‘Wilders, Orbán en straks Le Pen? Poetin zal tevreden zijn’

Wapens krijgen de in het nauw gedreven Oekraïners niet meer, als het aan Wilders ligt. Ook daarin zal hij Le Pen aan zijn zijde vinden, schrijft Robbert de Witt (EW).

Misschien krijgt hij dan toch nog gelijk. Michel Houellebecq, Frankrijks beroemdste nog levende schrijver, wordt de gave toegedicht dat hij in zijn veelgeprezen romans grote maatschappelijke ontwikkelingen aankondigt. Zoals in zijn voorlaatste boek, Serotonine (2019). Daarin komen Franse boeren en andere plattelanders met geweld in opstand tegen de regering. Houellebecq zag het aankomen: zijn roman kwam uit kort voor de gele-hesjesbeweging uit protest tegen hogere dieselaccijns de Franse boulevards vulde.

In een eerder boek, Onderworpen (2016), schreef Houellebecq over een extreem-rechtse presidentskandidaat die voor grote paniek zorgt in Frankrijk. Linkse en gematigde rechtse Fransen zien maar één mogelijkheid om te voorkomen dat ‘de fascisten’ de macht krijgen: ze stemmen op een islamistische kandidaat. Zo komen in Houellebecqs roman de moslims aan de macht in Frankrijk, en worden streng-islamitische leefregels ingevoerd.

Dat gebeurde in het echt niet. Tweemaal werd de radicaal-rechtse Marine Le Pen niet verslagen door een moslim, maar door Emmanuel Macron. Le Pen groeide wel. In 2017 haalde Macron 66 procent van de stemmen, Le Pen 34 procent. Vijf jaar later kwam Le Pen dichterbij en haalde Macron 58 procent en zij 42 procent.

Maar in tegenstelling tot Duitsland en Nederland kan een regeringsleider in Frankrijk niet onbeperkt aan de macht blijven. Twee termijnen van vijf jaar, dan is het fini.

Macron doet dus niet meer mee in 2027, en Le Pen ruikt haar kans. Haar partij, Rassemblement national, is een voortzetting van het Front National, de radicaal-rechtse partij die in 1972 werd opgericht door haar vader Jean-Marie Le Pen. Veel Fransen vonden hem te radicaal, helemaal omdat er een wel erg sterk antisemitisch luchtje om hem hing. De gaskamer van de nazi’s noemde hij eens niet meer dan een detail in de geschiedenis.

Marine Le Pen heeft de partij milder gemaakt, om meer kiezers te trekken. Met succes dus. Rassemblement national is de grootste partij in het Franse parlement.

Volgens Macrons minister van Binnenlandse Zaken Gérald Darmanin heeft Le Pen dankzij deze tactiek een grote kans Macron op te volgen. Steeds minder waarschuwt Marine Le Pen tegen de islam, het gaat haar meer om het stoppen van massa-immigratie. Niet langer wil ze dat Frankrijk de Europese Unie verlaat, wel wil ze bevoegdheden terughalen naar Parijs.

Dat klinkt bekend, en vanzelfsprekend juichte Marine Le Pen de onverwachte verkiezingszege van Geert Wilders toe. Op X feliciteerde zij haar geestverwant met de ‘spectaculaire zege’. Volgens haar een bewijs dat kiezers hun nationale identiteit willen verdedigen. Met Wilders deelt zij bovendien haar linkse sociaal-economische standpunten. Hogere uitkeringen, lagere pensioenleeftijd, lagere belastingen op brandstof, lagere huren, ga zo maar door.

(Lees verder onder de tweet.)

Wie tevreden toekijkt, is Vladimir Poetin. Wilders noemde in het PVV-verkiezingsprogramma weliswaar Rusland de agressor in de oorlog met Oekraïne. Maar wapens krijgen de in het nauw gedreven Oekraïners niet meer, als het aan Wilders ligt. Ook daarin zal hij Le Pen aan zijn zijde vinden.

Lees verder onder de tweet

Marine Le Pen lag lang onder vuur omdat haar noodlijdende partij geld had geleend van een bank in Russische handen. Na voortdurende kritiek, waarbij vaak werd verwezen naar de vrolijke foto van Le Pen en Poetin samen kort voor de verkiezingen van 2017, beloofde haar partij de Russische lening snel af te betalen. En haar partij vroeg om een onafhankelijk onderzoek naar de banden van Rassemblement national met Moskou, om zo alle verdenkingen weg te nemen. Maar het eindrapport concludeerde dat Le Pen opvallend vaak Poetins standpunten echode. Zoals over de annexatie van de Krim door Rusland in 2014, waar zij achter stond.

Met Poetin-vriend Viktor Orbán in Hongarije vormen Le Pen en Wilders een trio dat de Oekraïners vermoedelijk zal laten stikken. Voor Poetin kan het niet snel genoeg 2027 worden. Of zal er, zoals voorzien door Houellebecq, toch nog een islamitische politicus ten tonele verschijnen die de deur dichtgooit voor Le Pen?