De Noord-Koreaanse leider Kim Jong-un is door zijn district unaniem verkozen in het parlement, de Opperste Volksraad. De verkiezingen zijn echter een farce.
Kim Jong-un kreeg in zijn kiesdistrict Paektusan (waar volgens de Noord-Koreaanse propaganda zijn overleden vader Kim Jong-il geboren werd, nvdr.) 100 procent van de stemmen. Dat heeft het officiële persagentschap KCNA bekendgemaakt.
Over de kandidaten in de overige districten is nog niets officieel meegedeeld.
‘Steun en vertrouwen’
Daardoor wordt Kim Jong-un naast opperbevelhebber van het leger en voorzitter van de Nationale Defensiecommissie nu ook volksvertegenwoordiger.
Zijn verkiezing ‘is de uitdrukking van de absolute steun van het volk en zijn diepe vertrouwen in de opperste leider voor wie de Noord-Koreanen grote waardering hebben’, zo luidt de commentaar van KCNA.
Farce
Het ging om de eerste parlementsverkiezingen sinds Kim Jong-un in december 2011 aan de macht kwam na de dood van zijn vader Kim Jong-il. Behalve het kleuren van een bolletje heeft de stembusgang echter niets van democratische verkiezingen:
– In elke van de 678 kiesdistricten kunnen mensen ‘kiezen’ voor één kandidaat, en die wordt aangeduid door de regering. Het zijn stuk voor stuk leden van de enige toegelaten partij in Noord-Korea, de Arbeiderspartij.
– In Noord-Korea geldt stemplicht en wie niet komt opdagen, moet zich daarvoor verantwoorden en riskeert te worden gestraft.
– Noord-Koreanen mogen de kandidaat in hun kiesdistrict enkel goed- of afkeuren. Op het stembiljet hebben ze de keuze tussen ‘ja’ of ‘neen’. De ‘democratische’ plicht van de kiezers is dus niet te laten weten wie ze in het parlement willen, maar of ze het al dan niet eens zijn met de keuze van de regerende partij.
– De stemming verloopt niet anoniem. Wie zijn leven beu is en toch ‘neen’ wil stemmen, moet dat in een apart hokje doen. Dat wordt dan ook als een daad van rebellie en verraad gezien.
– De vorige verkiezingen in 2009 leverden een ’totale goedkeuring’ op met een opkomst van meer dan 99 procent en telkens honderd procent ‘ja-stemmen’ voor de kandidaten.
Bovendien heeft het Noord-Koreaanse parlement weinig of geen macht. De Opperste Volksraad komt normaal een of twee keer per jaar samen en dat om de begroting en de voorstellen van de Arbeiderspartij ‘goed te keuren’.
Relevantie
De enige reden waarom de verkiezingen toch nog een klein beetje interessant zijn, is de lijst met kandidaten. Die geeft buitenlandse waarnemers immers de kans na te gaan welke getrouwen uit de gratie gevallen zijn na de regimewissel. Kim Jong-Un liet al een aantal oude getrouwen verwijderen of executeren, onder wie zijn oom Jang Song-Thaek.
Voor het stalinistische bewind in Pyongyang zijn de verkiezingen ook een middel om een beeld te krijgen van het aantal mensen dat het land uitvluchtte.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier