‘Zijn Londenaars grof? Dan ben je nog nooit in Amsterdam geweest’

Uit een nieuw onderzoek moet blijken dat de inwoners van Londen grof en onvriendelijk zijn. Journaliste Lia Van Bekhoven, die zelf in Londen woont, laat haar eigenzinning licht schijnen over de Londenaar. ‘Er is weinig voor nodig om een glimlach los te krijgen. Tenzij je de ingang van het treinstel blokkeert als ik eruit wil’, schrijft ze.

Londenaren zijn grof en onvriendelijk. Dat is de conclusie van een onderzoeksrapport van de denktank Centre for London. Geen idee wie die onderzoekers zijn, behalve dat duidelijk is dat ze nooit in Amsterdam geweest zijn.

Voor Londen is er gelukkig een oplossing. Met een enkele beschavingscode kan de Britse hoofdstad genezen worden, meent de denktank. Een oproep is uitgegaan aan automobilisten, voetgangers en fietsers om elkaar met meer respect te bejegenen. De grootste irritaties van Londenaren, blijkt, zijn voetgangers die op hun telefoons kijken en niet op het trottoir, agressieve fietsers en passagiers onder de dertig die weigeren hun zitplaatsen op te geven in de metro.

Ik kan er daar nog wel een paar bij bedenken. Toeristen die zich op de metrodeur storten om het treinstel in te komen, zonder passagiers uit te laten stappen. Hee, wel eens gehoord van in de rij staan? Zo ja, waarom hou je je er niet aan? Zo nee, wat doe je in Londen? En verder iedereen die te langzaam loopt in de Kings Road en de eerste rij stoelen bezet bovenin de dubbeldekker.

Tegelijkertijd las ik gister dat een vervoersbedrijf de tweezitsbanken uit de bussen had gesloopt en in een halve kring had gezet teneinde ‘het passagiers makkelijker te maken met elkaar te praten’. Ik vind dat verbijsterend. Waarom is het een probleem dat Londenaren geen gesprek aanknopen met mensen die ze niet kennen? De aantrekkingskracht van het leven in een grote stad is juist dat dat niet hoeft. Wat is meer bevrijdend dan niet ieder moment op straat te worden aangehouden door mensen die zeggen dat je zo op je moeder lijkt? Geen grotere luxe dan de anonimiteit van de metropool.

Ik moet er niet aan denken dat Londenaren aanspreekbaar gaan worden. En u ook niet. Ik heb het meegemaakt tijdens de Olympische Spelen van 2012. Maandenlang waren narrige burgers in opbeurende campagnes op hun hart gedrukt zich van hun beste kant te laten zien. Het gevolg was dat je die hele zomer je voordeur niet uit kon of mensen begonnen tegen je te praten.

Zelfs in de metro, vooral in de metro, was je niet langer veilig. Van de ene dag op de ander begonnen medepassagiers tegen je aan te neuzelen over de eigenschappen van hun hond. Twintig minuten die je had kunnen besteden aan Angry Birds, voorgoed verloren. Gelukkig duurde die trend niet lang.

De campagne van Centre for London is overbodig. Een stad waar mensen op straat lopen terwijl ze eten, naar muziek luisteren en Instagrammen zonder iemand tegen het lijf te lopen, functioneert optimaal. Daar valt niets aan te verbeteren. Bovendien: Londenaren zijn verdraagzaam. Hoor je ze ooit klagen over hoe hun stad, op Bangkok na de meest bezochte ter wereld, door miljoenen toeristen onder de voet gelopen wordt?

Ik kijk naar jullie, Amsterdammers. Gister zag ik iemand stuntelen met een koffer bovenaan de trap van station South Kensington en binnen een minuut hielp een passagier de bagage naar beneden dragen. De dakloze aan wie ik vroeg of hij koffie wilde, zei no, thank you en wees naar een papieren tas met broodjes, koffie, sap en cup cake die anderen voor hem hadden achtergelaten. Als je contact wil, ook met niet-daklozen, zijn alle voorwaarden aanwezig. Er is weinig voor nodig om een glimlach los te krijgen. Tenzij je de ingang van het treinstel blokkeert als ik eruit wil.