De Vlaamse ondernemer van Turks-Koerdische afkomst Saïd Bataray vertelde in De zevende dag geëmotioneerd dat hij overweegt Turkse weeskinderen te adopteren. Agentschap opgroeien reageert begripvol, maar afwijzend.
De Vlaams-Turkse ondernemer Saïd Bataray deed een opvallende oproep in het VRT-programma De zevende dag. Bataray riep aanvankelijk op om zo veel mogelijk financiële hulp te bieden via officiële kanalen, maar op de vraag of hij overweegt om getroffen familieleden tijdelijk op te nemen, ging hij een stap verder: ‘Er zijn veel weeskinderen in Turkije. Ik ben aan het kijken om te adopteren.’
‘Dat kan niet zomaar’, waarschuwt Nele Wouters, woordvoerster van overheidsagentschap Opgroeien. ‘Er bestaat een uitgebreide Belgische wetgeving over adoptie. De procedure moet via de juridische weg gebeuren. Bovendien moeten kandidaat-adoptanten een voorbereiding- en geschiktheidsprocedure doorlopen, en door een familierechtbank geschikt bevonden worden om te adopteren.’
Haags Adoptieverdrag
Het Haags Adoptieverdrag, dat ook België heeft ondertekend, stelt dat eerst alle ándere opties voor een kind uitgepunt moeten zijn voordat adoptie kan worden overwogen. ‘Ook al heeft een kind geen ouders meer, toch wordt er eerst gekeken naar een oplossing in eigen land’, zegt Wouters. ‘En dat gebeurt momenteel ook via de bevoegde overheid in Turkije, de wetgevende instanties en de rechtbanken. Die werken allemaal nog, dus er is geen reden om van die weg af te wijken. Ik wil zeker niet twijfelen aan de goede bedoelingen van deze man. Het gaat om een nationaal trauma, dus ik heb begrip voor de emoties van de man. Maar de realiteit is anders.’
Bovendien is adoptie voor een kind bijzonder ingrijpend, weet Wouters. ‘Daarom is het zo belangrijk dat je het kind zo goed als mogelijk een houvast geeft binnen de eigen familie en in eigen land, zodat de band met de wortels blijft.’
Ontferming
Bataray geeft zelf toe dat adoptie niet zo vanzelfsprekend is. ‘Ik doelde eerder op ontferming’, vertelt hij aan Knack. ‘Bij ontferming blijft de zorg voor het kind in eerste instantie in handen van de Turkse overheid. Het kind wordt daarbij in een weeshuis geplaatst, maar je kan het wel financieel steunen. Toen de aardbeving net was gebeurd, kreeg Turkije heel veel aanvragen over adoptie maar de Turkse regering heeft laten weten dat ze in geen geval kinderen naar het buitenland willen sturen ter adoptie. Enkel ingeval de adoptie-ouders een domicilie hebben in Turkije, mag het wel.’
ADOPTIE UIT CONFLICT- EN/OF RAMPGEBIED NIET MOGELIJK
Kinderen in conflict- en/of rampgebieden raken vaak gescheiden van hun ouders of familie door de chaos die er heerst. Ze komen op verschillende plaatsen terecht en vaak duurt het jaren voor ze elkaar terugvinden. Adopties organiseren in dergelijke omstandigheden is niet verantwoord. Eerst moeten alle kinderen de kans krijgen om teruggevonden te worden door hun ouders, grootouders, zussen, broers, tantes … Daarna wordt er gekeken naar pleegzorg, binnenlandse adoptie enz.
Zolang de situatie niet gestabiliseerd is en de autoriteiten voldoende tijd hebben gehad om herenigingen of andere, minder ingrijpende maatregelen te treffen voor deze kinderen, is transnationale adoptie géén optie.
Meer info:
– Kan ik een minderjarige vluchteling of kind uit een conflict of rampgebied adopteren?
Wie vanuit België wil helpen kan dat onder meer doen via Unicef, Artsen Zonder Grenzen, het Rode Kruis en AHBAP, een Turkse NGO van de zanger Haluk Levent. In Brussel is er op zondag 19 februari een inzamelactie voor hulpgoederen in Paleis 11 op de Heizel.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier