‘Uit een oorlog in Syrië kwam ik in een oorlog met Europese grensprocedures’

Vandaag geeft Els Keytsman haar column aan Ahmad, een Syrische jongeman op de vlucht voor de oorlog in Syrië. ‘Uit een oorlog in Syrië kwam ik terecht in een oorlog met Europese grensprocedures.’

Vandaag geeft Els Keytsman van Vluchtelingenwerk Vlaanderen haar column aan Ahmad, een Syrische jongeman op de vlucht voor de oorlog in Syrië.

Mijn naam is Ahmad Asaad. Ik ben 32 jaar oud en kom uit Syrië. Toen de opstand begon in 2011 richtte ik een revolutionair comité op. Na de protesten in Deraa startten we met betogingen in Saraqeb. Ik voorzag jongeren van videomateriaal zodat we konden filmen wat er gebeurde. Ik bracht doden en gewonden naar het ziekenhuis, maar velen bloedden dood op mijn achterbank omdat het leger de wegen naar ziekenhuizen versperde.

Op 11 augustus 2011 namen soldaten 200 mensen van mijn wijk gevangen. Wachten op een onvermijdelijke arrestatie werd zo ondraaglijk dat ik besliste om naar Slowakije te reizen. Maar ik kreeg geen visum en gaf het idee om te vluchten op. Tot een sluipschutter me probeerde uit te schakelen. Ik liet mijn vrouw en mijn drie jaar oude dochtertje Shahed achter en sloeg op de vlucht.

Met de hulp van een smokkelaar raakte ik over de prikkeldraad aan de grens en liep ik de duisternis in, tot de eerste Turkse stad. Daar sliep ik met andere Syriërs in boomgaarden. Ik reisde naar Istanbul, waar ik in contact kwam met een Syrische smokkelaar. Die man stapelde wel dertig mannen, vrouwen en kinderen in een busje. We moesten met een opblaasbaar bootje de wilde Evros-rivier aan de grens over. Opnieuw keek ik de dood in de ogen: onbezonnen sprong ik in het kolkende water en trok het bootje tot de andere oever. Eindelijk was ik in Europa, in Griekenland, de grens van de waardigheid, dacht ik. Tot ik me ging aangeven bij de politie.

De Griekse politie sloeg me en gooide me in een kooi. ‘Ik kom uit Syrië’, riep ik. De agent duwde me en riep: ‘You are illegal in Greece‘. Ik twijfelde of ik wel in Europa was. Dezelfde avond zette de politie ons met een uitwijzingsbevel op een bus naar Athene. Ik slaagde erin met een ferry tot in Kreta te gaan. Daar kreeg ik voor 4.500 euro een valse identiteitskaart. Om dit te betalen verkocht mijn vrouw in Syrië haar sieraden en stuurde me het geld op.

Het was nooit mijn bedoeling om naar België te komen, het overkwam me. In Brussel vroeg ik asiel aan. Na meer dan een jaar wachten kreeg ik het vluchtelingenstatuut. Zo kon ik eindelijk mijn vrouw en dochtertje laten overkomen. Elke dag praatten we via Skype. ‘Papa, waarom zit je aan de andere kant van het scherm?’ vroeg Shahed soms. Om vanuit Turkije de gezinshereniging te regelen, vluchtten ze naar Turkije.

Shahed stond perplex toen ze me in Turkije zag. Anderhalf jaar was ik voor haar een gezicht op een computerscherm. Toen ze me weer papa noemde, voelde ik me gelukkig en triest tegelijkertijd. Telkens ik naar Turkije moest, eiste de Turkse ambassade dat ik een hotelreservatie voorlegde. Weggesmeten geld, want ik kan in Turkije bij mijn neef slapen. En dan zette het OCMW mijn leefgeld stop omdat ik naar Turkije reisde om mijn familie uit de oorlog te halen.

Ik werd gek van die bureaucratie. Uit een oorlog in Syrië kwam ik terecht in een oorlog met Europese grensprocedures. Als Slowakije me in 2011 had toegelaten, waren de smokkelaars geen 7.000 euro en ik geen vele trauma’s rijker geweest. Waarom bestrijden overheden smokkelnetwerken niet door makkelijker visa toe te kennen aan oorlogsvluchtelingen?

Als België zoals Zweden zou rekening houden met de situatie van vluchtelingen die alles verloren – in Zweden krijgen ze financiële bijstand bij de gezinshereniging – had ik niet nog eens 2.000 euro van mijn leefgeld moeten ophoesten. De procedures putten me zo hard uit dat ik na twee jaar in België niet ben toegekomen aan taallessen, om werk te vinden. Toch ben ik België dankbaar. Mijn vrouw en dochtertje zijn sinds vorige maand weer bij me. Shahed kan naar school en we kunnen eindelijk een nieuw, veilig leven beginnen.

Wil u ook uw stem geven aan een Syrische vluchteling? Dat kan via www.helpsyriasrefugees.eu