‘Trump is dit keer beter voorbereid, maar dat zijn enkele van zijn mogelijke slachtoffers ook’

Donald Trump slaat en zalft. Die imperiale manier van doen, het gevoel dat met deze man niets zeker is, maakt dat enkele mogelijke slachtoffers niet onvoorbereid in het veld komen.

Voor een president die wil dat zijn land op zichzelf terugplooit, bemoeide Donald Trump zich in de eerste dagen van zijn terugkeer in het Witte Huis opmerkelijk veel met het buitenland. Hij spelde een pluim op zijn hoed voor het staakt-het-vuren in Gaza en wil nu dat alle Gazanen naar Egypte en Jordanië verhuizen. Hij las Vladimir Poetin en de Europese Unie de les, liet weten dat hij wel weer met Kim Jong-un wil praten en dreigt met tarieven en sancties tegen iedereen als hij niet meteen zijn zin krijgt.

Maar duidelijk is alsnog alleen dat alles vooral hemzelf en zijn vrienden winst moet opleveren. Die imperiale manier van doen, het gevoel dat met deze man niets zeker is, maakt dat enkele mogelijke slachtoffers niet onvoorbereid in het veld komen. Nog net voor zijn inauguratie ondertekenden Rusland en Iran een nieuw pact, dat in meer militaire en economische samenwerking voorziet. Nauwelijks enkele uren nadat hij in het Capitool in Washington de eed had afgelegd, hingen Vladimir Poetin en de Chinese president Xi Jinping lang met elkaar aan de lijn. Ze herhaalden dat ze elkaars beste vrienden zijn en nemen zich voor om de ‘onzekerheden in hun buitenland’ samen aan te pakken.

Al die landen hebben er baat bij om de handen in elkaar te slaan. Rusland, Iran en ook Noord-Korea kunnen elkaar economisch en militair niet missen. China vond in Rusland een afzetmarkt en profiteert van de oorlog in Oekraïne om zich goedkoop met Russische grondstoffen te bevoorraden. Rusland heeft aan China niet alleen een economische partner, maar ook een noodzakelijke diplomatieke bondgenoot. Het opvallendste moment van de babbel tussen Poetin en Xi was wellicht dat ze hun steun aan de Verenigde Naties uitspraken, als garant voor de internationale orde zoals die na de Tweede Wereldoorlog vorm kreeg. Dat was niet minder dan een opgestoken vinger naar Trump, die de VS uit de Wereldgezondheidsorganisatie en het klimaatakkoord van Parijs terugtrekt.

Tegelijk wil Poetin graag met Trump praten. Dat mag, volgens het Kremlin, zelfs over ontwapening gaan. Een top met keizer Donald tilt Poetin uit het isolement waarin hij met de oorlog in Oekraïne wegzakte. Dat geldt trouwens ook voor Kim Jong-un, die door zijn band met Moskou vandaag sterker staat dan acht jaar geleden en nu vast minder geneigd is om voor Trump te plooien. De oorlog in Oekraïne heeft de kaarten in de wereld echt dooreen geschud. Wie daar geen rekening mee houdt, maakt onvermijdelijk brokken.