‘We kunnen de strijd tegen antisemitisme niet overlaten aan Unia, een selectief blinde organisatie’

Michael Freilich, voormalig hoofdredacteur van Joods Actueel en nummer vijf op de Antwerpse Kamerlijst van N-VA, reageert op een opiniestuk van opiniemaker en auteur Othman El Hammouchi en lanceert enkele ideeën om antisemitisme in België aan te pakken: ‘Laten we een online meldpunt creëren voor slachtoffers.’

In zijn betoog over het onderscheid tussen antizionisme en antisemitisme gooit Othman El Hammouchi een en ander op een hoopje. Het merendeel van zijn argumenten over het conflict Israël-Palestina bevatten ofwel eenzijdige, of gedeeltelijke informatie, of zijn manifest onjuist. Zijn eindconclusie laat niets aan de verbeelding over: elke verantwoordelijkheid voor het conflict wordt in de schoenen van Israël geschoven. Dat Arabische leiders in het verleden en het heden steeds elke kans op een vredesakkoord hebben afgewezen, deert hem niet. Geweld en zelfmoordaanslagen tegen Israël? Dat bedekt hij met de spreekwoordelijke mantel der liefde.

We kunnen de strijd tegen antisemitisme niet overlaten aan Unia, een selectief blinde organisatie.

El Hammouchi blijft hangen in zijn eigen grote gelijk zonder ook maar één millimeter afstand te willen nemen van zijn visies, zonder enig compromisvoorstel überhaupt te overwegen. En daar wordt de gewone Palestijn zeker niet beter van.

Ergens begrijp ik hem wel, in de Arabische cultuur wordt toegeeflijkheid geregeld aanzien als teken van zwakte. Dat de Egyptische propaganda tot op de dag van vandaag de zware nederlaag tegen Israël tijdens de Zesdaagse oorlog blijft omschrijven als een ‘wonderlijke overwinning’ vormt daar een mooie illustratie van. Dat verklaart ook waarom onstabiliteit, interne vetes, clangevechten en regelrechte oorlog vaak nog schering en inslag zijn in dit deel van de wereld.

Er is geen zinnig mens die gelooft dat als Israël morgen plots op miraculeuze wijze van de kaart zou worden geveegd alles plots peis en vree zou worden in de Arabische wereld, dat Soennieten en Sjiieten ‘kumbaya’ zouden zingen of dat Koerden en Turken beste vrienden zouden worden of dat Arabische christenen hun moslimburen in de armen zouden vallen.

Joden

Waar het hier wel over gaat is de groeiende Jodenhaat in Europa. En daar hoor je Othman El Hammouchi helemaal niet over. Hij schreef een opiniestuk over het antisemitisme, verdwaalde onderweg, maar bleef vooral doordrammen over Israël.

Mag ik voor de zoveelste keer herinneren dat er een fundamenteel verschil bestaat tussen ‘geloof’ en ‘nationaliteit’. De dubbele nationaliteit bestaat nauwelijks binnen de Joodse gemeenschap. Belgische Joden zijn hier geboren en hebben, net als een Belgische ‘katholiek’ of ‘atheïst’, de Belgische nationaliteit. Idem voor de Joden van Franse en Britse origine. Toch schat het Orgaan voor de Coördinatie van de Analyse van de Dreiging (OCAD), dat de dreigingsanalyse maakt over aanslagen in ons land, de situatie voor joodse instellingen nog altijd ernstig in: het dreigingsniveau staat er op niveau 3 wat betekent dan een aanslag ‘mogelijk en waarschijnlijk’ is.

Waarom worden Joodse graven vandaag gevandaliseerd en beklad met hakenkruisen? Waarom worden Joodse mensen geviseerd? Dát is de vraag die ons moet bezighouden. Het is nauwelijks een jaar geleden dat de 85-jarige Mireille Knoll, een overlevende van de Holocaust, vermoord werd in Parijs. De arme vrouw werd elf (!) keer met een mes doorboord waarna haar lichaam in brand werd gestoken. De politie heeft gelukkig twee verdachten van de moord opgepakt. Het gaat om jonge moslims die ‘Allahu Akbar’ schreeuwden en die de dame viseerden omdát ze Joods was. Mehdi Nemmouche, de man die voor het Hof Van Assisen werd gebracht wegens de aanslag op het Joods museum in Brussel is eveneens een geradicaliseerde moslim. En de inwijkeling die de voorbije zomer Joodse mensen aanviel en het Holocaustmonument in Antwerpen bekraste? Hij is dat ook.

Moslimextremisme

Ik beweer niet dat alle vormen van geweld tegen Joden exclusief uit extremistische moslimhoek komen, maar de voorbeelden van daders uit die hoek zijn legio.

Nu we weten uit welke hoek de wind waait, is het des te verbazender dat Interfederaal Gelijkekansencentrum Unia nooit enig specifiek actieplan heeft opgemaakt, noch enige campagne heeft uitgewerkt om het bestaan van de antisemitismeproblematiek bespreekbaar te maken, laat staan écht aan te pakken. Antisemitisme wordt er altijd onder de bredere noemer ‘racisme’ geplaatst waarbij Jodenhaat en islamofobie gemakshalve onder één paraplu worden geschoven. Sorry, maar dat is een vlag die niet dezelfde lading dekt. (Zou het feit dat er geen enkele Vlaamse Jood bij Unia werkt daarmee te maken hebben?)

In één adem wil ik benadrukken dat geweldplegers slechts een klein deel van de moslimgemeenschap uitmaken en we niet iedereen over dezelfde kam mogen scheren.

In één adem wil ik benadrukken dat geweldplegers slechts een klein deel van de moslimgemeenschap uitmaken en we niet iedereen over dezelfde kam mogen scheren. Ik weet dat uit eigen ervaring want heb reeds jarenlang verschillende vriendschappen met moslims. Maar wat we absoluut moeten vermijden is dat we, onder het mom van een misplaatst ‘politiek correct’ discours, de waarheid onder de mat vegen – ook al kwetst die waarheid soms. Daar weiger ik pertinent aan mee te doen. We moeten overigens even duidelijk en stellig zeggen dat niet aan onze moslimvrienden – die geen mens kwaad doen en die zich voor het overgrote deel correct hebben geïntegreerd of de bereidheid hebben dit te doen – mag geraakt worden.

Conclusie

Hoe lossen we het probleem van antisemitisme dan best op? Er bestaat helaas geen magische toverformule, maar door werk te maken van volgende punten kunnen we wel een goede aanzet geven.

• We kunnen de strijd tegen antisemitisme niet langer overlaten aan Unia, een selectief blinde organisatie. Haal de bevoegdheid over de strijd tegen antisemitisme dus weg bij Unia, een organisatie die bewezen heeft vooral een linkse koers te varen. Anders kan je deze instelling evengoed afschaffen.

• Laten we een online meldpunt creëren waarbij slachtoffers snel en efficiënt via hun identiteitskaart klacht kunnen neerleggen (80% van de incidenten wordt nooit gemeld bij de politie omdat dit al gauw twee uur in beslag neemt en toch vaak niets oplevert).

• Verhoog de straffen voor antisemitisme en zorg dat het een prioriteit wordt in het vervolgingsbeleid van de parketten zodat, in tegenstelling tot vandaag, deze feiten niet meer geseponeerd worden.

• Zorg in de cursussen inburgering voor een specifiek hoofdstuk over antisemitisme en integreer het in de opleidingen van onze politiediensten zodat de bewustmaking bij de opsporingsdiensten ook toeneemt.