Waarom anderen wel grammen racisme in Donald Trump aantreffen

Vele tegenstanders noemen Donald Trump zonder verpozen een racist, terwijl hijzelf argumenteert dat er ‘geen gram racisme’ in hem zit. Wat leert de geschiedenis van de zakenman, de politicus, de president? En wat denkt de echtgenoot van zijn topmedewerkster?

‘Ik werk al drie jaar nauw met hem samen’, verklaarde presidentieel topmedewerkster Kellyanne Conway dinsdag aan Fox News. ‘Ik ken hem, ik weet wat er in zijn hart omgaat. Ik ken zijn daden. Ik weet hoeveel hij gekleurde mensen heeft geholpen.’ Onder verstaan: natuurlijk is Trump geen racist.

Dat was de ene klok, een versterker voor wat president Trump zelf had verklaard en getweet.

Kellyanne wilde niet ingaan op wat haar echtgenoot George Conway een dag eerder in The Washington Post had geschreven, onder de titel ‘Trump is een racistische president’. George Conway, al langer een criticus van de president, beschrijft hoe hij als tiener meemaakte dat zijn Filippijnse moeder van een vrouw op een parking te horen kreeg wat de vier vrouwelijke Democratische parlementsleden zondag van de president naar het hoofd geslingerd kregen: ‘Keer terug naar je land’.

Ik heb lang geloofd dat de president gewoon onbehouwen was, argumenteert mijnheer Conway in de Post, maar ‘zondag nam de twijfel weg. Aan vier niet-blanke parlementsleden – allevier Amerikaanse staatsburgers, drie in het land geboren – vertellen dat ze moeten terugkeren naar de landen waar ze oorspronkelijk vandaan kwamen? Dat is tot op het bot racistisch. Het doet er niet toe welke standpunten ze verdedigen – en daar is heelwat kritiek mogelijk – dat is buiten alle menselijke fatsoen. Voor iedereen, niet in het minst voor de president.’

https://twitter.com/jaketapper/status/1151116295615721472Jake Tapperhttps://twitter.com/jaketapper

Until Sunday, ⁦@gtconway3d⁩ writes, “No matter how much I found him ultimately unfit, I still gave him the benefit of the doubt about being a racist. No matter how much I came to dislike him, I didn’t want to think that the president“ is a bigot. https://t.co/r0gEDnDb1U

— Jake Tapper (@jaketapper) July 16, 2019

Het is makkelijk de argumentatie van de president weer te geven. Hij heeft zwarte vrienden, zijn schoonzoon is joods, en zijn dochter Ivanka heeft zich tot het jodendom bekeerd. ‘Ik heb een goede verhouding met de zwarten’, zei hij ooit. De werkloosheid in minderheidsgroepen is onder zijn bewind tot recordlaagte gedaald.

De zwarte vrienden zijn vedettes, zoals bokspromotor Don King of zwaargewichtkampioen Mike Tyson, sportlui vaak, soms muzikanten. Hij werd een tijd bejubeld door rapper-ondernemer Kanye West, die in Trump een gelijkgestemde ziel ontwaarde.

Als Trump aanstoot geeft, komt dat omdat hij iedereen gelijk behandelt, argumenteert de omgeving van de president. Gelijk slecht, gelijk goed, gelijk gemeen, gelijk ongezouten.

George Conway schrijft dat hijzelf tot zondag die gedachte was toegedaan. ‘Ik dacht dat hij voor iedereen een bullenbak was’.

Anderen waren eerder overtuigd dat de Trumpverdediging van ‘geen gram racisme‘ niet klopt.

Ze verwijzen dan onder andere naar volgende voorbeelden.

Twee processen

Als jonge ondernemer, een twintiger nog, werkte Donald Trump als voorzitter van de immobiliënzaak van zijn vader, de Trump Management Corp, die duizenden appartementen in New York verhuurde. Het ministerie van Justitie begon in 1973 een zaak tegen het bedrijf omdat zwarte kandidaat-huurders strengere voorwaarden zouden opgelegd gekregen hebben.

Fred Trump had in het verleden nog klachten verwerkt, maar had die zodiscreet mogelijk afgehandeld. Niet zo Donald Trump. Hij startte een tegenoffensief, schakelde de beruchte advocaat Roy Cohn in en eiste 100 miljoen dollar smartgeld van de overheid.

Die tegeneis werd snel afgewezen, en er werd een schikking getroffen, waarbij het bedrijf geen schuld bekende, maar wel beloofde in de toekomst zwarten en andere minderheden niet te zullen discrimineren. Een burgerrechtenorganisatie kreeg volgens de schikking wekelijks een lijst met beschikbare appartementen en kon voor een deel ervan kandidaten voorstellen en invullen.

Vijf jaar later vervolgde het ministerie de Trump Management Corp opnieuw. Het bedrijf zou de eerdere beloften geschonden hebben en zou onder meer zwarte kandidaten verteld hebben dat er géén appartementen beschikbaar waren, terwijl dat wél het geval was. Volgens zijn biografe Gwenda Blair is de uitkomst van die tweede zaak nooit bekend geworden. Het overwicht van witte huurders was en bleef groot in de appartementen van Trump Management Corp.

Advertenties

Op 19 april 1989 werd de 28-jarige jogster Trisha Ellen Meili in Central Park New York overvallen, verkracht en zodanig op het hoofd geslagen dat ze in coma viel, onderkoeld geraakte en vele uren later meer dood dan levend werd teruggevonden. Diezelfde dag maakten een groep van zowat dertig tieners nog slachtoffers, die beroofd of geslagen werden (maar niet verkracht, en niet zo erg geslagen als de jogster. Die andere slachtoffers vormden een raciaal gemengde groep, maar Trisha Ellen Meili, het ergste slachtoffer, was wit.

Er werden snel arrestaties verricht, tieners werden zonder advocaten ondervraagd en legden bekentenissen af, die ze kort daarna weer introkken. Uiteindelijk werden vijf zwarte of latino tieners, de oudste zestien jaar, in beschuldiging gesteld voor de verkrachting en potentiële moord.

https://twitter.com/eugenegu/status/1133192148461875202Eugene Gu, MDhttps://twitter.com/eugenegu

Trump placed a full page ad in the New York Times falsely accusing the Central Park Five of rape. He screamed “I want to hate” and demanded their execution. DNA evidence proved them innocent after 8-13 years in prison. Trump never apologized because he’s a hateful, bigoted man. https://t.co/WjTBfdjfDN pic.twitter.com/d3RTUqHRYx

— Eugene Gu, MD (@eugenegu) May 28, 2019

Enkele dagen na de feiten liet Donald Trump in de vier kranten van New York een paginagrote advertentie plaatsen waarin hij pleitte voor de herinvoering van de doodstraf in de staat New York. De toenmalige burgemeester Ed Koch had opgeroepen tot kalmte en tot vergevingsgezindheid, maar daar wilde Trump in zijn advertentie niets van weten: ‘Ik wil die overvallers en moordenaars haten. Ze moeten verplicht worden te lijden…’

Het slachtoffer overleefde tegen de verwachtingen in. De vijf werden ondanks gebrek aan bewijs veroordeeld. Een doodstraf kwam er niet, maar de zestienjarige werd als een volwassene veroordeeld tot maximaal 15 jaar gevangenis, terwijl de vier jongere betichten gedurende 5 tot 10 jaar in jeugdinstellingen werden opgesloten.

De advertentie van Donald Trump werd gezien als een element dat de bevolking en dus de jury had opgezweept om streng te straffen.

In 2001, toen de straffen waren uitgezeten, werd duidelijk dat de groep tieners het misdrijf niet hadden gepleegd. Zij hadden zich misschien heel onbetamelijk gedragen, maar ze hadden niemand verkracht of halfdood geslagen.

Een man die sindsdien was opgepakt en veroordeeld voor verkrachting en moord, Matias Reyes, legde bekentenissen af. Zijn DNA, bleek uit onderzoek dat in 1989 nog niet mogelijk was, was op het slachtoffer aangetroffen.

De verkeerdelijk veroordeelden kregen ruim 40 miljoen dollar aan schadeloosstelling. Donald Trump, echter, weigert tot op vandaag toe te geven dat hij zich destijds heeft vergist.

Geboortecertificaat

In de jaren 90, toen hij hoge ogen gooide als casinomagnaat, werd Donald Trump veroordeeld tot 200.000 dollar boete omdat hij op vraag van een rijke gokker zwarte croupiers liet verwijderen uit een casino in Atlantic City. Een werknemer getuigde tegenover The NewYorker dat zwart personeel uit het zicht moest verdwijnen als The Donald of zijn toenmalige echtgenote Ivana hun opwachting maakten.

Toen Barack Obama in 2008 een geloofwaardige gooi deed naar het presidentschap, staken allerlei samenzweringstheorieën de kop op. Zogenaamde birthers beweerden dat er iets mis was met het geboortecertificaat van Obama, dat hij niet echt in de VS geboren was, en dus geen legitieme president kon zijn.

Vanaf 2010 werd Donald Trump de luidste van de birthers. Via het bevriende persorgaan The National Enquirer werden Trumps twijfels omtrent Obama verspreid, in weerwil trouwens van wat journalisten op Hawaï hadden ontdekt over de legitieme papieren van de president. Trump, die op dat moment al dacht aan een presidentscampagne, praatte ook in tv-uitzendingen over zijn kwalijke vermoedens. Het leverde hem gejuich op van een deel van de Republikeinse partij. En passant liet Trump ook twijfels horen over de diploma’s die Obama aan topuniversiteiten heeft behaald.

Toen Obama zijn geboortecertificaat uiteindelijk publiceerde, noemde Trump dat ‘iets wat niemand voor mij heeft weten te bereiken’, maar hij bleef twijfels hebben, zei hij, en hij eiste de publicatie van de diploma’s. Het zou tot 2016 duren vooraleer Trump tegenstribbelend toegaf dat Obama echt een in de VS geboren staatsburger is.

De ‘Mexicaanse’ rechter

Tijdens zijn presidentscampagne van 2016 ging Trump in de clinch met rechter Gonzalo Paul Curiel. Deze rechter, geboren in de Amerikaanse staat Indiana, behandelde de klachten tegen Trump University, een universiteit die Donald Trump had opgericht, waar gegadigden veel betaalden voor soms pijnlijk weinig informatie.

De rechter besliste dat nogal wat verklaringen van gedupeerden openbaar gemaakt konden worden. En dat zinde Trump niet. ‘Rechter Curiel is, geloof ik, Mexicaans’, zei Trump tijdens een toespraak, suggererend dat de rechter hem unfair behandelde omdat hij het oneens was met Trumps plannen voor een grensmuur, met zijn standpunten over illegale migratie of met zijn uitspraken over Mexicanen (‘verkrachters’). De latere president had door zijn uitspraken laten uitschijnen dat de onpartijdigheid van rechters niet bestaat als zij (of hun ouders) van vreemde origine zijn, argumenteerde Curiel later.

‘Jews will not replace us’

Op 12 augustus 2017 liep een confrontatie tussen extreemrechtse betogers en tegenbetogers in Charlottesville uit de hand. Een extreemrechtse manifestant reed in op tegenbetogers en een vrouw bleef dood achter. Na die manifestatie bleef Donald Trump herhalen dat er ‘goede mensen’ waren aan beide zijden, dus ook aan de kant van degenen die antisemitische leuzen hadden gescandeerd (‘Jews will not replace us’) en nazi-groeten hadden gebracht. Tegen geen van die extreemrechtse, witte manifestanten heeft de president gezegd dat ze maar moeten terugkeren naar hun land als het hen in de VS niet aanstaat.

Dat was wel anders toen hij vanaf zondag vier nieuwverkozen Democratische vrouwen, zwart of latino, beschuldigde van haat tegen de VS, van communisme, van antisemitisme, en hen dus aanmaande terug te keren naar hun land, ook al is maar een van de vier niet in de VS geboren.

Ras is het ontvlambaarste van het ontvlambare in de Amerikaanse politiek en in de Amerikaanse maatschappij. Het is de erfzonde van de VS, een land dat bij zijn geboorte vrijheid en gelijkheid als een natuurrecht poneerde en tegelijk slavernij nog bijna honderd jaar in stand hield.

Donald Trump, schreef Peter Baker, chef politiek van The New York Times , werd zondag wakker en dacht: laat ik eens een lucifer aansteken bij dat ontvlambare potje. Hij ziet dan later wel waar dat toe leidt.

Vele Republikeinen vinden dat hun president serieus over de schreef gaat met zijn tweets tegen de vier vrouwen. Al heel wat minder Republikeinen zijn geneigd dat luidop en met naam en toenaam te zeggen. Misschien ook omdat ze niet goed weten waar de achterban uitkomt. Zal die meer gruwen van Trump dan van de dingen die de president aan de vier toedicht? Zal de hervonden eensgezindheid van de Democraten, de indruk wekken dat de meer extreme standpunten van de vier vrouwen inzake gezondheidszorg en migratie nu algemeen gedragen worden binnen de partij?

Zullen tactische overwegingen de doorslag geven, of gaat het voor een keer, zoals George Conway hoopt, over principes?