump heeft in 2017 een richtlijn ondertekend waarin de Nasa wordt gevraagd opnieuw mensen te sturen naar het oppervlak van onze natuurlijke satelliet. In eerste instantie zou dat in 2028 zijn, maar het Witte Huis liet onlangs weten dat het de Amerikaanse astronauten liever iets sneller op de maan wil zien lopen, namelijk al in 2024. Het stelde daar evenwel geen extra budget tegenover.
De Nasa werkt duchtig aan een nieuw maanprogramma: Artemis (de tweelingzus van de god Apollo in de Griekse mythologie). Dat bestaat uit een ruimtebuitenpost die in een baan rond de maan wordt gebracht om van daaruit astronauten op de maan te zetten (en in de toekomst ook op Mars). Tegen 2024 moet de eerste vrouw en de volgende man naar de maan gestuurd worden en tegen 2028 een duurzame menselijke aanwezigheid op de maan uitgebouwd worden, aldus de Nasa.
En het gaat vooruit. Volgend jaar al wordt Artemis 1 gelanceerd, een onbemande missie rond de maan. Artemis 2 moet in 2022 astronauten in een baan rond de maan brengen en Artemis 3 wordt het hoogtepunt met een nieuwe maanlanding.
De drie Artemis-missies zullen worden gelanceerd door de grootste raket ooit, het Space Launch System (SLS). SLS is een lanceringssysteem ontwikkeld voor de derde generatie ruimtetuigen, de MPCV Orion. Het systeem is noodzakelijk om verder de ruimte in te gaan dan de mens ooit is geweest. De SLS-raket zal naast vier eigen motoren, met twee QM-1-boosters worden aangedreven. De QM-1 is de grootste raketmotor die ooit is gebouwd en is even krachtig als 14 Boeing 747-400’s.
Ook de MPCV Orion-capsule, de opvolger van de spaceshuttle, heeft veel meer te bieden dan haar voorganger. MPCV staat voor Multi-Purpose Crew Vehicle. In feite komt het er op neer dat Orion tot meerdere dingen in staat is dan haar voorganger. Orion kan naar de maan, naar andere planeten en afstanden afleggen waarbij de Spaceshuttle nog niet eens in de buurt kwam.
Uiteindelijk hoopt de Nasa met Orion een volledige bemanning naar Mars te kunnen sturen. De kleinere ritten naar het Internationale ruimtestation ISS zullen worden overgelaten aan private bedrijven.
Ook voor haar plannen naar de maan zal de Nasa een beroep doen op de commerciële industrie. Zo wil Amazon-oprichter Jeff Bezos ondersteuning bieden met zijn onlangs voorgestelde maanlander Blue Moon. ‘Blue Origin bouwt de infrastructuur om een nieuwe generatie dromers te ontketenen. Ik heb deze mensen vandaag gevonden, de toekomst is in goede handen’, aldus Bezos op Twitter.
Dossier 50 jaar maanlanding: de maan komt opnieuw in het vizier
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
