Waarom George Zimmerman werd vrijgesproken

George Zimmerman, de buurtwachter die vorig jaar een ongewapende zwarte tiener doodschoot, is vrijgesproken. Enkele belangrijke elementen die tot zijn vrijspraak hebben geleid.

De buurtwachter George Zimmerman uit Florida, een latino-amerikaan, werd tijdens zijn proces beschuldigd van de moord op de zwarte tiener Trayvon Martin.

De feiten speelden zich in februari 2012 af. Zimmerman (29), lid van een vrijwillige buurtwacht, beweert dat hij tijdens een nachtelijke patrouille door Martin werd aangevallen. De tiener was ongewapend. Zimmermans advocaat pleitte dat zijn cliënt vuurde uit zelfverdediging.

Zes vrouwen

Volgens de openbare aanklager had Zimmerman echter Martin gevolgd toen die van een snoepwinkel op weg was naar huis. Vlak voor het schietincident uitte Zimmerman haat tegen lokale tieners toen hij de politiedispatching belde, aldus openbaar aanklager Angela Corey. Het fatale schot was ook hoorbaar op de opname van dat telefoongesprek.

De zaak zorgde voor internationale verontwaardiging, omdat racistische motieven achter de misdaad vermoed werden.

Bovendien spraken de zes vrouwelijke juryleden Zimmerman na meer dan 16 uur deliberatie vrij van zowel (tweedegraads) moord als doodslag. Bij de eerste aanklacht zou Zimmerman Martin om het leven hebben gebracht omdat hij gedreven werd door ‘slechte bedoelingen of haat’ en door ‘een gebrek aan respect voor het leven’. Bij doodslag moest men kunnen bewijzen dat Zimmerman opzettelijk iets deed dat resulteerde in Martins dood.

Niet schuldig is niet schuldloos

Experts benadrukken echter dat Zimmerman daarom door de jury niet ‘schuldloos’ wordt bevonden. De jury verklaart dat ze niet genoeg bewijzen heeft om hem te veroordelen. De wet geeft de juryleden daarom geen enkele andere keuze dan hem ‘niet schuldig’ te verklaren. ‘Processen gaan niet altijd noodzakelijk over de waarheid’, zegt een voormalig openbaar aanklager aan CNN. ‘Het gaat om wat je in de rechtbank kan bewijzen.’

Door het gebrek aan bewijs was het voor beide partijen van in het begin een moeilijke zaak. Het was van essentieel belang om te weten te komen wat er die fatale nacht precies gebeurde en wat tot de feiten heeft geleid, maar dat bleek geen sinecure.

De enige levende getuige van het hele incident was Zimmerman zelf. Die beweert dat hij uit zelfverdediging handelde omdat hij geslagen werd door Martin en voor zijn leven vreesde. Er werden echter maar weinig bloedsporen op Martin en Zimmerman gevonden. Volgens medische experts kan de regen – het regende die avond – het bloed hebben weggespoeld.

1 stem, 2 zonen

Een meisje, de zogenaamde kroongetuige van het openbaar ministerie, waarmee Martin enkele minuten voor zijn dood belde, vertelde in de rechtszaal dat Martin haar zei dat hij achtervolgd werd door een ‘gekke idioot’. De getuige bleek echter onbetrouwbaar omdat ze ooit eerder had gelogen onder ede.

Daarnaast getuigden zowel de moeder van Zimmerman als die van Martin dat de hulpkreten op de opname van het 911-gesprek van hun eigen zonen kwamen. De stem op de opname werd beschouwd als het belangrijkste bewijs voor wie verantwoordelijk was voor de schietpartij. Als de kreten van Martin kwamen, dan was Zimmerman de agressor. In het andere geval was Martin de agressor.

Op 5 juli herkende Martins moeder Sybrina Fulton in de rechtbank de stem van haar zoon op de opname. Uren later getuigde Gladys Zimmerman dat de stem die om hulp riep van haar zoon was. De jury bleef vertwijfeld achter met als resultaat dat we na het einde van het proces nog steeds niet weten wat er die nacht gebeurde en wat precies tot de feiten heeft geleid. (TE)