‘Waarom ik nooit Hillary zou stemmen’

Midden de Trump vs. Clinton-oorlog is Gary Johnson waarschijnlijk de beste presidentskandidaat. Hij verdedigt de vrijheidswaarden waar Amerika, en bij uitbreiding de rest van de wereld, dringend nood aan heeft. Dat schrijft Maurits Vande Reyde in zijn bijdrage voor het schaduwparlement.

Niet dat hij enige rol van betekenis zal spelen. Nu niet, hoogst waarschijnlijk nooit niet. Johnson heeft een haast naïeve politieke stijl. Als kandidaat van een onbenullig klein vrijheidspartijtje mag hij niet eens aantreden in het eerste debat maandag. Ook bij ons wordt zijn naam amper uitgesproken. Dat hij 10% haalt in de peilingen, een record voor een third party-candidate sinds 1948, mag een klein wonder heten. Geen budget, geen media, geen kans.

Hij durft echter wel één ding. Iets waar Clinton angstig voor terugdeinst: onbeschaamd kant kiezen voor een open samenleving. Net zoals Trump dat doet aan de gesloten-zijde. Daarom is hij voor mij de enige echte tegenpool van de Republikeinse idioot. Waar Hillary ondertussen voor staat: eerlijk gezegd, een dikke maand voor de verkiezingen weet ik het nog steeds niet.

Jammer dat Johnson het zelfs in the land of the free niet ver zal schoppen met standpunten tegen overheidsverspilling, pro migratie of voor de vrijheid om te werken, studeren en roken wat je maar wil. Johnson spreekt over vrijheid in zijn echte betekenis. Vooral bij jongeren slaat dat aan. Ik kan alleen maar hopen dat die wind hier heen waait.

Dat is meteen ook de reden waarom ik nooit voor Hillary zou stemmen. Als geen ander staat zij voor het behoud van het verlammende status-quo. Dat was in 2008 al, toen Obama over haar heen walste. Acht jaar later is het nog erger geworden.

Haar angstig economisch discours kan niet verder van de Clintonomics staan waarmee haar man in de jaren ’90 vrije handel en deregulatie wist te matchen met sociale mobiliteit. Bij Hillary hoor je enkel angst. Tegen handelsverdragen, voor nieuwe belastingen op willekeurige rijkdom en een waslijst aan geplande overheidsuitgaven waar zelfs Keynes van zou schrikken. Clinton of Trump: de wereldeconomie zal er in ieder geval even hard onder leiden.

De vele flipflop in ethische kwesties, bijvoorbeeld over homorechten, doen ook al niet veel goeds vermoeden. Misschien wel het grootste probleem met Hillary: je weet gewoon niet wat je er aan hebt. Achter alles wat ze doet, zegt of laat uitschijnen, ligt een voorgeprogrammeerde strategische logica. Robot Hillary is een politiek beest, geen leider.

En daar heb ik het toevallig wel voor, de Merkels en Trudeau’s van deze wereld. Echte leiders die hun politiek kapitaal durven inzetten, die keuzes durven maken voor een open samenleving. Ook al kietelen die niet altijd het onderbuikgevoel van de bevolking. Ik zou het heel graag anders willen, maar Clinton past absoluut niet in dat rijtje.

Ze is wel de enige realistische optie om te voorkomen dat een reactionaire idioot president wordt van het mooiste en meest innovatieve land ter wereld. Toegegeven, dat blijft een sterk argument. Elke stem voor Gary Johnson brengt paradoxaal een overwinning van gruwel Trump dichterbij. Het wordt dus niet makkelijk kiezen voor de vrijheidsminnende Amerikaan. Gelukkig heb ik daar minder last van: Johnson is voor mij de enige keuze voor een vrije en open samenleving.