Er blijft maar één optie over om IS te bekampen, schrijft Midden-Oosten-kenner Koert Debeuf. ‘We kunnen helaas alleen nog maar de enige taal spreken die ze begrijpen: die van de wapens. Cruciaal is dat een regionale coalitie, gesteund door het Westen, de leiding neemt.’
De beelden die ons dagelijks bereiken vanuit de Islamitische Staat (IS) in Irak en Syrië doen iedereen walgen. Verschillen in afkomst, overtuiging of geloof verdwijnen tegenover de barbarij die IS ten toon spreidt. We kunnen deze extremisten nog het best vergelijken met de Mongoolse inval in het Midden-Oosten in de dertiende eeuw en de poging tot totale vernietiging van de beschaving. Als een nieuwe Dzjengis Khan installeert de zelfverklaarde kalief Abu Bakr Al Baghdadi een terreurbewind waarbij niets en niemand wordt gespaard.
De Islamitische Staat is geen ver-van-ons-bed gebeuren. De extremistische jihadisten hebben in filmpjes al meerdere malen gedreigd ook in het Westen geweld te zaaien. Dat dit mogelijk is, bewees de moordaanslag op het Joods museum in Brussel. Er is het probleem van ‘onze jongens’ die zich bij IS aansluiten. Bovendien nadert de IS gevaarlijk snel de grenzen van Turkije, een NAVO-bondgenoot. Maar ook los van de directe bedreiging voor Europa en de VS, stelt zich de vraag of wij überhaupt kunnen toelaten dat een gebied met de oppervlakte van België geterroriseerd wordt door barbaarse onmenselijkheid.
Helaas valt met deze fanatieke strijders niet te praten. Ook veroordelingen uit islamitische of christelijke hoek halen niets uit. De aanhangers van IS zijn ervan overtuigd dat zij alleen gelijk hebben en dat alle anderen afvalligen zijn en dus uit de weg moeten worden geruimd. Helaas blijft er dan maar één optie over. We zullen de enige taal moeten spreken die zij begrijpen en dat is helaas de taal van de wapens.
We zijn al in oorlog met IS
Europa is vandaag eigenlijk al in oorlog met de Islamitische Staat. De Europese Raad van Ministers van Buitenlandse Zaken heeft aan het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk het fiat gegeven om de Verenigde Staten te steunen in luchtbombardementen tegen IS en om wapens te geven aan de Peshmerga, de Koerdische troepen in Irak.
Het belang van deze aanvallen was groot gezien de jihadis op weg waren naar Erbil, de hoofdstad van Koerdisch Irak.
Bovendien stonden duizenden omsingelde Yezidis op de rand van de hongerdood. Ook psychologisch was de aanval belangrijk omdat ze het beeld van onoverwinnelijkheid van de IS strijders aan diggelen sloeg.
Saoedi-Arabië, Jordanië en Turkije moeten leiding nemen
Om de IS-waanzin te stoppen zullen we echter verder moeten gaan. En we moeten de fouten vermijden van de oorlog in Irak en Afghanistan. Zo is het cruciaal dat niet de NAVO of een andere Westerse alliantie de leiding neemt in het bekampen van IS. Het zou het een geschenk uit de hemel zijn voor de jihadis die van een nieuwe kruistocht zouden spreken en hiervoor nieuwe rekruten zouden aantrekken. Daarom moet een regionale coalitie de leiding nemen.
Idealiter zijn dit de buurlanden Saoedi-Arabië, Jordanië en Turkije. Ook Iran moet betrokken worden om ervoor te zorgen dat extremistische Shiitische groepen niet profiteren van het verlies van IS, zoals dat vandaag rond Baghdad helaas soms het geval is.
Assad medeplichtig aan opmars IS
De Amerikaanse legerchef Martin Dempsey verklaarde enkele dagen terug dat het een illusie zou zijn te denken dat we IS in Irak kunnen verslaan zonder hen ook in Syrië aan te pakken. En net zoals in Irak is ook in Syrië een inclusieve, democratische en dus anti-sectarische regering noodzakelijk. Tijdens de onderhandelingen in Genève werd helaas snel duidelijk dat Bashar Al Assad daar niet wil van weten.
Syrische rebellen bewapenen en versterken
De conclusie van voormalig VS ambassadeur in Syrië, Robert Ford, is dan ook dat we de gematigde rebellen sterker moeten maken en bewapenen. Zij zijn immers de enigen die de voorbije negen maanden systematische tegen het toenmalige ISIS hebben gevochten. Het feit dat het Vrije Syrische Leger en de Koerdische troepen in Syrië nu ook de handen in elkaar willen slaan om het hoofd te bieden aan IS, maakt hen als partner des te geloofwaardiger. Tot slot, zo zegt Ford, zal enkel een sterker rebellenleger het Syrisch regime kunnen dwingen te onderhandelen en tot een eenheidsregering te komen.
Niemand wil leven onder een schrikbewind. Het zou dan ook een vergissing zijn te denken dat Syriërs of Irakezen enthousiast leven in de Islamitische staat. Het was de bevolking van de Noord-Syrische stad Azaaz die als eerste de IS-bezetters wegjoeg. Vandaag is ook al het verzet begonnen in het Syrische Raqqa en het Iraakse Mosul.
Het is hoog tijd om in actie te komen en deze mensen te hulp te schieten. Meer nog, een goed doordachte actie tegen de barbaarse Islamitische Staat zou wel eens de sleutel kunnen zijn voor vrede in Irak en Syrië.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier