‘Voor Israël kwam de Iraanse aanval precies op het goede moment’

Terwijl zelfs de Verenigdse Staten langzamerhand genoeg hadden van de acties van Israël in de Hamasoorlog, werd Israël belaagd door Iran. Het leverde het land veel internationale steun op, ook van buurlanden. Dat schrijft Robbert de Witt (EW).

Wat precies een gepast antwoord is, hangt ook af van waar je woont. In het Westen verwijten activisten Israël voortdurend dat het met de oorlog in Gaza ‘buitenproportioneel’ handelt na de pogrom van
7 oktober.

De massamoord op ruim 1.200 Israëliërs kun je volgens hen niet eerlijk vergelden door 30.000 Palestijnen te doden.

Maar heeft Iran dan gepast geantwoord op de dodelijke aanslag op een Iraanse generaal in het consulaat in Damascus, op 1 april?

Want als Israël zijn burgers niet zo goed had beschermd, dan waren bij de Iraanse tegenaanval afgelopen weekeinde tientallen, mogelijk honderden burgers gedood. Toch zou het dan vast rustig zijn gebleven voor de Iraanse ambassade. Linkse activisten verwachten proportionaliteit alleen van de sterke partij.

Zwermaanval oogde gevaarlijker

In het Midden-Oosten gelden heel andere normen. Buitenland-expert John Bolton pleitte er na de Iraanse zwermaanval dan ook meteen voor dat Israël ‘buitenproportioneel’ terugslaat: anders word je in deze regio gezien als zwak en kun je nog meer ellende verwachten.

Om die reden is het aannemelijk dat de leiders in Teheran hun massale tegenaanval juist een proportioneel antwoord vonden. Want de zwermaanval oogde gevaarlijker dan hij uiteindelijk was.

Zeker 120 gewone lange-afstandsraketten, ruim 30 kruisraketten en ook nog eens
170 drones, afgevuurd op verschillende momenten zodat ze, gezien de verschillende vliegsnelheden, tegelijk de Israëlische luchtverdediging zouden testen.

Iran heeft bovendien geleerd van Rusland: heel veel projectielen tegelijk afvuren op de vijand, in de hoop dat de verdediging eronder bezwijkt.

Maar het is welbekend in het Midden-Oosten dat Israël uitstekend beschermd is. Dat Iran toch koos voor een rechtstreekse maar kansloze aanval op Israël, kan dus net zo goed betekenen dat Iran juist heel gematigd en gepast antwoordde op de dood van generaal Mohammed Reza Zahedi in Damascus.

Slappe leiders

De ayatollahs stonden in eigen land onder grote druk om terug te slaan. Een verslaggever van de Amerikaanse krant The Wall Street Journal beschreef hoe in het dictatoriale Iran de onvrede groeide over de slappe leiders. ‘Ze hebben in hun broek geplast’ en ‘Ze hebben de ballen niet om wraak te zoeken’, stond in graffiti op muren in de hoofdstad. Niets doen was geen optie meer.

De zelfverzekerde en agressieve taal van de Iraanse machthebbers is nodig om diezelfde reden: de Iraanse bevolking tonen dat het regime sterk is en alles onder controle heeft. En tegelijk riepen Iraanse generaals heel snel ‘Missie volbracht!’, alsof zij Israël duidelijk wilden maken dat zij echt geen oorlog willen.

Toch is de politieke winst van de Iraanse aanval voor Israël. Al vele jaren wijzen de Israëliërs erop dat het Iraanse regime kwaadaardig is en probeert Israël het leven zuur te maken.

Als buitenstaander wist je niet zo goed wiens verhaal je moest geloven. Iran deed namelijk niets openlijk, maar verschuilde zich achter Hezbollah in Libanon, de Houthi’s in Jemen en ­Hamas in Gaza. Die deden het vuile werk en werden opgestookt en aangestuurd door mannen als generaal Zahedi.

Heel goed moment

Maar nu werden de ayatollahs door Israël en hun eigen bevolking gedwongen uit de schaduw te treden en openlijk Israël aan te vallen.

Ironisch genoeg kwam de Iraanse aanval op een heel goed moment voor Israël. Vanwege de Gaza-oorlog stond het land immers steeds meer alleen.

Vóór het Hamas-bloedbad maakte Israël steeds meer vrienden in het Midden-Oosten. Zelfs Saudi-Arabië stond op het punt de Joodse natie de hand te reiken.

Die historische toenadering donderde in elkaar toen Israël op Hamas-jacht ging in Gaza. Zelfs in de Verenigde Staten hadden ze langzamerhand genoeg van het Israëlische militaire optreden.

Israël weet zich weer gesteund

Afgelopen weekeinde hielpen Amerikaanse, Britse en Franse vliegtuigen om Iraanse raketten en drones uit de lucht te schieten. En kennelijk werd Israël zelfs bijgestaan door Jordaanse en Saudische straaljagers.

Niet alleen laat Israël zien dat het zich ook tegen een machtige tegenstander kan verweren, het weet zich bovendien internationaal weer gesteund. Zelfs door enkele islamitische buurlanden die het dacht te hebben verloren.