Gedoodverfd opvolger van David Cameron was lange tijd Boris Johnson. Maar hij zal het niet voor niets krijgen, nu blijkt dat Theresa May het beter doet in peilingen. En ook Michael Gove is kandidaat.
David Cameron overleefde zijn eigen brexit-referendum niet en dus moeten de Conservatieven op zoek naar een nieuwe leider. Gedoodverfd opvolger Boris Johnson zal het niet voor niets krijgen, schreven we deze ochtend; uren voor hij – verrassend – aankondigde geen kandidaat te zijn. Blijven er dus twee ernstige kandidaten over: Theresa May en Michael Gove.
Lees hier een interview met Londen-correspondent Lia Van Bekhoven, waarin uitgebreid wordt ingegaan op Theresa May, de dame met de luipaardprintschoenen.
Het brexit-referendum kostte niet alleen Groot-Brittannië haar lidmaatschap van de Europese Unie, maar ook David Cameron het premier- en leiderschap van zijn land en partij. In september moeten de Conservatieven een nieuwe leider hebben, die dan ook de onderhandelingen met de Europese Unie zal voeren over de uitstap.
Aangezien voormalig burgemeester van Londen Boris Johnson zich niet kandidaat stelt, zijn er op dit moment twee kandidaten die een kans maken. In de eerste plaats minister van Binnenlandse Zaken Theresa May en – minder waarschijnlijk, maar wie durft nog voorspellingen doen in deze? – minister van Justitie Michael Gove.
Uit een onderzoek van YouPoll – uitgevoerd bij 2013 Britse volwassenen van 26 tot 27 juni, drie dagen na het brexit-referendum – blijkt dat May een nipte voorsprong heeft op Johnson.
Op de vraag ‘Wie van de volgende politici zou de beste nieuwe premier en leider van de Conservatieve Partij zijn?’ antwoordde 19 procent van de respondenten May, 18 procent Johnson en 5 procent Gove. Alle andere Conservatieve politici – zoals minister van Financiën George Osborne – halen amper de kaap van 3 procent.
You will find more statistics at Statista
Johnson is bij twee categorieën respondenten populairder van May: bij Leave-stemmers en bij stemmers van UKIP, de partij van Nigel Farage, een van de luidste stemmen pro brexit.
Bij UKIP-kiezers is Johnson fors populairder: bijna de helft van de respondenten met UKIP-voorkeur kiest voor Boris, tegen 9 procent voor May. Zowel bij Conservatieven (31 tegen 24), Labour-stemmers (18 tegen 9) en Liberal Democrats (34 tegen 7) haalt May de bovenhand.
Bij Leave-stemmers haalt Johnson het met 32 procent tegen 18. Voor 26 procent van de Remain-stemmers is May de eerste keus, tegenover slechts 4 procent voor Johnson.
Wie zijn Johnson, May en Gove?
Boris Johnson (afgehaakt als kandidaat)
Boris Johnson begon zijn carrière als journalist. Zo was hij tussen 1989 en 1994 correspondent in Brussel voor de conservatieve krant Daily Telegraph, waarin hij nog steeds een wekelijkse column heeft. Als correspondent spuide hij hele leugens en halve waarheden over Brussels richting Groot-Brittannië. Hij zou uiteindelijk ontslagen worden als journalist – hij werkte ook nog voor Times en Spectator – omdat hij het niet nauw nam met feitelijkheden. Het verhaal gaat dat hij op persconferenties aankwam – vaak te laat – en telkens dezelfde twee vragen stelde: ‘Wat is er spectaculair, en wat betekent het voor Groot-Brittannië?’
Johnson is een zoon van een Europese ambtenaar en bezocht dus de Europese school in Brussel. Zijn familiewortels gaan ver terug. Boris’ overgrootvader was de Turk Ali Kemal, een politicus.
Johnson vergaarde zijn internationale roem als burgemeester van Londen, een functie die hij van 2008 tot 2016 vervulde. In 2001 werd hij een eerste keer parlementslid, en in 2014 stelde hij zich opnieuw kandidaat – ondanks eerdere beloftes om dat niet te doen terwijl hij burgemeester was. Cameron installeerde hem ook als minister zonder portefeuille in zijn regering. Het was, naast boeken schrijven over onder meer Winston Churchill, een van de dingen die hij combineerde met het burgemeesterschap, zo schreef Londen-correspondente Lia van Bekhoven in een portret van de man.
Theresa May
May stelde zich kandidaat in een schrijven in The Times. Ze haalde – onder de flinke titel ‘I will reunite Britain‘ – meteen uit naar Johnson en andere ‘figuren van Westminster’ en hun geprivilegieerde achtergrond: ‘Zij die nooit ontberingen hebben gekend en die denken dat het regeren van een land een spel is’.
May, 59, koos in het referendum voor het Remain-kamp, maar is ook voor een beperking van de migratie. Ze is sinds 2010 minister van Binnenlandse Zaken in de ontslagnemende regering-Cameron. Twee jaar lang was ze ook minister van Vrouwen en Gelijkstelling.
Ze zit sinds 1997 in het Britse parlement en maakte deel uit van vijf verschillende schaduwkabinetten – dat zijn ‘regeringen’ die oppositiepartijen oprichten om zo woordvoerders te hebben over de beleidsdomeinen.
Ze was de eerste vrouw die Chairman van de Conservatieve partij werd: de m/v die door de partijvoorzitter gekozen wordt om de partijmachine draaiende te houden. Toen ze in 2010 minister van Binnenlandse Zaken werd, was ze nog maar de vierde vrouw ooit die een sleutelpost binnen de Britse regering bestierde. Ze is meteen ook de langst dienende minister van Binnenlandse Zaken in 100 jaar tijd. May heeft dan ook het imago haar mannetje te staan op het hoogste politieke niveau.
May is opgeleid aan publieke scholen en werkte als financieel consultant voor banken.
Michael Gove
Gove heeft net als Johnson een verleden als journalist. Hij was politiek redacteur en columnist bij The Times vooo hij verkozen werd voor de Conservatieven. In 2010 werd hij staatssecretaris voor Onderwijs in de eerste regering van Cameron, in 2015 promoveerde hij naar minister van Justitie en Lord Chanchellor of grootkanselier van Groot-Brittannië. Die laatste functie is ceremonieel.
Eerder zetelde hij in het schaduwkabinet van Cameron, bevoegd voor Kinderen, Scholen en Families. In 2014 was hij ook Chief Whip: de persoon die de parlementsleden in de pas moet laten lopen en zorgen dat ze conform de partijlijn stemmen.
Gove heeft niet alleen zijn vroegere carrière gemeen met Johnson. Net als Boris is hij een vriend van Cameron, maar kwam er ruis op de relatie toen Gove voor de brexit koos.
Gove staat bekend als een sociaalliberaal politicus over zaken als het homohuwelijk en sociale kwesties, maar als neoconservatief qua buitenlands beleid (hij dacht dat de inval in Irak in 2003 daar vrede en democratie zou brengen en noemde de ‘bevrijding’ van het land een ‘Brits buitenlands succes’) en een forse euroscepticus. Toch noemde hij op BBC de keuze voor het Leave-kamp ‘de moeilijkste uit mijn politieke leven’.
The New Statesman schat Goves fortuin op 1 miljoen pond.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier