‘We moeten stoppen Europa te misbruiken voor binnenlandse politieke agenda’s’

De Kamer debatteerde over het Agreekment dat de staats- en regeringsleiders bereikten. De oppositie vroeg op voorhand de stemming. Maar hoe zou die verlopen zijn, vraagt Open VLD-fractieleider Patrick Dewael zich af?

Laten we beginnen bij Open VLD. Mijn fractie is voorstander van het bereikte akkoord. De Griekse economie wordt nu eindelijk hervormd en gemoderniseerd, privileges en cliëntelisme worden aangepakt, belastingen kunnen beter worden geïnd. Het akkoord gaat voorbij de cijfertjes, en zet in op hervormingen die de Grieken sowieso zouden moeten doen, zowel met als zonder de euro. Onze zusterpartij MR zit op diezelfde lijn, net zoals de andere coalitiepartners N-VA en CD&V. Kijk, het Agreekment haalt al een meerderheid in de Kamer.

Maar nu wordt het ingewikkelder.

PVDA trok donderdag van leer tegen het akkoord. Maar als de communisten consequent zijn, dan moeten ze – net als Alexis Tsipras – na het theater gewoon vóór stemmen.

Wat met de groenen? Ook zij waren kritisch. Je zou een tegenstem verwachten. Volgens Groen-voorzitter Meyrem Almaci zitten alle Europese groenen op één lijn. Maar gezien de Duitse groenen in de Bundestag de CDU van Angela Merkel gaan steunen om te vermijden dat enkele CSU-hardliners het akkoord kelderen, zou Groen slachtoffer worden van zijn eigen rechtlijnigheid. Nu ja, hoe ‘het dan anders kan’ kon Almaci ook inzake Griekenland niet vertellen.

De socialisten dan.

Laurette Onkelinx was namens de PS opvallend mild. Ze ging niet mee in de diabolisering van Duitsland en Merkel, die haar wil zou hebben opgedrongen. Neen, ze maakte de juiste inschatting dat alle lidstaten dit akkoord bereikten, dat François Hollande ook gewogen heeft. Nog 23 Belgische stemmen extra voor het akkoord?

SP.A‘er Dirk Van Der Maelen liet in Terzake verstaan dat hij twijfelde tussen een onthouding en een tegenstem. Nu SP.A in de oppositie zit, haast de partij zich om zich zo ver mogelijk te verwijderen van het socialistische geloofsgenoten die verantwoordelijkheid opnamen om een akkoord te bereiken. Dijsselbloem, Moscovici, Gabriël, … Neen, John Crombez zoekt nu liever toenadering tot Syriza, Podemos en PVDA. Opvallend. Maar soit, SP.A steunt in geen geval de redding van Griekenland.

Moraal van het verhaal: we moeten stoppen met Europa te misbruiken voor binnenlandse politieke agenda’s. En we hebben dringend nood aan een democratische ruimte voor de euro. Het is niet langer werkbaar om de munt te besturen met 19 ministers van Financiën en 3 eurocommissarissen. Neen, we hebben nood aan een euroregering met aan het hoofd één minister van Financiën. Die moet de muntunie politiek en economisch aansturen, toezien op de naleving van de regels, de economieën binnen eenzelfde bandbreedte brengen en tot slot verantwoording afleggen in het Europees parlement.

Zoals mijn collega-fractieleider Guy Verhofstadt steeds zegt: in de Verenigde Staten zijn het toch ook niet de 50 gouverneurs die de dollar besturen, en de deelstaatparlementen die hen voorafgaandelijk een onderhandelingsmandaat met bijhorende veto’s geven en achteraf een akkoord kunnen kelderen? Dat werkt niet, zoveel is inmiddels wel duidelijk…